Bölüm 30-Dağ Evi

2K 133 2
                                    


~Ela'nın Ağzından~


Berke'nin beni eve bırakmasından 20 dakika geçmişti.Yol boyunca bağırıp durmuştum.Dengesiz psikolojime karşı sakince beni dinlemişti ve bütün olanları baştan sona anlatmıştı.

Şimdi Beyza'yla konuşuyordum.Daha doğrusu O konuşuyor ben dinliyormuş gibi yapıyordum.

"Ela?" dediğinde derin düşüncelerimden çıkmıştım."Hı?" diye karşılık verdim.Gözlerimi zor açık tutabiliyordum.

"Siz şimdi kesin ayrıldınız mı?" İşte can alıcı soru.Bir süre cevap vermedim."Evet."  dediğimde ikimizde bir süre konuşmadık.

"Sen nasıl hissediyorsun?" dediğinde histerik bir kahkaha attım.Sonra yavaş yavaş kahkahalarım küçük hıçkırıklara dönüşmeye başladı.Gözlerim dolduğunda ben bile şaşırmıştım.Ağlamayan ben,şimdi bir erkek için harap oluyordum.

"Sen aşık olmuşsun be kuzen." dediğinde dişlerimi sıktım.

"Nerden bu kanıya vardın Beyzoş?"

"Bana nasıl hissettiğini anlatır mısın? O zaman söyleyeceğim."

"Peki sadece bir kere anlatırım.O yüzden iyi dinle." deyip derin bir nefes aldım."Abimin intiharından sonra biliyorsun işte biraz dengesizleştim." dediğimde bodoslama araya girdi. "Biraz mı? Güldürme beni Ela, 3 ay evden çıkaramadık seni." dediğinde gözlerimi devirdim.

"Tamam,kabul baya dengesizleştim.Sizin yardımlarınız olmasa belki hala evden çıkmazdım." dediğimde yine sözümü kesti.

"Kuzen lafı dolandırmayı kes,beni oyalamaya çalıştığının farkındayım.Yani ben senin kuzeninim bütün hareketlerini,davranışlarını biliyorum."

"Tamam,tamam.Nasıl hissettiğimi bilmek mi istiyorsun?" dediğimde hemen "Evet" dedi

"Ölüyorum.Anladın mı? Bu aşk mıdır bilmiyorum ama öyle hissediyorum.Benim en sevmediğim davranışlardan birisidir yalan söylemek veya sır saklayarak arkasından iş çevirmek.Bana bunu yaptı.Ben Emir'e güvenmiştim.Beni kendimden bile iyi tanıdığını bana hissettirmişti.Hislerim doğru çıksaydı şimdi bu durumda olmazdık.Ben bunu düşündükçe içimde bir şeyler kopuyor.Anlatamıyorum bu hissi lanet olsun!" Biraz sakinleştikten sonra devam ettim."Sonra bir şey oluyor,şirinlik yapıyor kendini affettiriyor.Nasıl oluyor bilmiyorum ama affediyorum işte.Bir bakıyorum sahipleniyor beni,hoşuma gidiyor.Kimin hoşuna gitmez ki? Sonra...Sonra alay ediyor,sinirlendiriyor beni.İşte o zaman çıldırıyorum.Böyle kafasını duvara sürtüp kıvılcım çıkartasım geliyor." Son dediğim cümleye kendim bile gülmüştüm.

"Bazen ben sinirlendiriyorum Onu.Çok güzel oluyor.Çok zevkli Onu sinir etmesi.Üstüme geliyor,unutturuyor bütün düşüncelerimi.Boşlukta süzülüyormuşum gibi hissediyorum.O boşlukta uçmak çok güzel.Kokusu,vanilya gibi.Biliyorsun benim en sevdiğim kokudur.Sanki Allah benim için Ona vermiş bu kokuyu...Bir de Onunla inatlaşmak,yarışmak...İnatlaştığımızda beni yenebilen ilk insan.Bu yüzden sürekli Ona kafa tutuyorum ama her seferinde yeniliyorum.Yarışıyoruz ama kaybeden taraf ben oluyorum.Bir de bunu gözüme sokuyor gıcık." dediğimde Beyza kahkaha attı.Kaşlarımı çattığımda "Sen abayı yakmışsın kızım.Basbaya aşıksın işte." dedi.

Telefonum çalmaya başladığında arayan kişiye baktım.Emir'di.Telefonu sessize alıp Beyza'ya geri döndüm.

***

Tüm gece boyunca Beyza'yla konuşmuştuk.Şimdi de gözlerim davul gibiydi.Uykusuzluk bana hiç yaramıyordu gerçekten.Buse'nin bana doğru koştuğunu görünce gözlerimi devirdim.Büyük ihtimalle Beyza Buse'ye,Buse'de Tuğba'ya anlatmıştır olan biteni.

KAPIŞMA (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin