Η χροιά του σκοταδιού σου

Μελαγχολικές μελωδίες

Ήταν βράδυ και εγώ βρισκόμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου διαβάζοντας ένα αστυνομικό μυθιστόρημα και περιμένοντας να με πάρει ο ύπνος. Οι γονείς μου είχαν κοιμηθεί από νωρίς και οαδερφός μου ήταν στην κοπέλα του. (Βασικά ξέχασα να σας συστηθώ! Είμαι η Μελίνα, 17 χρόνων και ζω μαζί με τους γονείς μου και τον αδερφό μου στην Αθήνα. Περισσότερα για μένα θα μάθετε στην πορεία.)Εκεί λοιπόν που είχα αφοσιωθεί στην ανάγνωση άκουσα το κινητό μου να χτυπάει και πετάχτηκα αμέσως παρατόντας το βιβλίο πάνω στο κρεβάτι για να το πάρω. Ποιος να είναι τέτοια ώρα; Το πήρα από πάνω από το γραφείο μου και κοίταξα την οθώνη. "Άρης" έγραφε. Το σήκωσα.
-"Έλα μωρό μου" είπε
- "Έλα Άρη τι είναι τέτοια ώρα;" ρώτησα
-"Τίποτα... απλά ήθελα να δω τι κάνεις και να σου πω καληνύχτα ομορφιά μου. Όμως αν ενοχλώ κλείνω αμέσως" απάντησε.
-"Όχι όχι! Απλά είμαι λίγο κουρασμένη, ευχαριστώ που με σκέφτηκες πάντως"
-"Πάντα σε σκέφτομαι αφού σ'αγαπώ"είπε με απαλό τόνο στη φωνή του "εσυ;" ρώτησε.
-"Εγώ τι;" προσποιήθηκα ότι δεν κατάλαβα.
-"Μ'αγαπάς;"
-"...Σσσ'αγαπώ..." κατάφερα διστακτικά να πω "άντε καληνύχτα τώρα Αρούλη" προσπάθησα να τον αποφύγω.
-"Καληνύχτα ομορφιά μου ΣΑΓΑΠΩ " είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα καθόλου όρεξη να ανοίξω κουβέντα μαζί του. Ο Άρης είναι το αγόρι μου εδώ και περίπου ένα χρόνο. Είναι η πρώτη μου σχέση και παρ'ολο που λένε πως το πρώτο σου αγόρι είναι ο πρώτος σου έρωτας και τέτοια εγώ δεν πιστεύω πως έχουν και πολύ δίκιο. Τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση όσο περνάει ο καιρός τόσο σιγουρεύομαι πως ο Άρης δεν είναι σε καμία περίπτωση η μεγάλη μου αγάπη. Όχι ότι δεν είναι καλός μαζί μου και δείχνει να μ'αγαπάει. Με φροντίζει και μου φέρεται πραγματικά σαν πριγκίπισσα όμως ξέρω ότι δεν το αξίζω... τα έφτιαξα μαζί του μετά από τη μεσολάβηση του αδερφού μου, ο Άρης είναι κολλητός του, γιατί αρχκά μου το ζήτησε εκείνος και επιπλέον μου άρεσε η εμφάνισή του και με γοήτευε το χιούμορ του και ο καλός του χαρακτήρας αλλά ποτέ δεν τον ερωτεύτηκα. Νόμιζα ότι με τον καιρό θα άλλαζα συναισθήματα αλλά τελικά δεν τα κατάφερα και πλέον μου γίνεται όλο και πιο δύσκολο να τον φιλώ και να τον αγκαλιάζω... κι όσο σκέφτομαι ότι θέλει να προχωρήσουμε... δεν μπορώ! Θέλω να του ζητήσω να χωρίσουμε αλλά δεν μπορώ να το κάνω, δεν μου δίνει κανένα δικαίωμα. Τέλος πάντων! Από τις σκέψεις μου με έβγαλε ο απαλός ήχος της κιθάρας που έρχονταν από την άλλη μεριά του τοίχου και έσπαγε τη σιωπή. Εδώ και κάποιες μέρες ακούω τα βράδια το ίδιο μελαγχωλικό τραγούδι που έρχεται από το διπλανό διαμέρισμα και ξεπερνώντας τα όρια που χωρίζουν τα δύο σπίτια εισβάλλει στο δωμάτιό μου και μου χαϊδεύει απαλά τα αυτιά. Κάθε τόσο απολαμβάνω αυτή την μπάσα και αισθησιακή φωνή με αυτό το γρέζι που παρόλο την βαριά χροιά προδίδει τη νεαρή ηλικία του τραγουδιστή. Αυτή η φωνή με αυτό το μελαγχωλικό τραγούδι με παρασέρνει και με κάνει να ανατριχιάζω. Έχει ένα τρόπο να μαγεύει την καρδιά μου σαν να κρύβει ένα μυστήριο.