Disney's magische school (gestopt)

Hoofdstuk 27

Pov Anna (Tijdsprong)
Elsa zit al een aantal dagen opgesloten in haar kamer. Ik wil een sneeuwpop met haar maken om het fijne gevoel van toen we zo close waren terug te brengen. Ik zing al een paar dagen voor haar. Ik sta nu voor haar deur en klop drie keer aan. Ik begin te zingen: 'Toe, laat me toch binnen. Wat heeft dit schuilen nog voor zin? Men zegt wees moedig, dat probeer ik trouw, ik wil er zijn voor jou, laat mij erin. Wij hebben slechts elkaar nog, alleen jij en ik. zeg me wat moet ik nou? zullen wij een sneeuwpop maken.' Onder het liedje ben ik naar beneden gezakt. Ik begin te huilen. Ze sluit me alweer buiten, waarom doet ze dat toch telkens? Waarom wil ze niet met me spelen of praten? Ik mis haar zo erg. Hiccup komt binnen. 'Elsa, Anna, ik ga Jack zoeken. Elsa, vergeet niet dat jij de enige bent die het moeilijk heeft, je zusje zit hier tegen de deur te huilen.' 'Waarom ga je? Ik wil mee, ik heb hier toch niks te doen als Elsa in haar kamer blijft.' 'Omdat het gevaarlijk kan zijn en Jack me zei dat als er iets zou gebeuren waardoor hij niet meer bij jullie in de buurt kan zijn, ik ervoor moest zorgen dat jullie allemaal veilig zijn, en hij legde de nadruk op jullie twee.' 'Als je ons in veiligheid moest houden, kun je haar dan uit haar kamer halen?' 'Nee, dat kan ik niet, doei.' Doei.' Ik hoor gesnik. Blijkbaar is Elsa aan het huilen. Ze zal Jack wel erg missen. 'Anna, doe me een plezier en ga slapen. Ik wil dat je gezond bent.' 'Als jij uit je kamer komt.' 'Goed, maar dan moet je wel echt gaan slapen bij mij in de kamer.' 'Oke.' 'Niet schrikken.' Ze doet de deur open en trekt me naar binnen. Haar hele kamer is bevroren. Nu begrijp ik wat ze bedoelde met "Niet schrikken." Elsa en ik kijken elkaar aan. Ik krijg tranen in mijn ogen en wil haar omhelzen. Wanneer ik aanstalten maak om haar te knuffelen loopt ze achteruit. Ze wil niet dat ik haar omhels. 'Waarom wil je niet?' 'Omdat ik je geen pijn wil doen. Ga slapen.' Ze kijkt serieus. Ze wil me beschermen op een rare manier. Ik ga in bed liggen en probeer te slapen. Elsa komt naast me op bed zitten en legt mijn hoofd op haar schoot. Ze streelt door mijn haar en neuriet een slaapliedje. Ik krijg een veilig gevoel. Ik probeer te slapen en dompel langzaam weg.

Ik word wakker in een kooi naast Jack. Het lijkt erg op de kooi uit een van mijn nacht merries, alleen is het wel licht. 'Hoi.' 'Hoi.' 'Hoe ging het met Elsa toen je haar voor het laatst zag?' 'Ze was verdrietig.' Hans komt binnen en pakt Jack en mij aan de arm en sleept ons mee naar buiten. 'Waar gaan we heen?' Jack kijkt Hans met een vragende blik aan. 'Naar een nieuwe schuilplaats.' Meer krijgen we niet uit hem.

We staan recht voor een toren. 'Rapunzel, laat je lokken vallen.' Jack en ik doen moeite om niet te lachen tot dat er plots haar van boven komt dat de grond bijna raakt. 'Pak het haar goed vast.' Jack en ik luisteren naar het bevel van Hans. Als we alle drie het haar goed vast hebben geeft Hans het sein dat we klaar staan om omhoog te gaan. Het haar wordt omhoog gehaald. Boven zien we Rapunzel. Ik kijk rond. Ik zie van alles en nog wat maar wat me het meest opvalt is de geschilderde muur. 'Sinds wanneer ben jij hier?' Ik kijk Rapunzel vragend aan nadat ik haar Omhelst had. 'Sinds gisteren.' Ik kijk weer achter haar naar de muren. 'Vind je het mooi?' Rapunzel heeft gemerkt dat ik onder de indruk ben. 'Ja, weet jij wie dit heeft gedaan?' 'Hans en ik gaan weg. Als we terug zijn verwachten we dat jullie hier zijn.' 'Ik heb het gemaakt.' Nu pas merk ik op dat ik de vrouw die hier net was niet ken. 'Wie is die vrouw van net?' 'Dat is mijn stiefmoeder, moeder Gothel.' 'Waarom sluit ze je op?' 'Ze heeft me al eerder ontvoerd. Ze had me opgesloten in deze toren sinds dat ik baby was. Op mijn achttiende was ik ontsnapt aan haar.' 'Wat vervelend.' Ik van flauw.

Ik ben wakker geworden. Ik ben weer in Elsa's kamer. Elsa is anders op haar bed gaan zitten. Ik lig nu op haar schoot. Ik kijk Elsa aan. Ze glimlacht. 'Ga maar vast naar school, ik ga me aankleden en kom dan.' Ik sta op en loop naar de deur. Ik draai me om naar Elsa en spreid mijn armen in de hoop dat ze me zou knuffelen. Ze loopt op me af en geeft me een knuffel. Nu ik beter kijk zie ik dat haar kamer weer ontdooit is. Ik maak me los en loop het gebouw uit. Eerst zak ik opgelucht onderuit. Na ongeveer vijf minuten zo te hebben gezeten pakt iemand me bij mijn arm. Ik kan niet achterom kijken of de persoon achter me pijnigen zodat hij of zij me loslaat. 'Hallo Anna, ben je blij om me te zien?' Hans, ik had het kunnen weten. Hij trekt me mee aan mijn arm.

Pov Elsa
Ik ben klaar met aankleden en ga zoals beloofd naar buiten. Voordat ik de deur open adem ik nog even diep in en uit. Ik open de deur. Op naar school zonder iets te bevriezen. Dat zal moeilijk zijn aangezien ik Jack heel erg mis. Maar beloofd is beloofd en ik ga naar school toe.

Ik ben bij school aangekomen zonder iets te bevriezen. De lessen beginnen binnen een minuut, Anna zal wel in de les zitten. Ik loop even langs haar lokaal heen. Ik zie Rapunzel buiten het lokaal wachten. Ik loop op haar af. 'Hoi.' Rapunzel kijkt op. Ze omhelst me meteen. 'Ik heb je gemist.' 'Ik jou ook. Op wie wacht je?' 'Op Anna.' 'Is ze niet in de les?' 'Nee, ik dacht dat ze bij jou was. Ik sta hier net een minuutje en heb al binnen gekeken, maar daar was ze niet, en ik kom van onze kamer af.' 'Ze zei me dat ze naar school zou gaan.' Ik denk even na. 'Ze is ontvoerd!' 'Wat?!'