Οι περιπέτειες μιας αυτοκτονικής αναρχίας

Σε Έκπτωση

Οι άντρες με κοιτούν 

σαν να έιμαι κρέας σε έκπτωση

σαν να προσπαθήσουν να καταλάβουν αν είμαι δεκαοχτώ ή όχι

σαν να ξεχνούν πως έχουν μάνα 

σαν να ξεχνούν και πως να μην είχαν μάνα είμαι ανθρώπινο ον

και με λένε εμένα και τις φίλες μου

"Καλό κομμάτι."

"Ωραίο μουνί."

"Λίγο σάπια."

"Αν μάκραινε τα μαλλιά της και ήταν πιο θυληκή θα ήταν ωραία."

"Πουτανάκια λίγο, ε;"

"Μουνάκι το μελαχρινό, και το ξανθό μες τη καύλα."

"Τι μουνάρα είσαι εσύ!" 

Με είδαν γυμνή και με δείξανε σε όλους

Και με λένε χυσαποθήκη χωρίς καθόλου ντροπή

Και νιώθω σαν να είμαι στη βιτρίνα του κρεωπολείου

Σαν να είμαι σε δημοπρασία για καλή τιμή αλλά όχι όσο άλλες αλλά υποφέρουν το ίδιο

Μου φωνάζουν στο δρόμο, μου τη πέφτουν στο μετρό, στη συναυλία, στη συνέλευση, στη σχολή, μες το ίδιο μου το σπίτι

Μου κλέβουν την αγάπη για τον εαυτό μου και μου αφήνουν μόνο τις τύψεις και μαλάκα, οι τύψεις με κάνουν χώμα. Δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ. 

Τα σκέφτομαι όλα αυτά που μου έκαναν και κλαίω σαν χτυπημένο ζώο, ουρλιάζω και στάζουν μύξες και δάκρυα στο σεντόνι, δεν με ακούει κανείς, και να άκουγε δεν θα με βοήθαγε

Και όταν υψώνω τη φωνή μου και αντεπιτείθομαι 

Λένε χάνω το δίκιο μου

Και σοκάρονται όταν αρχίζω και τους βρίζω και όταν τρέχω καταπάνω τους 

Όταν ουρλιάζω για το πόσο μαλάκας είναι και πως θα του σπάσω τα πόδια

Μακάρι να νοιαζόντουσαν για εμένα "που πήγαινα γυρεύωντας" όσο για τις άλλες κοπέλες μακάρι να οργιζόντουσαν για εμένα όσο για τις άλλες κοπέλες μακάρι να μην ήμουν κινούμενος στόχος, όπως όλες οι κοπέλες. 

Δεν θα με ξαναπειράξει κανείς. Δεν θα με αγγίξει ξανά ποτέ κανείς. Θα ουρλιάζω σαν τρελή μέχρι

Με το ένα χέρι τους ανοίγουν τη μηχανή του αμαξιού για να φύγουν πρίν τους σπάσω το καθρέφτη 

Και το άλλο χέρι, να πιάνει τα μαλλιά μου.