The story of Milan (TVK)

Deel 12

Pov Milan
De familie van Lise wacht samen tot Ilse klaar is. Tom en Cas zijn al naar huis. Julia is er nog wel die blijft hier om alles te noteren enzo. Na een tijdje te hebben gewacht komt Ilse eindelijk aanlopen. "Ik ben zo trots op jullie!" Zegt ze terwijl ze bij ons komt zitten. Lise en ik knikken, we hebben beide geen idee wat we moeten zeggen. "Over 3 weken is de finale, ik stel voor dat jullie, jullie schoolroosters doorsturen en dat we zo vaak mogelijk in de studio zitten om te oefenen" zegt ze. Weer knikken we. "Jullie gaan ook met een bekend iemand optreden, die genen moet ik alleen nog even regelen. De liedjes die we jullie gaan doen, daar ben ik over aan het nadenken. Het openings lied word 'Safe the World' van Swedish house mafia. Die tekst word verdeeld onder jullie zessen" eindigd ze haar verhaal. We bespreken nog het een en ander en kunnen dan naar huis gaan. Ik zeg Ilse en Lise gedag en loop dan samen met Julia naar de auto.

We komen aan bij het weeshuis, waar ik iedereen in de eetkamer zie staan. Samen met julia loop ik daar heen. Niemand weet nog dat ik door ben. Dus ik zeg ook mooi niks. Alleen cas en julia weten het hier, maar die zeggen ook niks. Ik wil net gaan zitten als mevrouw Johansson eraan komt lopen. Zei is een beetje de baas hier zeg maar. "Milan wil je even meelopen" zegt ze. Ik knik. Ik kijk nog een keer vragend naar julia die precies het zelfde terug kijkt. Ze weet dus ook niet wat er is. Ik loop achter mevrouw Johansson aan naar haar kamer. Ik ga tegenover haar zitten en wacht tot ze gaat praten. "Er was hier vanmiddag een man die jou wilde adopteren" zei ze. "Oh" zei ik. Ik wilde eigenlijk helemaal niet meer weg. Ik wil geen nieuwe familie. "Wie dan" vraag ik. "Henk van den boom" zegt ze. Ik hoor de naam en weet meteen wie het is. Dat kan niet! Hier zit mijn vader achter.... "Mevrouw dat kan echt niet.."zeg ik bijna huilend. "Waarom niet?" Vraagt ze. "Dat is de beste vriend van mijn vader... Hij zit midden in een drugswereldje" zeg ik. "Ik kan echt niet met hem mee!" Zeg ik boos. De vrouw knikt begrijpend. "Ik ga dit onderzoeken en ik laat je weten wanneer ik iets weet" zegt ze. "Dus voorlopig ben ik nog hier" vraag ik voorzichtig. "Ja" antwoord ze. Ik bedank haar en loop naar mijn eigen kamer. Hoe kan dit nou weer. Mijn vader heeft echt een hekel aan mij denk ik. Ik ga in mijn bed lopen en sluit mijn ogen.

(Die maandag)

De scholen zijn weer begonnen. Ik stap het lokaal binnen. Samen met Tom ga ik achter in het lokaal zitten. Cas zit ook bij mij in de klas. Daar kwamen we dus gister pas achter.. Cas gaat voor ons zitten samen met een andere jongen. We doen een namen rondje en dan moet je iets vertellen over je vakantie. We hebben al bijna iedereen gehad als ik aan de beurt ben. "Nou, ik ben deze vakantie opgegeven door mijn oude klas voor the voice kids en heb dus auditie gedaan. Meer mag ik nog niet vertellen. Verder heb ik niks gedaan" zeg ik. Ik ga hun echt niet vertellen dat ik in een weeshuis zit. Ik zie aan cas dat hij het zelfde denkt. En inderdaad, cas verteld gewoon een heel onzin verhaal.

Na de eerste paar school uren mogen we eindelijk naar huis. Net als cas en ik weg willen lopen worden we terug geroepen door onze mentor. We gaan tegenover haar zitten en wachten tot de rest van de klas weg is. Als iedereen weg is begint ze eindelijk met praten. "Ik weet dat jullie in een weeshuis wonen, waarom weet ik niet. Als jullie dat kwijt willen kan dat nu. Het is voor mij handig on te weten" zegt ze. Cas die verteld meteen zijn verhaal. Ik zit te twijfelen of ik dat wel moet doen aan iemand die ik nu voor de eerste keer heb gezien. Ze kijkt me vragend aan. Na een tijdje besluit ik het haar toch te vertellen.

Nadat ik alles heb verteld, zie ik dat ze er van schrikt. Cas ook, die wist ook nog lang niet alles van mij. We spreken het een en ander met haar af en lopen dan naar de fietsen. Snel fiets ik naar de studio waar ik moet zijn samen met lise.

Als ik daar aankom loop ik naar binnen waar ik Ilse en Lise al staan. "Sorry, had geaprek met mij mentor" zeg ik als ik naar ze toe loop. Ze zeggen dat het niet geeft.