Η χροιά του σκοταδιού σου

R U ?

Το τραγούδι είναι το r u mine από arctic monkeys... Γιατί ξέρετε ότι του αρέσει κι εγώ το λατρεύω αυτό το τραγούδι! Ταιριάζει αλλωστε και με αυτό που θα ακολουθήσει στο παρακάτω κεφάλαιο...

Πρέπει δυστυχώς να φύγω... Έχω χάσει ήδη αρκετό από το μάθημα. Το μόνο που κάνω άλλωστε εδώ και ώρα είναι απλά να τον κοιτάω. Τον κοιτάω για να χορτάσω όσο περισσότερο μπορώ την όψη του. Ακόμα κι έτσι... Σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Δεν θέλω να τον ξεχάσω ποτέ!

Σηκώνομαι από την καρέκλα και γυρίζω την πλάτη μου. Σκύβω και μαζεύω τα πράγματά μου... Σκουπίζω τα τελευταία μου δάκρυα και συγκρατώ με το δάχτυλό μου ένα νέο που ετοιμάζονταν να κυλήσει. Στρέφομαι για να τον αντικρίσω μία ακόμη φορά πριν φύγω. Να του πω αντίο...

"Αααααα!" τα μάτια μου γουρλώνουν. Η καρδιά μου τρελαίνεται! Αφήνω την δυνατή κραυγή από τα χείλη μου και πετάγομαι στον αέρα. Έκπληξη είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου. Τα χείλη μου σχηματίζουν έναν περίεργο μορφασμό. Δεν είναι δυνατόν! Απίστευτο! Νέα δάκρυα τα κάνουν πάλι όλα μούσκεμα, ξεσπούν σαν καταιγίδα και αδυνατώ να τα συγκρατήσω πια...

Είναι όμως διαφορετικά... Είναι δάκρυα απερίγραπτης χαράς! Τσιρίζω και χοροπηδάω σαν μικρό παιδάκι. Έχω ξεχάσει τα πάντα γύρω μου! "Θαύμα! Θαύμα!" φωνάζω. Δεν με νοιάζει που βρίσκομαι! Νιώθω ότι πετάω στον ουρανό, τόσο ανάλαφρη. Φεύγει όλο το άχθος που κουβαλώ τόσο καιρό. Με τις παλάμες μου καλύπτω το πρόσωπό μου, κλαίω, γελάω και τσιρίζω ταυτόχρονα.
-"Τι έγινε;" η πόρτα ανοίγει και ο γιατρός μπουκάρει μέσα στην κυριολεξία. Η φωνή του ακούστηκε ανήσυχη. Μάλλον τρόμαξε με τον θόρυβο. Δεν προλαβαίνω όμως να απαντήσω. Γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω το έκπληκτο πρόσωπό του, να έχει μείνει άφωνος στην κυριολεξία. Απλά δεν μπορεί να αντιδράσει.

Έχουν περάσει λίγα λεπτά που ο γιατρός απλά τα έχει χάσει από την έκπληξη. Ίσως να χάρηκε υπερβολικά ή ίσως να σοκαρίστηκε από την συνειδητοποίηση μιας τραγικής λάθος εκτίμησης που θα μπορούσε να έχει στοιχήσει την ζωή ενός ανθρώπου... "Ξύπνησε..." ψελίζει και με κοιτά με το ίδιο έκπληκτο ύφος.

"Μωρό μου σ'αγαπώ!" φωνάζω και τρέχω κοντά του, δεν μπορώ να συγκρατηθώ. Με κοιτάζει στα μάτια με απάθεια, χωρίς να μιλά. Πόσο μου έχουν λείψει αυτά τα μάτια! Θέλω να χαθώ μέσα τους... Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να επικοινωνήσει αλλά σίγουρα αντιλαμβάνεται τους γύρω του. Ακουμπώ το κεφάλι μου πάνω στο στέρνο του και κλαίω από χαρά. Τα μαλλιά μου έχουν μπει μπροστά στα μάτια μου. Ακούω καθαρά τους χτύπους της καρδιάς του.