THE VIRGIN'S MISTAKE (completed)

PART 38

"Ano yan?"

Nakaupo ako sa bench dito sa labas ng Foundation ng tumabi si Brix sakin at inurong palapit sakin ang plato na may lamang puto cheese.

Tiningnan ko sya pero tumahimik lang ito at nagkibit balikat.

Hindi ko narin sya pinansin.

Maya maya pa sya narin ang sumuko.

"Sayo yan..." sabi nya na muling inurong palapit sakin ang plato.

"Tsk." nag cross arms ako at nag iwas ng tingin.

"Arte nito...uhhh..."

"Ano ba?!"

Tinapik ko ang kamay nya kasi nginudngod nya sa bibig ko ang puto.

"Kainin mo na yan habang mainit pa, bagong gawa ko yan." proud nyang sabi.

"Ang laki talaga ng galit mo sakin ano? Alam mong mainit yan ipapakain mo sakin?"

Kumindat lang ito. "Na Miss kita." hinila nya ang braso ko.

"Tumigil ka nga..." pagpupumiglas ko.

"Pa Hug ako bestie..." biglang tumulo ang luha ko kaya napayuko ako.

Maari na bago palang kami nagkakilala noon ni Brix kaya hindi nya ako pinagkatiwalaan.

Kaya noong hindi sinasadya na malaman ko ang sekreto nya bigla syang umiwas sakin na baka daw ipagkalat ko yun. I was hurt, still I am. Kasi ito na naman no one believe me, no one trust me.

"Sorry na...Hindi ko na kaya na hindi ka makausap at hindi mo ako pinapansin ikaw nalang ang mayroon ako. Kaya sorry na patawarin mo na ako." nakayakap sya sa beywang ko at naka patong ang baba nya sa balikat ko.

"Ikaw kaya ang unang hindi namansin."

"Kasi naman nahihiya ako...Marami kayo ang niloko ko, I am such a badass. But this badass asking your forgiveness Malady."

One thing I have learn, we people commit mistakes. Everybody deserve that little chance, a chance to prove that as a human being we commit mistakes, learn from it and move with it.

Lossers stay. Winners take a step.

"I miss you too..." i said.

"Ayun oh! Pakiss nga bestie..." tinampal ko ang nguso nya na umarte na hahalikan ako.

"Over ka na ah...hindi ganyan ang mag bestfriend."

"Tsk. tsk... wag kang pabeybi...sige kiss mo ako!" inuumang naman nya ang pisngi sakin.

"Lumayo ka nga! Naaalibadbaran ako."

"Arte nito, kala mo pagkaganda.." kinuha nya ang kamay ko at pinaglaruan.

Tiningnan ko sya. And bigla i wonder why he done that. "Brix?"

"Hmmm?" patuloy lang sya sa pagpisil sa palad ko.

"I want to know your reason?"

He stop. Pinch my nose and wiggle his brow. "Pacensya na Best, pero kung may tao na dapat makaalam ng lahat si Zalea yun...dont think na i dont trust you...its just that...malaki ang kasalanan ko sa kanya and she's the only one who deserve my explaination." sabi nya.

Tumango ako. "I understand. Pero paano nya malalaman kung hindi ka naman gumagawa ng paraan para makausap sya? Matagal tagal na rin yun ah?"

"Naniniwala kaba sa all things happens at the right time at the right place? Dadating tayo dyan...im not in a rush." he said.

"What if Maybe this is the right time? What if you let this day pass not knowing today is the right time?"

"Kungsabagay..." kibit balikat nya.

Pinalo ko ang kamay nya. Kaya masamang tingin ang sinalubong nito sakin.

"Losser stay. Winner take a step!" sabi ko.

"Im not a losser." depensa nya.

I look at him. "Then why are you still here? Youre a commoner, dont expect that the Queen will knock on that rusty gate and ask for your Explainations!" napanganga ito. "Laki mo na tanga parin."

He clap three times with that amaze look on his face. "Ang talino mo!" he tap my shoulder. "Akala mo kung sinong magaling...e bakit ikaw?"

"Anong ako?"

"Its been two years...inugat na si Trip kakahintay sayo." napalunok ako. "Mabuti kong naghintay yun paano kong hindi? Anong gagawin mo?" mahina nyang sabi pero tumaginting ito sa pandinig ko.

Mahirap pala na ang isang bagay akala mo ikaw lang ang nag da-doubt, tapos sila rin pala ganun ang pangamba. Edi wow...magkakalahi talaga kayo.

"Nangako sya." i look up the blue sky. "I know you men have a one word. When you say that you Love us I know you mean it. Kaya i still hold on to that." teary eyes i said because deep within i also have doubts.

Ramdam ko ang titig nya. And later on he said.

"But when we stop to fight...We also mean it."

And that heavy rain start to fall. And my face is soaking wet.

****

"Cherry ano to?!"

Ibinagsak ko sa desk ni Cherry ang folder ng bago kong trabaho.

Napahilot ito sa sentido. "Im sorry Mae, isang malaking cleyente ang Valles Homes and we cant afford to let them down...Please Mae, just this one...And then...then you can have your leave...please Mae!"

Nakaplano na ang pagpunta ko sa opisina ni Trip bukas. At bukas din ang nasabing event.

Matagal na panahon kong hinintay ito na bigyan ako ng lakas ng loob para muli syang harapin ngunit bakit may mga circumstansyang ganito?

"Mae...." tiningnan ko si Cherry. "Please, ngayon lang to."

Hindi ko alam ang gagawin, alam ko na ang indyanin ang kliyente ay napakalaking kasiraan para sa Buong nagtatrabaho sa Blossoms.

"Okay..." walang buhay kong sabi.

"Thank you Mae!"

Bahagya lang akong napangiti kay Cherry and excuse myself to leave. Paglabas ko ay nanghina ako, hindi natuloy ang muli naming pagkikita.

Losser stay. Winner take a step.

Kung hindi ngayon, sa susunod na araw ang mahalaga mabalikan ko si Trip. Mahal na mahal ko sya at sobra ng na mimiss!

****

NEXT➡➡➡

"Cherry?! Sinong Fontane ito?!" tumayo ang balahibo ko ng bago magsimula ang event ni review ko ang client information.

And its a Engagement Proposal FONTANE-MARAVALLES to be exact.

Hindi pa man nakasagot si Cherry ng bumakas ang pinto ng bulwagan at nakita ko ang taong dahilan ng pagtambol ng puso ko. Hawak ang kamay ng isang Babae at masayang binati ng mga Bisita.

"Trip." i muttered at naibagsak ko ang mikropono dahilan para mabaling ang tingin ng lahat sa akin.

*****

MAEJESTY