Disney's magische school (gestopt)

Hoofdstuk 31

Pov Alice
We zijn op weg naar de toren. Ze heeft een foto gestuurd van de plaats. Het blijkt ergens in Duitsland in Corona te liggen. Dat is wel een paar dagen reizen. We zijn nu in Dunbroch, Merida lijkt de weg heel goed te kennen. Iedereen lijkt Merida te kennen en ze buigt naar iedereen die haar aanspreekt op een koninklijke manier.

Pov Merida
Ik ken iedereen. We zijn in Dunbroch, de plaats waar ik woon. 'Mag ik mijn ouders opzoeken?' Ik kijk Nala aan. 'Is goed, maar niet langer dan 10 minuten.' 'Oké.' Ik loop naar het kasteel. Een wachter loopt naar binnen om te zeggen dat ik voor de deur sta. Mijn ouders komen naar buiten en omhelsen me. Ik knuffel terug. 'Hoi mam, hoi pap.' 'Hallo Merida.' 'Wie zijn zij?' Mijn vader wijst naar mijn vrienden. 'De leeuwin heet Nala, de robot heet Baymax, de jongste heet Alice en de platinum blonde heet Elsa. Jongens, dit zijn mijn ouders. Mam, pap, we zijn opweg naar Corona. Weten jullie een snellere weg?' 'Je moet via Noorwegen gaan. Ik boek een boot voor je.' 'Dat hoeft niet.' Mijn ouders kijken naar Elsa die met een sneeuwbal in haar hand staat. We komen even binnen. Voordat we vertrekken moeten we mijn ouders ingelicht hebben.

Pov Elsa
We gaan nu van Merida's ouders weg naar een bos. In het bos komen we enge personen tegen die een liedje over halloween zingen (in media). Ow ja, het is halloween. We zijn het bos uit. We staan voor de zee en ze kijken mij aan. 'Toch nog terug naar mijn ouders voor een reisje over de zee?' 'Nope.' Ik loop op het water, het water verandert in ijs. De rest lijkt te twijfelen. Merida is de eerste die naar mij toe durft te komen. Daarna komen Baymax, Alice en Nala ook. Zo lopen we naar Noorwegen, mijn thuis. 'Nu langs Arendelle naar Duitsland.' Ik kijk Nala aan met een glimlach. 'Als we het drietal hebben gered gaan we via Japan terug naar de school. Wie weet de weg in Arendelle?' 'Ik.' Iedereen kijkt mij aan. 'Kunnen we daar overnachten?' 'Ja hoor, ik heb toch geen ouders meer.' 'Wie weet de weg in Japan?' Baymax steekt zijn hand op. Dus we weten overal de weg behalve in Duitsland.

Pov Rapunzel
Anna, Jack en ik vervelen ons. We hopen dat ze ons snel zullen vinden. 'Is ze nou in slaap gevallen?' 'Wie?' 'Anna.' Ik loop naar Anna toe. 'Ja, ze slaapt.' 'Ze is best schattig als ze slaapt.' 'Ja.' Ik pak mijn schetsboek. 'Weet jij hiwr alles te liggen?' 'Hier heb ik gewoond toen ik nog niet op school zat.' Ik begin te schetsen. Jack gaat naast me zitten en kijkt hoe ik bezig ben. 'Laat je lokken vallen.' Dat is een mannenstem, waarschijnlijk van Hans. Ik gooi mijn haar uit de raam. 'Aaaaaaah!' Anna schrikt wakker. Ze kijkt zoekend om haar heen en concludeert dat er niks is. Hans is ondertussen boven. 'Ik moest jullie dit geven.' Ik pak het mandje aan en kijk wat erin zit. 'Eten en drinken. Je moest het aan ons geven? Wilde je ons laten verhongeren en uitdrogen?' 'Ja.' Ik kijk boos naar Hans. Daarna pak ik het mandje uit. Ik geef een reusachtige reep chocolade aan Anna. Ik geef ook een pak chocolademelk aan haar. Aan Jack geef ik pistachijs en cola. Voor mezelf heb ik alles om koekjes te bakken, pizza en sap. 'Mogen we dit opeten?' Anna kijkt me verlangend aan en Jack kijkt even verlangend op. 'Ja. Ik ga nu ook eten en daarna ga ik koekjes bakken.' Anna en Jack luisteren allang niet meer, ze eten al. Ik leg mijn schetsboek weg, laat Hans naar beneden via mijn haar en begin te eten. Inmiddels hebben Anna en Jack hun eten bijna op. Het is bijna avond, wat betekent dat we vandaag waarschijnlijk niet meer opgehaald worden. We gaan straks Elsa bellen, dat willen Anna en Jack graag en ik eigenlijk ook wel.