RÜYA

10.Bölüm

Bölüm Şarkısı: Pera-Sevdiğim Kadın

Sabaha karşı çalan telefonla açtım gözlerimi.Bütün gece zaten uyuyamamıştım.Telefonu elime aldığımda Buğra'nın aradığını gördüm.Hemen açtım.

"Alo." dedim sorarcasına.Daha kargalar uyanmadı.

"Eylem?" dedi yabancı bir ses.

"Evet?" dedim tekrar sorarcasına.Ne oluyor ya?

"Merhaba ben Ozan. Sahildeki barda barmenim. Telefonun sahibi fazlasıyla içti ve Eylem diye sayıklıyor.Rehberde ki tek Eylem sizsiniz.Gelip alabilir misiniz?"

"Geliyorum." deyip telefonu kapattım ve hemen üzerime bir şey giydim.Sessiz ve bir o kadar da hızlı adımlarla evden çıktım.Koşarak sahile ulaştım.Orada bir kaç tane bar vardı ve beni arayan Ozan denilen çocuk kapının önünde bekliyordu.Bu saatte bu tiple burada koşan tek ben olduğum için elini kaldırdı.Hemen yanına gittim.

"İçeride." deyip kapıyı açtı.İçeriye girdiğimde kusmamak için kendimi zor tuttum.Aşırı derecede alkol, sigara ve ter kokuyordu.Çok kalabalık olmasa da masalar doluydu.Karanlıkta gözüm Buğrayı aradı ama göremedim.Barmen çocuk beni dürtüp eliyle köşeyi işaret etti.Kafamı çevirdiğimde masaya kafasını koymuş uyuyan Buğrayı gördüm.Yanına gidip dürtmeye başladım.Ne yaparsam yapayım uyanmıyordu.

"Yardım et dışarı çıkartalım." dedim Ozana.Hemen gelip Buğranın kolunun altına girdi.Bende aynısını yaptım.Birlikte zar zor dışarıya çıkarttık.

"Araban var mı?" diye sordu Ozan.Harika soru.Gelmeyi biliyorsun ama sarhoş biriyle nasıl döneceğini bilmiyorsun.

"Hayır.Sen taksi çağırabilir misin?" kafasıyla onaylayıp Buğrayı bana bıraktı ve koşarak sokakta ilerledi.Tekrar koşarak geldi.

"Geliyor." dedi ve tekrar eski yerini alıp yola doğru yürüttü.Taksi gelince arka kapıyı açıp Buğrayı koyduk.

"Teşekkür ederim."

"Rica ederim." deyip gülümsedi.Bende arka koltuğa Buğranın yanına oturdum.

"Nereye?" diye sordu taksici.Bir harika soru daha.Bu saatte bu şekilde yurda gidemeyiz,bizim ev hayatta olmaz.Buldum...

"Bir saniye." deyip cebimden telefonu çıkarttım ve rehberden Nursel hanımı buldum.Arama tuşuna basıp bekledim.Uzun bir çalıştan sonra uykulu bir sesle açtı.

"Eylem?" dedi tereddütle.

"Merhaba Nursel hanım kusura bakmayın rahatsız ettim."

"Bir şey mi oldu?"

"Buğra biraz sarhoş olmuş da götürebileceğim bir yer yok." dedim çekingenlikle.

"Bana gelin." dedi ve telefonu kapattı.Taksiciye adresi verip Buğraya baktım.Bu kadar içmesine sebep olan şey ben miydim? Ona olan tavırlarım yüzünden mi böyleydi? Ben sadece beni istemediğini düşünmüştüm. Yanılıyor muyum?

"Uyan ve bana her şeyi açıkla." diye fısıldadım kulağına.Ellerimi saçlarında gezdirip yanağını okşadım.

"Geldik." dedi taksici.Parasını verip taksicinin yardımıyla Buğrayı çıkarttım taksiden.Tek başıma yapabildiğim kadar taşımaya başladım Buğrayı.Bu kadar ağır olmak zorunda mı? Geçen gün bana zorluk çıkaran güvenlik tip tip bana bakıyordu.

"Nursel hanıma geldik.Haberi var." deyip ilerlemeye devam ettim.Hatırladığım kadarıyla apartmana ilerledim.Belim ağrımaya başlamıştı ve buz gibi havaya karşı terliyordum.Sonunda apartmana geldiğimizde kapının açık olduğunu fark ettim.Hemen girip asansöre bindim.Buğrayı bir kaç saniyeliğine duvara dayadım.Asansör durunca tekrar kolunun altına girdim ve sonuna asansörden çıktık. Nursel hanım sabahlığıyla kapıda bizi bekliyordu.Ama bence bizi böyle beklemiyordu çünkü ağzı şaşkınlıkla kocaman açıldı.Sonunda durumumu fark ettiğinde hemen yanıma geldi ve yardım etti.Buğrayı misafir odası olduğunu tahmin ettiğim odaya getirdik ve yatağa yatırdık.Ayakkabılarını ve üstündeki montunu çıkarttım.Nursel hanımın uzattığı çarşafı üzerine örttüm ve odadan çıktık.Nursel hanım beni salona davet etti.Birlikte geçip oturduk.