Οι περιπέτειες μιας αυτοκτονικής αναρχίας

Το ξέρω

Το ξέρω, θες να με ακολουθήσεις όταν γυρνάω σπίτι.

Να με παρακολουθήσεις να γδύνομαι.

Να βγάζω ένα ένα ρούχο και να βλέπεις κάθε μου ουλή.

Να με αγγίζεις ακόμα και αν δεν θέλω

Να μου καλύψεις το στόμα για να μην ουρλιάξω

Να καυλώσεις με το φόβο μου

Και να σου χώσω ένα μαχαίρι στο καβάλο.

Να γυρίσω το μαχαίρι για να μη μπορέσουν να σε ράψουν οι γιατροί

Να σου κόψω τη πούτσα σου και να σε βάλω να την φας.

Να σε κρεμάσω από ένα σχοινί και να σε βαράω με όλη μου τη δύναμη.

Να σε κάψω με τσιγάρα και να σε γδέρνω και να ρίχνω αλάτι στις πληγές σου

Να σε φτύσω μέχρι να στεγνώσει το στόμα μου

Να σε κλωτσάω στο πρόσωπο με μπότα σιδερένια

Να με παρακαλάς για έλεος

Μα εγώ να σε αφήσω να ικετεύεις

Καθώς γελάω.

Να σε αφήσω να ξεψυχάς αργά

Να γελάω δυνατά πάνω από το σώμα σου που θα σείεται από λυγμούς

Να σε κάνω να μου ζητάς έλεος

Να γελάσω σκεπτόμενη τι αδύναμη κατάφερες να με κάνεις να νιώσω

Μα εγώ τώρα, είμαι πιο δυνατή από εσένα.

Να δεις τη κόλαση μπροστά σου

Να έχεις ένα θάνατο που αρμόζει,

Σε ένα γαμημένο σεξιστή.