Buğraların evine ulaştığımda nefes almayı bırakmıştım.Okuldan buraya arabayla bile 10 dakika sürerken koşarak 5 dakikada gelmiştim.Bahçe kapısına sırtımı yaslayıp derin derin nefes aldım. Nefesim düzene girmemişti ki ayaklarımın yerden kesildiğini hissettim.
"Ayy!" diye bir çığlık attım.
"Korkma ufaklık.Ben almasam içeriye geleceğin yoktu."
"Şey ben..."
"Maratona mı katıldın?" dedi gülerek.Bende gülüp bahçeye göz gezdirdim.Dışarıda hiçbir hazırlık olmadığı için içeride olacağımızı anladım.Evin giriş kapısından girip yemek odasına yöneldik ve kapıyı açıp içeriye girdik.Buğra beni yere bıraktığında üstümü başımı düzelttim.Kafamı kaldırdığımda Nursel teyze,Begüm ve sanırım Yaren bana ilk defa insan görmüş gibi bakıyorlardı.Aslında terden sırılsıklam olmuş vücudum,yüzüme yapışmış saçlarım,nefesimin hala düzenli olmayışı...Ah iğrencim!
"Hoşgeldin Eylem."
"Merhaba Nursel teyze." dedim zorlukla.Yaren olduğunu düşündüğüm ama içimden 'İnşallah o değildir' diye geçirdiğim kız küçümseyerek baktı bana.Normal zamanda karşılaşsak küçümsemeyi gösterirdim ona ama şu an olmaz.Cidden ben ter içindeyken o etrafa parfüm kokusu saçarken olmaz.
"Bir eline yüzüne su tut gel kızım.Bir şey mi oldu?"
"Köpek kovaladı da..." deyip banyoya yöneldim.Elimi yüzümü iyice yıkayıp gizlice Begümün odasına girdim.Ruj sürüp akan rimelimi yeniledikten sonra parfüm sıktım ve odadan çıktım.En azından biraz daha iyi sayılırım.Biraz...
"Ufaklık." merdivenin başında Buğra ile karşılaşmayı beklemiyordum tabii.
"Efendim?"
"Yareni nasıl buldun?"
"Nerede ki?" dedim masum ayağını yatarak.
"Masada oturuyordu ya..."
"Ay o muydu? Bende bir şey sandım.Ne bileyim normal işte." dedim saçlarıma oynarken.Yüzünün düştüğünü gördüğümde kalbime tarifsiz bir ağrı girdi.
"Öyle mi?"
"Şaka yaptım Buğra ya.İyi kızmış." dedim gülümseye çalışarak.Gerçekten içim paramparça iken gülümsemek mükemmel.
"Hadi inelim." deyip koluma girdi ve hızlı hızlı merdivenleri inmeye başladı.Bende ona ayak uydurup hızlıca indim ve birlikte masaya oturduk.
"Ben Eylem." dedim elimi Yaren'e uzatırken.
"Memnun oldum Eylem.Bende Yaren,Buğra'nın kız arkadaşıyım." boğazımda oluşan yumru ile elimi geri çektim.Bu repliği daha önce çok kullanmıştım.Ama şimdi başkasından duymak...
"Eylem." diye ürkek bir ses duyunca kafamı kaldırdım.Nursel teyze bir sorun olup olmadığını kontrol edercesine bakıyordu.Gülümseyerek tabağımdakilerden yemeye başladım.Bir ara masada sessizlik olunca kafamı tabağımdan kaldırıp Buğraya baktım.Yarene öyle bir bakıyordu ki bütün yaşadıklarım rüyaymış gibi geldi.Tıpkı bana baktığı gibi bakıyordu.Aşkla,özlemle,sevgiyle.Yansıtabildiği bütün duygularıyla bakıyordu Yarene,bana baktığı gibi.Aslında bu beni biraz mutlu etti.Demek ki beni de çok seviyordu.
Her saniye dolu gözlerle etrafa baktığım 2 saatin ardından salondaki koltuktan kalktım.
"Ben gitsem iyi olacak."
"Bırakayım mı ufaklık?"
"Hayır." dedim gayet net bir şekilde.Buğra şaşırsa da geri oturdu.Nursel teyze kalkıp kapıya kadar bana eşlik etti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RÜYA
Подростковая литература"Neden beni izliyorsun?" dedi tek kaşını kaldırıp.Buna vereceğim cevabı düşünmem lazımdı sanırım. Oysa ki ben onu bize yemeğe davet edecektim.Şu halime bak.Derin bir iç çektim ve dilimin ucunda ne varsa söyledim. "Bilmiyorum.Ben sana bakmaktan kendi...
