The story of Milan (TVK)

Deel 9

(Die ochtend)

Pov Milan
Ik word wakker en kijk op de wekker, 10:30. Eerst schrik ik maar bedenk me dan al snel dat ik niet in het weehuis ben en het waarschijnlijk niet heel erg is. Ik pak mijn telefoon en kijk op twitter. Fijn allemaal berichten over mij en het weeshuis. Ik open instagram en zie dat ik 300 volgers erbij heb. Hoe kan dat nou weer. Oja de blind auditions zijn allemaal al op tv geweest. Klop klop. De deur gaat langzaam open. "Goedemorgen" zegt ilse vriendelijk. "Goedemoren" zeg ik. "Wil je zo even douchen?" Vraagt ze. Ik knik. "Dan leg ik even een handdoek en washandje voor je klaar, oja bart had gister een tandenborstel voor je gepakt toch?" Vraagt ze. "Is goed en ja bart heeft een tandenborstel voor me gepakt" zeg ik. Als ilse weer wegloopt pak ik mijn schone ondergoed en kleding en loop naar de badkamer. Ik heb hier geen pyjama dus was beetje raar als ik hier in me onderbroek ga lopen waar ilse en bart bij zijn. Ik zet de douch aan en stap er snel onder.

Na het douchen had ik me snel aangekleed en ben ik naar beneden gelopen. "Goedemorgen" zegt bart. "Goedemorgen" zeg ik. Ik ga aan de keukentafel tegenover Ilse en Bart zitten. Bart heeft al een heerlijk ontbijt gemaakt. Een hard broodje met een croissantje en een ei! Super lekker, dit krijg ik nou nooit in het weeshuis.

Het is alweer 14:30 over een half uurtje zit het hier helemaa vol met de kandidaten van de battles. Ik ga op de bank zitten met een glas limonade. "Ze denken echt niks raars" zegt ilse terwijl ze naast me komt zitten. Ze kan echt me gedachten lezen ofzo. "Ik hoop het" zeg ik. Ze geeft me een aai over me rug en gaat dan verder met de lekkere dingetjes op tafel te zetten enzo. "Kan ik ergens mee helpen?" Vraag ik als ze weer aan komt lopen. "Nee hoor" zegt ze vriendelijk. "Word ik trouwens opgehaald door Julia" vraag ik. "Die is niet aan het wer zei ze, dus breng ik jou als iedereen weg is, jou weg" zegt ze. "Dankje" zeg ik ook echt gemeend.

Pov Ilse
De bel gaat. Ik sta op en ontvang de eerste na Milan. Ik open de deur en zie dasr boaz en martijn staan. "Kom binnen heren" zeg ik. Ze lopen naar binnen en hangen hun jassen op. Ik ga vast op de bank naast Milan zitten. De jongens komen ook de gang uit en ploffen ook op de bank. Na een half uurtje is iedereen er.

Bart en ik hebben voor iedereen wat te drinken gepakt en nu gaan ook wij bij de rest op de bank zitten. "Hoe vonden jullie de efteling trouwens?" Vraag ik. Dat was ik dus vergeten te vragen. "LEUK!!" Riep iedereen meeteen. Gelukkig maar. "Wat gaan we vandaag eigenlijk allemaal doen?" Vraagt lise. "We gaan de battles liedjes aan elkaar laten horen, dus een klein optreden van iedereen en vanavond gaan we uiteten!" Zeg ik vrolijk. Iedereen lacht dus dat is een goed teken.

Pov Milan
"En als laatste mogen Milan, martijn en Boaz" zegt ilse. We staan op en gaan staan waar iedereen ons kan zien. De muziek start en we beginnen met ons liedje. De danspasjes enzo die we gezamelijk doen, doen we nu ook meteen.

Als we klaar zijn is iedereen aan het klappen. Het ging ook echt super goed! We gaan weer bij de rest op de bank zitten. Iedereen is pakt wat van de lekkere dingentjes die op tafel staan. Ik heb daar niet echt zin in maar dat komt misschien door het heerlijke ontbijt dat ik had gekregen. Na een tijdje is het alweer 18:00 uur. "We gaan zo naar het restauran lopen want het is heel dicht bij! Dus als je nog naar het toilet moet kun je nu gaan" zegt ilse. Een paar staan erop en gaan in een rij bij de wc staan. Ilse is de glazen aan het opruimen dus besluit ik haar te helpen.

Als we alles hebben opgeruimd en iedereen die naar de wc moest is gegaan lopen we eindelijk richting het restaurant. Het is 10 minuutjes lopen ongeveer dus dat is niet zo lang.

- die avond -

"Het eten was echt super lekker" zeg ik tegen ilse die me naar het tehuis brengt. "Vond ik ook" zegt ze. Al snel komen we bij het tehuis. Ik stap uit de auto en bedank haar voor alles. Ik was zo blij toen ik niet naar het tehuis hoefde gister. Ik zwaai en dan rijd ze weg. Ik loop naar binnen en loop meteen door naar mijn kamer. Ik plof op mijn bed en leg de kleren die in de was moeten in een hoekje van mijn kamer. Dat neem ik morgen wel mee naar de badkamer, daar staat een grote wasmand. Ze wassen het voor je en dan moet je die avond je spullen uitzoeken in de eet kamer daar leggen ze dan alle schone was neer. Ik heb gewoon me naam in al mijn kleren gezet op de labeltjes dus die raak ik niet meer kwijt!

Ik lig al een tijdje klaar wakker in mijn bed, ik kan echt niet slapen. "Milan, ben je er al" hoor ik een vrouw vragen terwijl ze op de deur klopt. Ik stap uit bed en open de deur. "Ik ben er al, ja" zeg ik. "Wil je de volgende keer even doorgeven als je er al bent!" Zegt ze streng. "Natuurlijk mevrouw" zeg ik. Ik duw de deur dicht nog voordat ze iets kan zeggen en ga weer in mijn bedje liggen. Ik sluit mijn ogen en val niet veel later in slaap.