The story of Milan (TVK)

Deel 8

Pov Milan
Ik kom aan in de studio en zie Boaz al zitten. "Hoi" zeg ik blij. Hij groet me terug en gaat dan weer verder met wat hij aan het doen was. Heb ik iets verkeerd gedaan. Ik kom aan bij Ilse die waarschijnlijk wel weet wat er aan de hand is. "Waarom kijkt iedereen naar mij" vraag ik.

Pov Ilse
Ik zeg dat hij mee moet lopen naar een kamertje. Hij loop achter mij aan. "Nou?" Vraagt hij. "Iemand heeft jou in de bus naar de efteling horen praten en heeft het hier aan iemand verteld en nu weet denk ik iedereen het" zeg ik voorzichtig. "Kut zooi, ik wou dat ik een normaal leven had met normale ouders"schreeuwt hij.

Pov Milan
Ik barst in tranen uit. Ik kom er nu achter hoe erg ik mijn moeder eigenlijk mis! Als mijn moeder nog had geleefd was mijn vader nooit gaan drinken en had hij me ook nooit geslagen en waarschijnlijk ook geen morden gepleegd. Ik had nog thuid gewoond in plaats van in dat klote tehuis! Boos loop ik weg uit de kamer bij Ilse. Ik pak mijn spullen en loop weg, weg van de studio vandaan.

Ik loop al best een tijdje als ik op een bankje in het park ga zitten. Ik pak me telefoon. Fijn 10 gemiste oproepen van Ilse... Ook 5 van Julia.. Ik heb geen zin in gezeik dus zet mijn telefoon helemaal uit. Ik pak wat brood uit mijn tas en eet dat op. Daarna pak ik ook mijn flesje water en drink dat ook op.

Ik zit al een paar uur om dat bankje te denken als ik een bekende stem hoor. Ik kijk achterom en zie Ilse staan. Daar heb ik nu niet echt zin in. "Iedereen is naar je opzoek" zegt ze als ze naast me komt zitten. "Boeie niemand mist mij" zeg ik bot. "Ik miste je! En julia!" Zegt ze. "Wouw 2 mensen die waarschijnlijk nooit meer terug zie als ik door iemand geadopteerd word" zeg ik. "Als ik je gevonden had moest ik je mee nemen terug naar het tehuis, dus ga je mee" vraagt ze. "Nee, daar word ik sowieso uitgelachen dat ik weg ben gelopen" zeg ik. Het is een tijdje stil. "Weet je wat, je komt gewoon een nachtje bij mij en bart logeren!" Zegt ze vrolijk. "Dat kan niet, als iemand daar achter komt gaat dat raar lopen met the voice kids" zeg ik. "Niemand hoeft het te weten! Kom je" zegt ze. Ik sta op en loop achter haar aan. In de auto belt ze julia even en die zorgt dat niemand erachter komt.

Na een tijdje komen we aan bij het huis van Ilse. Best groot. Als ik binnen kom word ik meteen begroet door Bart. Hij geeft Ilse een kus en richt zich dan weer op mij. "Ik ben milan" zeg ik. "Oh, nou ik ben bart" zegt hij. Hij kijkt naar ilse. "Ik wil jullie niet tot last zijn misschien kan ik beter gaan" zeg ik. "Nee!" Zegt bart snel. "Ilse heeft me iets over jou verteld" zegt hij. Ik knik. "Dus je wist al wie ik was" zeg ik. Hij knikt.

Pov Ilse
Dat was vrij ongemakkelijk maar oke. "Milan wil je de logeerkamer zien" vraag ik. "Graag" antwoord hij. Ik loop met milan achter me aan naar de logeerkamer terwijl ik hoor dat bart met het eten begint.

Pov milan
Ik kijk de kamer in. Het is een nette kamer. Er staat een 1 persoonsbed met kledingkast en bureau. Man wat zou ik hier graag willen wonen. Ik loop weer achter ilse aan naar beneden. Ik krijg wat te drinken en ga op de bank zitten. Ilse komt naast me zitten en bart is aan het koken. "Hebben jullie nog veel geoefend" vraag ik. "Ja iedereen was druk bezig!" Zegt ze. "Morgen komt trouwens iedereen hier heen en gaan we kort voor elkaar optreden met de liedjes die je met je drietal zingt! En daarna gaan we uiteten!" Zegt ilse vrolijk. "Hoelaat komen ze" vraag ik. "Uhm rond 15:00 uur" zegt ilse. "Oke, daarvoor moet ik naar het weeshuis om andere kleren aan te trekken" zeg ik. "Kijk is" zegt ze. Ik kijk naar een tas die ze te voorschijn haalt. Ik heb van julia een broek en shirt van jou gekregen omdat we wisten dat je toch nog niet terug wou" zegt ze. Ik lach. "Jullie kennen me te goed" zeg ik.

Pov Ilse
"Eten!" Roept bart. Milan en ik staan op en lopen naar de eettafel. Ik ga naast bart zitten en milan tegenover ons. Het voelt net als een gezinnetje. Maarja dat gaat gewoon niet. Ik kijk aandacht hoe milan zijn spaghetti eet. Hij vind het erg lekker! Dat is duidelijk.

"Het eten was heerlijk schat" zeg ik tegen bart. "Ja het was erg lekker" zegt ook milan met een lach. "En het toetje was nog lekkerder" zeg ik. Dat was creme brulee.

Pov milan
Ik kijk op de klok en zie dat het al 22:00 uur is. "Milan hoelaat ga je normaal naar bed" vraagt ilse. "Uh door de weeks met school om 21:00 uur en weekend en vakanties tot wanneer ik wil" zeg ik. "Maar in het tehuis geen idee normaal moet ik om 22:00 uur naar bed" zeg ik. Het is ook nog vakantie dus best logisch. Over een paar dagen zijn de battles en die maandag daarna beginnen de scholen weer. "Ik ga naar bed" zeg ik. Ik zeg weltrusten en loop dan naar de logeerkamer.