Η χροιά του σκοταδιού σου

Δηλητήριο

"Φύγε! " Δεν μ'αγαπάει! "Αυτοί οι άνθρωποι θα σου κάνουν κακό... " Θα πεθάνει! Ίσως πεθάνω κι εγώ! Δεν αξίζει! Δεν αξίζει να κινδυνέψω για εκείνον! Πρέπει να φύγω όπως με πρόσταξε... Πρέπει να γλυτώσω! Θα ήθελα πολύ να τον σώσω αλλά δεν είμαι τόσο γεναία... Δεν υπάρχει τόσο δυνατή αγάπη μεταξύ μας για να με ωθήσει σε μια τέτοια πράξη...

Οι σκέψεις αυτές τρέχουν αστραπιαία στο μυαλό μου και με συγκρατούν σαν αόρατο χέρι. Το σώμα μου όμως... Όλοι μου οι μύες και τα κύτταρα και το αίμα βράζουν έτοιμα για δράση... Είναι κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω με το μυαλό.

Η πόρτα κοπανά με δύναμη στον τοίχο παράγοντας έναν δυνατό κρότο όπως ορμώ με φόρα στο δωμάτιο. Ο θόρυβος κάνει το απόβρασμα να στρέψει πανικόβλητος το κεφάλι του προς το μέρος μου. Όχι... Όλη η κάψα για δράση παγώνει ξαφνικά. Είναι εκείνος... Εκείνος ο περίεργος τύπος που συνάντησα τις προάλες εδώ! Στο νοσοκομείο! Τόσο καιρό μας παρακολουθούσε και δεν τον είχε καταλάβει κανείς! Θυμάμαι πως με κοιτούσε... Τώρα εξηγούνται όλα! Άρα ξέρει και για μένα... Και για όλους!

Μένουμε να αντικρίζουμε ο ένας τον άλλο παγωμένοι, γεμάτοι φόβο... Εγώ γιατί δεν ξέρω αν θα ζω το επόμενο λεπτό. Αυτός πιθανότατα επειδή τον έπιασαν στα πράσσα. Με μια απότομη κίνηση τραβά την μισοτελειωμένη σύρηγγα και βρίσκεται μόλις λίγα βήματα μακριά μου. Λίγα βήματα... Που όσο πάει λιγοστεύουν! Αργά κινείται προς το μέρος μου με ένα σατανικό βλέμμα... Εγώ αργά παραπατώ προς τα πίσω χωρίς να μπορώ να ξεκολλήσω το βλέμμα μου από το φρικτό πρόσωπό του. Νιώθω τον φόβο να παραλύει κάθε μου άκρο. Νιώθω πως το μόνο που μπορώ να κάνω είναι βήματα προς τα πίσω έως η πλάτη μου να ακουμπήσει στον τοίχο... Και τότε...

Τελείωσε... Ξεροκαταπίνω καθώς νιωθω την κρύα, σκληρή επιφάνεια να ακουμπά στο σώμα μου. Αυτή είναι η τελευταία μου πνοή! Στο πρόσωπό μου θα υπάρχει η έκφρασή της φρίκης... Θέλω να γαληνεύσω την ψυχή μου αυτή την στιγμή. Γυρίζω και του ρίχνω μια τελευταία ματιά. Τα βλέφαρά του τρεμοπαίζουν καθώς μας κοιτά με απόγνωση. Έχει καμφθεί κάθε αντίστασή του. Σε λίγο όλα θα έχουν τελειώσει και για εκείνον... Το περιμένω...

Ένα τσίμπημα με αιφνιδιάζει... Με κάνει να βγάλω μια πνιχτή τσιρίδα. Κοιτάζω την τελευταία εικόνα μπροστά μου να ξεθωριάζει για λίγα δευτερόλεπτα... Μια δυνατή ζαλάδα με κάνει να νιώθω μια ακατανίκητη επιθυμία για ύπνο.

____________________________________

Γύρω μου αντικρίζω ένα λευκό τοπίο... Κάποιος καλεί το όνομα μου. Τι έγινε; Πέθανα; Ναι! Πέθανα! Και τώρα βρίσκομαι στον παράδεισο; Κάπου εδώ θα πρέπει να είναι κι εκείνος τότε. Φύγαμε μαζί...