The story of Milan (TVK)

Deel 20

Pov milan
Ik word wakker met een hevige pijn in mijn been. Ik kijk om me heen en zie dat ik in een bed lig. Er zitten slangetjes aan me en Julia zit naast mijn bed. Mijn been doet zo veel pijn. "Wat is er gebeurt" vraag ik. "Er zijn skies met volle snelheid tegen je been gekomen" zegt julia. "Heb ik mijn been gebroken" zeg ik in panniek. "ze gaan zo foto's maken maar zo ziet het er wel naar uit" zegt julia. Wat een kutzooi. Ik dacht leuk een dagje snowboarden. Waarom overkomt mij dit soort dingen nou altijd. "hoelaat is het" vraag ik. "20:00 uur" zegt julia. Zo laat al. Dan ben ik lang weg geweest. "Ik ga even een arts waarschuwen dat je wakker bent" zegt ze en staat dan op. Niet veel later komt ze terug met een arts. "Hallo milan, ik ben dr Hendriks." Zegt een vrouwlijke arts. Ik knik. "heb je veel pijn aan je been" vraagt ze. "Nu een beetje" zeg ik. "Oke dan doet het infuus zijn werk" zegt ze tevreden. "Ik ga je meenemen om foto's te maken" zegt ze. Ik knik.

We hebben net foto's gemaakt en over een uur hebben we de uitslag. Ik lig nu alleen op mijn kamer. Julia moest naar het tehuis en aangezien het al 22:00 uur is, ga ik zo ook maar slapen. Ik probeer te gaan slapen maar mijn been doet te zeer. Ik kan niet eens draaien of hij doet al pijn. Na veel moeite val ik uiteindelijk toch in slaap.

- donderdag ochtend -

"Goedemorgen" zegt dr Hendriks terwijl ze de gordijnen open doet. "Goedemorgen" zeg ik moe terug. "Ben zo terug" zegt ze terwijl ze de kamer uit loopt. Ik kijk naar buiten, de zon schijnt maar het kan nooit warm zijn in de herfst. Mijn been doet pijn, ik hoop dat ze er snel wat aankunnen doen. Niet veel later komt dr Hendriks weer binnen lopen met een dienblad ontbijt. "Kijk is, eet smakelijk" zegt ze terwijl ze het dienblad neer zet. "Wat is de uitslag" vraag ik. "Dat vertel ik je dadeijk als er iemand is van het tehuis" zegt ze. Ik zucht. Wat een onzin. Ze loopt weer weg en laat me weer alleen achter met mijn ontbijt en mijn been die steeds meer pijn gaat doen.

Net als ik mijn ontbijt op heb komt eindelijk Julia binnen. Ik ben blij dat ze er is. "Hoi" zeg ik vrolijk. Ze komt met een big smile binnen. "Wat is er" vraag ik. "Om 14:00 uur hebben we een verassing voor je" zegt ze. "Wat dan" vraag ik nieuwsgierig. "Dat mag ik niet zeggen, dan is het toch geen verassing meer" zegt ze lachend. Ik knik. "Ik heb de uitslag" zegt dr Hendriks terwijl ze binnen komt lopen.  Ik knik. "Je linkerbeen is inderdaad gebroken. Zowel wel je scheenbeen als kuitbeen. We gaan het via een operatie goed zetten" zegt ze. Ik knik. "Wanneer is de operatie" vraag ik. "Zo snel mogelijk, waarschijnlijk vanavond of morgen" zegt ze. "En wat gaan jullie doen met de operatie" vraagt julia. "Daar gaan we het nog over hebben" zegt dr hendriks. We knikken en dan loopt dr hendriks weer weg. "Wacht" roep ik. Ze draait zich om en vraagt wat er is. "Mijn been doet erg veel pijn, kunnen jullie daar niks aandoen?" Vraag ik. "We kunnen de dosis van je infuus wel wat verhogen" zegt ze. Terwijl ze dat zegt loopt ze naar mijn paal waar het infuus aan hangt en doet er wat mee. Ze zegt dat het na een paar minuten gaat werkenen loop dan weer weg.

-14:00 uur-

Pov Ilse
Ik ben erg zenuwachtig. Hand in hand loop ik samen met Bart achter mevrouw Johansson aan het ziekenhuis in. We volgen haar tot de juiste afdeling. Onderweg word ik wel herkent maar niemand zegt iets tegen me. We lopen snel door en al snel zijn we bij de juiste kamer. Mevrouw johansson opent de deur en loopt naar binnen. Bart en ik lopen achter haar aan en worden blij ontvangen door Milan. Hij is echt heel blij ik kan het aan hem zien. "Waren jullie de verassing" zegt hij blij. "Er is nog een verassing" zegt mevrouw johansson. Ik knik. Ik zie Milan verward kijken. Dit is het moment dat ik het ga zeggen. "Bart en ik, zouden jou graag in huis willen nemen" zeg ik met een lach op mijn gezicht. Ik kijk milan aan maar kan ziin gezichts uitdrukking niet plaatsen.

Pov Milan
Ik word dus geadopteerd door DE ilse delange. Wat wil een kind nou nog meer. Ik tover snel een lach op mijn gezicht. Ik begin te stralen dit is een van de beste dage in mijn leven. Wouw!