RÜYA

5.Bölüm

Bölüm şarkısı:Duman-Elleri Ellerime

Alarmı kapatıp gözlerimi ovuşturdum ve yataktan kalktım.Bir duş alıp mutfağa gittim.Evde kimse olmadığı için kahvaltı işi bana düşüyordu.Dolabı açıp karşısında oyalandıktan sonra bir şeyler hazırlamaktan vazgeçtim.Bisküvi ve meyve suyuyla idare edebilirdim.Onları hızlıca yeyip odama çıktım.Yine zorlu bir gün.Ne giyeceğim şimdi ben? Dolabı karıştırıp sonunda kot pantolonumu ve beyaz kazağımı çıkardım.Onları giyip saçlarımı düzelttikten sonra ince bir eyeliner sürüp odamdan çıktım.Montumu ve botumu giyip evden çıktım ve asansöre bindim.Çok uykum vardı.Sonunda zemin kata indiğinde kendimi dışarı attım ve okula yürüyerek gitmeye karar verdim.Bu yol ilk defa bu kadar uzun gelmişti bana.Sonunda okula geldiğimde gözlerim Buğrayı arasa da görememiştim.Büyük bir umutsuzlukla sınıfa geçtim.Serra bir şeyler yazıyordu.Ah yine kimden not alıyor.İnek.

"Günaydın." dedim en neşeli sesimle.Ama o cevap vermedi.Duymadı mı acaba? Duymaması imkansız dibindeyim.Elimle dürtüklediğimde bana döndü.

"Ne?" dedi oldukça soğuk bir tavırla.

"Şey..."

"Hadi Eylem işim var."

"Neden küsüz?" dedim kaşlarımı çatarak.Ciddi olmayı beceremiyordum işte.

"Bilmem." dedi omuzlarını silkip.

"Nasıl bilmiyorsun Serra bana tavır yapan sensin."

"Bir düşün bakalım Eylem hanım.Acaba dün en yakın arkadaşını satıp kafeye giderek,öğleden sonra derse gelmeyerek ve hiçbir şekilde benimle haberleşmeyerek kalbimi kırmış olabilir misin?" gerçekten de haklıydı.Dün o kadar hevesliydim ki Serrayı hep arka plana atmıştım.

"Anlatacağım." dedim yavru köpek bakışlarımla.Kafasıyla onayladığında gülümseyerek anlatmaya başladım.Dün olan her şeyi eksiksiz anlattığımda Serra ağzı açık beni izliyordu.

"Ve ben bunları bugün öğreniyorum." dedi atar yapmaya devam ederek.

"Serra yardımına ihtiyacım var.Bugün birlikte konsere gideceğiz.Gerçek anlamda ilk buluşmamız. Bana yardım etmen lazım.Okul çıkışı bize gidiyoruz." dedim itiraz edemeyeceğini belli eden ses tonumla.

"İyi." dedi.Gülümseyerek sarıldığımda o da bana sarıldı.Tabi ki küs kalacak halimiz yoktu.İlk dersimiz bittiğinde birlikte kantine indik.Diğer dersin başlamasına yarım saat vardı.İki kahve alıp boş masalardan birine oturduk.

"Serra..."

"Efendim?"

"Ne giymeliyim sence? Yani ne giyilir böyle bir ortamda? Ya ben her yere seninle gittiğim için çok rahattım.İş ilk defa bu kadar ciddiye bindi."

"Rahat ol.Buluruz bir şeyler."

"Ya nasıl rahat olayım."

"Rahat olmayı bırak ve sakin ol." dedi gözlerini arkamda bir noktaya sabitlemişken.Bakmak istiyordum ama bakarsam kötü bir şey olacakmış gibi hissediyordum.Ve bum! 

"Günaydın Eylem..."

"Günaydın Buğra." dedim gülümseyerek.

"Akşam geliyorsun değil mi?"

"Evet." 

"Tamam.Ha bu arada atkın bende kaldı.Akşam getiririm."

"Sende kalabilir." dedim gülümseyerek.

"Düşünürüm." deyip göz kırptı.Bende gülümseyerek karşılık verdim.El sallayıp yanımızdan ayrıldığında Serra utanmasa kahkaha atacaktı.