RÜYA

23.Bölüm

Kendimi geri çekip oturduğum duvardan atladım.Ardanın yüzüne bakabileceğimi zannetmiyordum.

"Özür dilerim." dedi kısık ve mahcup bir ifadeyle.

"Gitsem iyi olacak." diye mırıldanıp kafeye girdim.Derin bir nefes alıp yüzüme 'hiçbir şey olmadı' gülümsememi yerleştirdim.Buğraya doğru ilerlerken benim yerimde oturan esmer bir kız olduğunu gördüm.Buğrayla gülümseyerek sohbet ediyorlardı.Beni olduğum yere sabitlemişti bakışmaları. Resmen kızla flört ediyordu.Yanlarına yaklaşıp varlığımı belirtmek için öksürdüm.Buğra kafasını kaldırıp bana baktı.

"Otursana." dedi başıyla boş sandalyeyi gösterip

"Gidelim mi?"

"Bir sorun mu var?"

"Gitmek istiyorum." dedim çantamı alırken.Gözlerim çoktan dolmuştu.Buğra kızdan özür dilerken ben kafeden çıkmış eve doğru yürümeye başlamıştım.

"Beklesene!" diye bağırdı arkamdan.Bana yetiştiğinde nefes nefese kalmıştı.Boş boş yüzüme bakıyordu.

"Bakma!" diye bağırdım bende.

"Sorun ne?"

"Sorun yok."

"Hadi ama Eylem.Kızı mı kıskandın?"

"Evet." dedim masumca.Kaşları çatılmıştı.

"Sen elin garsonlarıyla öpüş ben bir kızla muhabbet ettim diye olay çıksın öyle mi?" dedi sokağın ortasında sesini oldukça yükselterek.Gözlerim kocaman açıldı.Bizi görmüş müydü?

"Ben..." deyip sustum.Buğra da dinlemek istemediğini belirterek önümden yürümeye başladı.Ben yavaş yavaş arkasından yürürken o oldukça hızlanmıştı.Benim evimin önüne geldiğimizde kafasını çevirip baktıktan sonra yoluna devam etti.Bende gözyaşları içerisinde apartmana girdim.Bu gözyaşları sadece bugün olanlar için değildi.Artık beni sevmediği için,beni hatırlamadığı için,az önce kavga ettiğimiz için ve bir sürü sebepten dolayıydı.

3 GÜN SONRA

Sabah erkenden uyanıp kahvaltımı yaptıktan sonra Buğrayı beklemeye başladım.Bugün psikolog ile ilk randevusuna gideceğiz.Heyecandan terleyen ellerimi pantolonuma silip tırnaklarımı yemeye devam ettim.Sonunda zil çaldığında resmen koşarak kapıyı açtım.Buğra yukarıya çıkıp annemle selamlaştıktan sonra birlikte aşağıya indik ve taksi çağırıp beklemeye başladık.Aslında Arda olayından sonra fazla konuşmamıştık ve konuşmamaya da devam ediyorduk.Buğra inatla beni suçlasa da sonradan banane deyip konuyu kapatmıştı.Taksi gelince arkaya geçip oturdum.Buğra da gelip yanıma oturdu ve taksiciye hastanenin adını verdi.Yol boyunca yine hiç konuşmadan sessizlik oyunumuzu oynadık.Hastaneye gelince Buğra ücreti verip indi bende arkasından indim ve birlikte asansöre binip psikiyatri kliniğine çıktık.Hastanenin bütün bölümlerine karşı en sakiniydi burası. Koridordaki sandalyelere oturup sıranın gelmesini bekledik.Kapıdaki ekranda BUĞRA TUNA yazısını görünce Buğra ayaklandı.Bende kalkmak için yeltendim ama Buğra durdurdu.

"Kendim girebilirim."

"Tamam bekliyorum." başını sallayıp içeriye girdi.Sıkıntıdan neredeyse öleceğim 1 saat geçirdim. Buğra odadan çıkınca çantamı da alarak ayağa kalktım.

"Gidelim." deyip elimdeki ceketini aldı ve yürümeye başladı.Bende arkasından koştururken topuklu giymediğim için şükrediyordum.Hastanenin bahçesine çıkıp beni beklediğinde ona yetişebildim.

"Nasıl geçti?"

"Hiçbir şeyi hatırlamadığımı yüzüme vurup durdu."

"Buğra..."