The story of Milan (TVK)

Deel 5

Pov Milan
We zijn nu een paar weken verder. Morgen moet ik naar de studio. Ik heb vorige week te horen gekregen dat mijn tante is overleden. Ze heeft een hersenbloeding gekregen maar de artsen hebben haar niet meer kunnen redden. Ik ben er nog steeds kappot van. Ik weet het allemaal niet meer. Misschien moet ik The Voice kids maar gewoon opgeven. Ik moet nu dus elke keer daar alleen naar toe, lopend. Dat is niet het grootste probleem maar toch anders had ik dit samen met mijn tante kunnen doen. Paar dagen geleden was haar begravenis. Ze wou heel graag dat ik een keer voor haar deed zingen maar dat heb ik nooit gedaan, dus vond ik het een mooi idee om voor haar te zingen op haar begravenis. Ik zong en heb wat over haar vertelt. Ik haat het hier. Alles wat je wilt moet je zelf regelen. Ze willen mij zelfs niet eens naar de studio brengen. Er is 1 aardige vrouw. Mvr Peters. Ze geeft mij ook altijd iets lekkers. We hebben aan de voice kids een ander email door gegeven en dat is die van haar. Ik vertrouw haar, ze zegt teminste alles tegen mij. Ik heb een rugzak gekocht samen met haar. Van eastpack en het is grijze. Morgen moet ik half 9 opstaan. Dan moet ik zorgen dat ik 9 uur aan tafel zit voor het ontbijt en dan moet ik mijn tas inpakken en dan moet ik snel naar de studio lopen. Daar moet ik half 10 zijn. Ik zet mijn wekker en sluit mijn ogen.

-Die ochtend-
Het is 5 voor half 9. Ik zet mijn wekker vast uit zodat die niet af gaat. Ik sta op en pak schone kleren en loop naar de gezamelijke badkamer. Er is nog niemand. Ik stap onder de douch en was me haar. Daarna kleed ik me snel om en loop naar beneden waar ik mvr Peters tegen kom. "Goedemorgen" zegt ze vriendelijk. "Goedemorgen" zeg ik. "Wil je me helpen met mijn tas inpakken voor vandaag" vraag ik. Ze knikt. Ik loop met haar naar de keuken. Ze smeert twee boterhammen voor me met pasta. Normaal krijg ik altijd kaas.. Ik stop ze snel in me tas. Ze pakt een flesje aqarius en een flesje water en stopt die ook in mijn tas. Echt lief normaal zou ik sowieso alleen water mee krijgen. Ik wil me tas dicht ritsen als ze ook nog met 2 pakjes koekjes aan komt lopen en een zakje snoep. "Om uit te delen" zegt ze. Ik knik dankbaar. Snel rits ik mijn tas dicht en loop naar de ontbijt zaal waar al best veel kinderen zitten. Ik ga naast een jongen zitten die in de kamer naast mij slaapt. "Hoi" zeg ik. "Hoi" antwoord hij. Hij heet Cas. Ik eet mijn ontbijt en zie dat het dan al kwart over 9 is. "Ik moet gaan" zeg ik. "Succes!" Roept iedereen. Alle kinderen hier zijn aardig. De meeste begeleiders hier zijn streng, te streng! Alleen mvr Peters is aardig!

Ik loop al best een tijdje als eindelijk de studio in zicht is. Ik loop er zo snel mogelijk heen. Als ik daar aankom zie ik vee andere kinderen. Ik ga in de rij staan voor het aanmelden dat je aanwezig bent. Als ik aan de beurt ben word ik nogal raar aangekeken. "Naam" zegt ze. "Milan verhoeven" antwoord ik. "Hier de trap op, dan naar rechts en dan zie je Ilse van zelf staan" zegt ze. Ik knik. Ik kijk achterom en zie allemaal kinderen met hun ouders staan. Ik voel me best jaloers. Ik heb gewoon geen ouders meer... Ja 1 in de gevangenis waar ik nooit meer iets mee te maken wil hebben! Ik loop de trap op en ga dan rechts. Na een tijdje zie ik inderdaad Ilse staan. "Ben je alleen?" Vraagt ze. "Ja" antwoord ik. "Kom maar mee" zegt ze lief. Ik loop achter haar aan naar binnen en ga daar bij een stel andere jongens zitten. Ik zie een paar meisjes mij aankijken. Geen idee waarom. "de meisjes vinden je leuk!" Zegt een jongen als ik aankom. "Okee..." Zeg ik onzeker. Ik ga bij de jongens zitten en klets even met ze! "Hallo allemaal" begint Ilse als iedereen er is. Iedereen groet haar terug en dan gaat ze verder. "We gaan het vandaag niet over de battles hebben. Maar we gaan lekker naar de: EFTELING" zegt ze blij. We beginnen door elkaar te praten. "Maar eerst een namen rondje" zegt ze. Ze wijst mij aan dat ik mag beginnen. Ik ga staan en begin. "Nou, ik ben Milan Verhoeven en ik ben 12 jaar oud en als iemand vragen heeft mag die ze vragen" zeg ik. Er steekt iemand z'n vinger op. "volgends mij zag ik jou naar de studio lopen vanaf een tehuis?" Vraagt ze onzeker. "Uh" stammel ik. Er gaat van alles door me hoofd. Moet ik de waarheid vertellen aan al deze vreemde of gewoon iets verzinnen. "Uh, ik liep daar inderdaad langs maar niet dat ik daar zit ofzo" zei ik stoer. Ik zie in mijn ooghoeken dat Ilse er geen snars van geloofd. We gaan verder met het namenrondje.

"Oke allemaal, we lopen nu met z'n alle naar de bus. Het is een dubbeldekker want we gaan ook met het team van Ali en Marco" zegt Ilse blij. We klappen. Super leuk. Ik loop achter Stef en Rick aan naar de bus. Ik kan het goed met hun vinden. Als we de bus instappen gaan Stef en Rick naast elkaar zitten. Ik ga alleen naast hun zitten. Ik schuif door naar het raam anders ga ii onderweg echt spugen.