Οι περιπέτειες μιας αυτοκτονικής αναρχίας

Χιονάτη

Σταμάτα να με κυνηγάς. Δεν κουράστηκες ακόμα; Οι μπότες σου δεν αντέχουν στα κατσάβραχα. Ήδη το μαχαίρι που έμπηξες μέσα στο στομάχι μου έκανε τα άντερα μου να κρέμονται.

Πάνω στο άσπρο χιόνι της πλαγιάς στάζουν μικρές κατακόκκινες τελείες.

Σε αγαπώ. Σε λατρεύω. Γύρνα πίσω. Θέλω να κρατήσω τη καρδιά σου στα χέρια μου. 

Συνεχίζω να σκαρφαλώνω ενώ κρατάω τα άντερα μου. Θα φτάσω κάπου πολύ ψηλά και θα τον σπρώξω. Θα πέσει και θα ανοίξει το κεφάλι του στα δύο. Μα εγώ δεν θα γλιτώσω. Ήδη πεθαίνω. Όπου να 'ναι θα καταρρεύσω. Το αίμα μου με έχει λούσει.

Έλα δω, σε παρακαλώ. Σ' αγαπώ μωρό μου.

Θέλω να του απαντήσω αλλά δεν μπορώ να ανασάνω. Επιτέλους έχει ένα ίσιωμα. Ανακουφίζομαι λες και δεν με κυνηγάει με ένα μαχαίρι και δεν βλέπω το έντερο και τη σπλήνα μου.

Φτάνω πρώτη στο ίσιωμα. Είναι καλυμμένο με αυτό το απαλό χιόνι που είναι σαν πούδρα. Βλέπω πως κάπου αυτό το χιόνι πέφτει σιγά σιγά. Εκεί είναι γκρεμός.

Συγνώμη για όσα σου έκανα. Έλα εδώ αγάπη μου.

Μένω ακίνητη ενώ με πλησιάζει αργά αργά, λαχανιασμένος. Τα χέρια του είναι γυμνά και βουτηγμένα στο αίμα. Χαμογελάει και σκουπίζει το πρόσωπο του μουτζουρόνωντάς το με κι άλλο αίμα. Το δικό μου αίμα.

Πέφτω πίσω. Το αίμα μου βγαίνει απο το στόμα. Έρχεται από επάνω μου και γονατίζει δίπλα. Με φιλάει και εγώ μένω ακίνητη σαν βράχος γιατί η ζωή φεύγει από μέσα μου.

Όσο δυνατά κι αν ουρλιάξεις, ποιός να σε ακούσει; Κάτσε ήσυχη τώρα.

Με φιλάει ξανά και ξανά με πάθος και περνάει το λερωμένο του χέρι μέσα από τα μαλλιά μου. Κολλάνε πάνω στο αίμα μου και εκείνος μου χαϊδεύει το πρόσωπο.

Γιατί μου το έκανες αυτό; Δεν θα είχαμε φτάσει μέχρι εδώ αν ήσουν καλή. Τώρα κοιτά τι με έβαλες να κάνω.

Τον κοιτάω ενώ τρέμω και δεν πιστεύω πόση ώρα έχω παραμείνει ζωντανή. Άνοιξε τόσο καλά την κοιλιά μου που δεν έχω χάσει αρκετό αίμα ώστε απλά να ψοφήσω. Χαμόγελα ενώ τον κοιτάω με ένα βλέμμα τρομαγμένο.

Θέλω να κάνουμε έρωτα εδώ πάνω. Πόσο μ'αρέσεις όταν φοβάσαι.

Εκεί αρχίζω να κλαίω. Γιατί δεν με σκοτώνει; Ας πεθάνω με θέα μια πανέμορφη χιονισμένη πλαγιά. Θέλει να υποφέρω κι άλλο.

Φοβάσαι;

Με κοιτά και περιμένει απάντηση. Μένω ακίνητη και κοιτάω επίμονα το μαχαίρι. Θέλω να με σκοτώσει. Δεν αντέχω άλλο τον πόνο του να είναι ανοιγμένα τα σωθικά μου.

Λυπήσου με.

Ψελλίζω. Πεθαίνει στο γέλιο λες και άκουσε ένα καλό αστείο. Το πρόσωπο του αλλάζει ξαφνικά σε κενό και σκίζει ότι έχει απομείνει απο τη μπλούζα μου.

Με καυλώνεις όταν φοβάσαι.

Πετάει το κουρέλι δίπλα και με χτυπά στο πρόσωπο. Ξανά και ξανά.

Άνοιξε τα πόδια σου γαμώτο. Δεν θέλω να σου τα κόψω.

Διατάζει και εγώ καλύπτω το στήθος μου και χαλαρώνω τα πόδια μου. Κλαίω πολύ. Στάζουν μύξες απ' τη μύτη μου και τα δάκρυα ξεπλένουν λίγο από το αίμα. Με το μαχαίρι ανοίγει μια τρύπα στο παντελόνι μου και κατεβάζει το δικό του.

Μετά μπαίνει μέσα μου. Πρόλαβε να καλύψει το στόμα μου όταν ούρλιαξα. Ξέρω θα με άκουγαν πολύ μακριά. Ίσως να βρίσκανε το πτώμα μου. Ξεκοιλιασμένο και βιασμένο μέσα σε ένα σωρό χιονιού. Το χιόνι θα με κάλυπτε και δεν θα με βρίσκανε.

Καριόλα. Γιατί μου φέρθηκες έτσι; Σε ένοιαζε ο άλλος πιο πολύ; Τι έχει καλύτερο από εμένα; Δεν σε αγαπάει όσο σε αγαπώ εγώ. Κοιτά που φτάσαμε. Να σε γαμάω σε ένα γκρεμό. Θα σου κόψω το κεφάλι. Μετά θα το γαμήσω και αυτό.

Σε παρακαλώ απλά σκότωσε με.

Δεν σου κάνω τη χάρη θα κάτσεις εδώ και θα υποφέρεις.

Είχε το μαχαίρι πάνω στον λαιμό μου. Με έφτυσε στο πρόσωπο. Συνέχισα να κλαίω πιο γοερά.

Σκότωσε με σε παρακαλώ.

Μόλις τελείωσε, σηκώθηκε όρθιος και με κοίταξε. Ένωσα τα πόδια μου και συνέχισα να κλαίω αυτή τη φορά με λυγμούς.

Δεν τελείωσα.

Είπε και με κλώτσησε στο κεφάλι. Δεν λιποθύμησα όσο κι αν ήθελα.

Σκότωσε με!

Ούρλιαξα. Σήκωσε το μαχαίρι στον αέρα και το κάρφωσε μέσα στο στέρνο μου. Το πρόσωπο του γέμισε απόλαυση. Το πρόσωπο μου έμεινε άκαμπτο. Μαχαιρώνε ξανά ξανά και ξανά και ξανά. Δεν έμεινε τίποτα. Όλο μου το αίμα ήταν πάνω του. Κούμπωσε το παντελόνι του και κουλουριάστηκε δίπλα μου.

Χάιδεψε το νεκρό μου πρόσωπο και έβαλε το χέρι του μέσα στο ανοιγμένο μου στέρνο. Έπιασε τη καρδιά μου που χτύπαγε αδύναμα και χαμογέλασε.

"Όποιος το βρίσκει, το κρατάει."