KAPIŞMA (TAMAMLANDI)

Bölüm 26 - Patron?

~Buse'nin Ağzından~

"Ela!" Kardeşim gibi gördüğüm kişinin ismini duymak bile, ağlamamı şiddetlendirmişti...

Karşımda Emir'i gördüğümde gözlerim kararmaya başlamıştı.Emir'in üzerime geldiğini gördüğümde dengemi sağlamaya çalıştım.

"Buse...Ela nerede?!" dediğinde dilim tutulmuştu.Cevap vermediğimi gördüğünde omuzlarımdan tutup sarsmaya başladı.Ama hala cevap veremiyordum.Zihnimde sürekli Ela'nın arabaya zorla bindirildiği ve bana bağırdı sahne canlanıyordu.

"Buse cevap ver!" diye kükrediğinde bir iki kelime edebilmeyi başarmıştım.

"Ben...Ela..."

"Emir kızı rahat bırak." Berke'nin sinirli görüntüsünün altında ki, sakin ses tonu bile kimseyi rahatlatamamıştı.

Arkamı döndüğümde Tuğba'nın, Volkan'ın kucağında olduğunu gördüm.Volkan bir küfür mırıldanıp hızlı hareketlerle daha yeni fark ettiğim, sokağın başındaki gri arabasına yöneldi.

"Ben Tuğba'yı hastaneye götürüyorum." hızlı yürürken bir yandan da konuşuyordu.Berke'nin omuzlarımdan tutup bana sarılmasıyla geçirdiğim şoktan biraz olsa da çıkmayı başarmıştım.Ama hala hareket edemiycek kadar güçsüz hissediyordum kendimi.

"Buse,hadi anlat.Ela nerede?" dediğinde gözyaşlarım tekrar akmaya başladı.Hıçkırıklarım kuvvetlenirken ellerimi Berke'nin beline sardım ve başımı omzuna gömdüm.

"Kardeşimi benden çaldılar...Ela'yı kaçırdılar..." dediğimde Emir'in sesi boş sokakta yankılandı.Dönüp Emir'e baktığımda duvara yumruk attığını gördüm.O kadar sert bir yumruktu ki geri çekildiğinde elinin kanadığını görmüştüm.

Sinirle ellerini saçlarının arasından geçirdi.

"O yaptı..." diye mırıldandı.Bakışlarının koyulaştığına buradan bile görebiliyordum.

"Emre!" diye kükrediğinde titredim.Duyduğum isim iliklerime kadar işlerken kalbim sıkıştı.Bunu yapmış olamazdı.Bunu Ela'ya ve bana yapmış olamazdı...Berke'ye baktığımda kaşlarını çatmış Emir'i izliyordu.Emir arabasına koştuğunda Berke arkasından bağırdı."Bende geliyorum!"

Emir bize bakmadan arabasının kapısını açtı ve binmeden önce "Sen Buse'yi evine götür.Sonra haberleşiriz." dediğinde Berke'ye baktım.Emir'le gitmek istiyordu bunu çok iyi biliyordum.Bana bakıp biraz bekledikten sonra sıkıntıyla nefesini dışarı verdi.

"Seni evine götüreyim." dediğinde ilk başta direndim.

"Berke,lütfen bizde gidelim.Onu bulmalıyız..." elini belime koydu ve beni zorla yürütmeye başladı.

"Buse seni evine bırakıcam,bana arabada bütün olan biteni anlatıcaksın." keskin ve sert çıkan ses tonu susmamı ve kabullenmemi sağlamıştı.Sonra aklıma gelen şeyle Ona döndüm.

"Hayır,beni hastaneye götürüceksin.Tuğba'nın yanında olacağım." Derin bir nefes verip kafasını salladı.Arabaya bindiğimizde kemerimi taktım ve O arabayı sürerken bütün her şeyi anlattım.

"Arabanın plakasını aldın mı?" dediğinde alnıma elimle vurdum.

"Özür dilerim,o panikle aklıma bile gelmedi."

Sessiz geçen yolculuğumuz da kafamı cama yaslayıp sessizce ağlamıştım.
Hastaneye geldiğimizde hızla arabadan indim ve girişe yöneldim.Berke'nin yanımda yürümesi az da olsa kendimi güvende hissettiriyordu...