Κόκκινο για τα μάτια σου που κλαίγανε απο μόνα τους και όχι απο τα χημικά.
Μπλέ για τον ουρανό που καλύψαμε παρέα.
Μαύρο για τα ρούχα και για της σημαίες μας.
Κόκκινο για τα αίματα του Αλέξη.
Κίτρινο για τον δικό μας αγαπημένο ήλιο που μάτωσε.
Μώβ για τις μελανιές που κρύβουμε όταν έρχονται τα Χριστούγεννα.
Πράσινο για την μούχλα μέσα στα σοκάκια και τα παρατημένα σπίτια.
Και άσπρο για τα αστέρια που μας κοιτάνε με υπερηφάνεια.
Και τέλος
κανένα χρώμα
το διάφανο:
για τα δάκρυα που χύσαμε.
YOU ARE READING
Οι περιπέτειες μιας αυτοκτονικής αναρχίας
PoetryΠοίηση για το πόσο αγαπώ, το πως μισώ και το πώς σταδιακά, η ψυχική μου υγεία επιδεινώνεται. περιέχει αναφορές σε ψυχικές ασθένειες, σεξουαλική βία και αυτοκτονία.
