Tonight's Fairytale

Chapter 39

"*sob sob* ... Anong nangyari? They fooled me. *sob*"

" ... Yael .. *sob* "

Si Yael. He left me. And now, I'm crying.

Yakap-yakap ko sya tapos bigla bigla, he shined bright. His body turned to crystals.

"I love you max." his last words to me

Pilit kong hinahabol ang mga crystals na unti unting kumakalat sa hangin

" Yael. Balik ka sakin."

Pilit kong hinahawakan ang katawan ni Yael na unti unti ng naglalaho.

Parang kahapon lang nung nagpakilala ka skin bilang si Yael na Bestfriend ko..

"Sino ka ba?? Wag mo nga ko yayakapin sa harap ni Yael." roll eyes

"Name is Michael Angeles. Yael for short."

Pilit kong niyayakap ang katawan ni Yael na pawang hangin na lang.

"Yael, anong nangyayari. Yael, wag mo ko iwan."

Unti unti, nawawala na ang liwanag.

Ung first holding hands natin..

"Be, ang liit pala ng kamay mo no?" 

He smiled at me for the last time. 

Nung nireject mo ung feelings ko..

"Kist. I don't want to hurt you. Pero, hanggang kaibigan lang talaga ang tingin ko sayo. Sorry."

Akala ko hanggang kaibigan nalang talga tayo..

Pilit ko syang inaabot.

Pero bumawi ka ..

"I like you. Please allow me to court you."

Hindi mo alam kung gaano ako kasaya nung mga panahon na yun. Kung gaano mo ako pinasaya.

Inaagaw ko sa hangin si Yael ko.

Ung first kiss natin na FAIL pa dahil sa biglaan lng..

Mukha akong baliw na parang naghahabol ng paru paru.

Mukha akong tanga na tumatawa habang umiiyak sa hangin.

"Hangin, akin si Yael. Please, wag mo syang kunin sakin."

Tuluyan na. Tuluyang nawala ang liwanag. Si Yael. Wala na. 

I thought we would last forever..

Pero bumitaw ka..

"Di tayo magbibreak. Aalisin lang natin yung titulong bf and gf. Pero, pwede na tayong magtawagan ng bestfriend. Syempre, pwede nating ibalik yung dati. Kasi before, walang limitations. Diba? Nung dati, no one flirts diba? Walang Madison o Link."

Pilit kong inaabot ang huling parte ng liwanag ni Yael na kinukuha na ng hangin.

"Iho, iha. Wag nyo na alamin kung paano ko nalaman. Ha? Ganito na lang. Bibigyan ko kayo ng babala. Ang isa sainyo'y mawawala pag patak ng alas dose sa araw na magaganap ang nakatakda. Walang nakakaalam kung kelan maliban sa taong maglalaho. Kaya naman, kailangan na ninyng pahalagahan ang isa't isa."

Ito na ba ung sinasabi ng dalawang lolo.. Pero bakit? Bakit kailangan pang isa satin ang mawala?

I never dreamn't to be this way around..

Who would have thought na may mga ganito pa palang mga pangyayari..

Akala ko hanggang fairy tales lang tong mga ganitong kwento..