Αγαπητή μαμά,
Λυπάμαι για όλες τις ώρες που περνάω μακριά απο το σπίτι, βλέπεις, γνωρίζω νέο κόσμο και παθιάζομαι πολύ. Ξεχνάω το σπιτικό μου μα δεν το αγνοώ, θέλω όμως να ακούω τα παπούτσια μου να τρίζουν στην άσφαλτο, θέλω να ανοίγω παραθύρια για το αύριο με πόμολα στολισμένα με ελπίδα.
Μαμά, με είχες δεί πόσο πόναγα. Κρυβόμουν στο δωμάτιο μου και ούτε καληνύχτα δεν σου έλεγα. Τώρα πια όμως, τώρα πια μαμά είμαι έτοιμη. Είμαι έτοιμη να ποτίσω τα λουλούδια της ψυχής σου και να σου δώσω όσα μου έδωσες. Με ξέρεις απο όταν γεννήθηκα και εγώ σε ξέρω απο όταν έγινες μάνα. Όσα δάκρυα να έσταξαν απο τα δικά σου καφέ μάτια κύλησαν μέσα στα δικά μου.
Μα μαμά εγώ τώρα είμαι καλύτερα και έχω εξελιχθεί. Δεν έχω ανθίσει αλλά μάλλον έχω μεγαλώσει. Επειδή δεν άνθισα μαμά δεν φταίς εσύ. Φταίνε όλοι οι άλλοι, όχι εσύ μαμά. Εσύ είσαι εδώ για να με ποτίζεις μόνο με τα γέλια σου και με την αθώοτητα που τόσο όμορφα εκπέμπεις.
Μόνο εσύ γέλαγες με τα αστεία μου - και εσύ μου έλεγες πόσο όμορφες ήταν οι ζωγραφιές μου. Όσο χάλια κι αν ήταν.
Είμαι έτοιμη μαμά, να μας κάνω ευτιχισμένες.
DU LIEST GERADE
Οι περιπέτειες μιας αυτοκτονικής αναρχίας
PoesieΠοίηση για το πόσο αγαπώ, το πως μισώ και το πώς σταδιακά, η ψυχική μου υγεία επιδεινώνεται. περιέχει αναφορές σε ψυχικές ασθένειες, σεξουαλική βία και αυτοκτονία.
