Ben İyiyim

Ek Bölüm 1: Yaşamın Eziyetleri

Ve bu şarkı; kendini daha iyi hisseden ve kitaptan sonra bir nebze iyi anlamda değişen, kitabın gerçek okuyucularına gelsin.

"Wonderful Life"

*Kitabın tek şarkısı, benim de en sevdiğim.*

İyiyim, hatta öyle iyiyim ki bunu kanıtlamak istercesine sokakta bağırabilirim. "Hey! Seni ahmak yığını, ne kadar iyi olduğumu görmüyor musun?" Çünkü iyiyim, tersi neden olsundu ki?

Ben iyiyim.

Bu iki kelime artık sık kullanılan listemizin başında yer alıyor. Çünkü iyiyiz, herhalde, galiba, büyük ihtimalle ya da öyle olmalı?

Etrafa kurduğumuz kalkanda, kendimizi bir tür iyileştirme metodu olan harflerin uzandığı iki kelimelik cümle aslında çok şey ifade ediyor.

Acılarının arkasında hala iyi olduğunu kanıtlama çabası, kendini karanlıktan uzak tutma hırsı, iyileşme süreci.

Ben iyiyim, hem de öyle olmadığı halde binlerce kez iyiyim.

Acı...

Gerek ruhen, gerek bedenen insanı yaşamaktan bezdirir bir miktar. Gözyaşına dönüşür hatta bu, damla damla süzülür yanaklardan. Acı diyorum, tüketir ve çoğu kez karanlık yapar.

Zaman geçer, saniyeler insanların ruh haline göre işlemez çünkü. Umursamaz ne hissettiğini. Çünkü onlar robotlaşan insanları taklit etmektedir.

Yaşam insan ırkının karşısına, her şeyini geride bırakarak yeni olayına odaklanacak acıyı çıkarır hep. Bu yüzden kolayca eskisini unutur ya da buna çalışır. Daha fenaları da varmış demek, dediği an unutmaya hazırdır zaten. Şimdi sıra; hayatına aniden düşen kötülüğün verdiği ekşi tadı düşünerek kendini karanlık yapmaktır. Her şeyden nefret etmeye yeminli bir şekilde otomatik hareket ederler sonra.

Yeniden, yeniden tekrarlanır bu. Geçmişte kalır her şey. Ve bir anda insanlar başka bir insanın değiştiğini gözlemler. Onun kişiliğini bile sorgular. "Sen bu değilsin,"diye çemkirir bencilce. Empati bile kurmaz. İnsan ırkı işte, düşünmeye bile gerek duymadan bildiği doğruyu ortaya atanlar.

Ancak olay bu muydu? Hayır. Pekâlâ demek istediğim şöyle bir şeydir.

Eğer acı olmasaydı yaşamaya güçlenemezdi insan ırkı. O yüzden hayıflandığımız hayatı sevmek, ona bir teşekkür yerinde. Yaşam; attığı kazıklarla seni güçlendirir. Belki de insanların asla unutmaması gereken bilgilerin ilk sırasındadır bu.

Hayatın sana karşı her eziyeti, seni güçlendirecek ve sen yaşamaya güçlü olacaksın bu kez.

O zaman şöyle diyebilir miyiz?

Acıyla besleniyorum.