KAPIŞMA (TAMAMLANDI)

Bölüm 23 - "Pink"

4K olmuşuzzzzz!!!!! Hepiniz çok mütüşüksünüz :D

Kapışma ailesinin bir parçası olduğunuz için çok teşekkür ederim :)

Okuyan herkese çok teşekkür ediyorum :*

Bu bölümde de farklı bakış açıları var...

~Ela'nın Ağzından~

Kapının arkasına yaslanıp Buse'nin homurdanışını dinliyordum.Emre ile konuştuktan sonra böyle olmuştu.Allah bilir yeşil gözlü çocuk neler demişti kıza.İstemeden arkadaşımın bu haline gülümserken kapının yumruklanmasıyla çekildim.Kapı aniden açıldığı için bir adım geri gitmek zorunda kalmıştım.

Emir'in alev almış gözlerini görünce 'yine ne yaptım?' diye düşünmeden edemedim.KIzlar şaşkın gözlerle Emir'e bakarken,o kimseyi umursamadan kolumdan tuttuğu gibi sürüklemeye başladı.

"Emir!" dediğimde hala beni duymamazlıktan geliyordu.Derin bir nefes verip beni sürüklemesine izin verdim.Beden dersinde olduğunu bildiğim 11-E 'ye girdikten sonra kapıyı sertçe kapattı.Kapının sesi sınıfta yankılanırken gözlerimi kapattım.Gözlerimi açtığımda duvara yaslanmış,çatık kaşlı ve kollarını göğsünün altında birleştirmiş bir şekilde buldum.

Sıranın üstüne oturup bacaklarımı sallamaya başladım.Benim bir şeyler dememi bekliyordu ama ne yaptığımı bile bilmiyordum.

"Söylecek misin?" dediğimde beni baştan aşağı süzdü.

"Neyi?" dedi bilmemezlikten gelerek, itiraf etmemi bekler gibiydi.

"Seni yine ne yaparak kızdırdığımı." dediğimde yaslandığı duvardan doğruldu ve üzerime gelmeye başladı.Önümde durduktan sonra ellerini iki yanımdan sıraya koyarak üzerime eğildi.Bir-iki saniye gözlerime baktıktan sonra "Seni Emre'nin yanında görürsem sonuçlarına katlanırsın demiştim."

Katlanmak mı? O palyaço kılığından sonra asla ama asla Emir'in oyunlarına alet olamazdım! Hemen savunma moduna geçtim.

"Ama ama sende gördün Buse'ye arabayla çarpıyordu az kalsın.Buse yanımızdan ağlayarak gitti.Bende Emre'ye biraz bağırdım sonra Buse'den özür dilemesini söyledim,sınıfa bu yüzden birlikte çıktık-" nefes almadan anlatmaya devam ediyordum ki,sözümü kesen dudakları oldu.Zaten nefes alamama gerek yoktu,beni her öptüğünde yaşadığımı hissettiriyordu.Nefesimi kesen de nefes almamı sağlayanda kendisi olmuştu ve ben Ona her geçen gün daha çok bağlanıyordum.Ve bu bağlılık beni çok korkutuyordu...

"Çok konuşuyorsun." dudaklarımdan bir saniyeliğine ayrılıp tekrar öpmeye başladı.Geri ayrıldığında sırıtıyordu,ister istemez bende gülümsedim."Tamam arkadaşın için yaptın anladım" deyip geri çekildi ve sınıftan çıkmak için kapıyı açtı.

Aramızdaki gereksiz sorunu çözdüğüm için sevinirken, sınıftan çıkmadan önce söylediği cümle, sıradan atlayıp kapıya koşmama neden oldu.

"Ama bu Emre'nin yanında olduğunu ve cezalı olduğun gerçeğini değiştirmez."

Sınıfın kapısından Emir'e yetişebilmek için öyle bir depar attım ki inanamazsınız."Ama,ama bütün olan biteni anlatmış-"
Lafımı yarıda kesen bu sefer Emir'in dudakları değil ayakkabı bağcıklarım olmuştu.Emir sesimin kesildiğini fark edince durdu ve arkasına döndü.Beni yerde uzanmış bir vaziyette görünce gülmemek için yüzünü şekilden şekile sokmaya başladığında iyice somurttum.

"Gülme." deyip dudaklarımı büzdüğümde sonunda kendisini tutamayıp kahkasının kolidorda yankılanmasına izin verdi.

"Senin kadar sakar bir judocu görmedim ben." Yanıma yaklaştığında soğuk betonun üzerinde oturur vaziyetine geçtim.Merdivenlerden çıkan iki yakışıklı çocuk benim yerde oturduğumu gördüklerinde ellerindeki telefonları ceplerine koyup bize yaklaşmaya başladılar.Emir benim baktığım yere baktığında kaşlarını çatıp, beni kolumdan tek eliyle tutup hızlıca kaldırdı.