Achterom

Proloog

Proloog:

'Kom hier heen! Arjan mag je zien!'

In één van de kamers van Tessa zat een fotostudio. Hij werd niet vaak gebruikt, doordat er weinig animo was voor een fotografe met weinig ervaring. Zelf speelde ze wel eens met de instellingen van de camera, en hier testte ze het uit.

Het was een uit te hand gelopen afspraakje geworden. Hij kwam langs, met de bedoeling gezellig een kopje thee te drinken. Maar nu stonden ze in fotografie kamer. Hij met zijn shirt uit, zodat Tessa foto's kon maken.

Ze had er niet over na gedacht dat Arjan thuis zou komen. En al helemaal niet twee uur eerder dan geplant.

Tessa had hem verstopt achter het doek, waar ze op fotografeerde. Ze hoopte dat hij niets zag, en alleen maar zijn vergeten aantekeningen op kwam halen. Als journalist van het Parool moest je nou eenmaal alles goed voor elkaar hebben. Arjan was nog wel zo'n chaoot dat hij wel eens wat van huis vergat.

'Tessa? Liefje? Ben je thuis?'

De brok in de keel van Tessa weerhield haar ervan te praten. Misschien verliet hij hun appartement zo wel weer als hij dacht dat ze niet thuis was.

De harde voetstappen op de overloop lieten genoeg merken. Hij was opzoek naar haar. Hij kwam niet zijn aantekeningen ophalen.

'Ben je in je fotografiekamer?'

'Uh- ja,' zei Tessa met een trilling in haar stem. Ze moest nu nog maar eens te voorkomen dat hij hem zag.

De witte deur werd langzaam opengedaan. Zijn bruine haren kwamen de hoek om. 'Ik wist wel dat je hier was!' 'Is dat zo duidelijk dan?' 'Nee, dat valt mee, maar ik weet dat je hier graag bent.'

Hij stapte nu de kamer binnen. Het hart van Tessa klopte in haar keel. Ze vertrouwde erop dat hij zo stil mogelijk zou zijn.

Arjan sloeg zijn armen om de heupen van Tessa heen. Een kus werd op de jukbeenderen van Tessa geplaatst. Ze voelde niets, geen kriebels. Hij moest zo snel mogelijk zijn armen bij haar weghalen, anders zorgde Tessa daar zelf wel voor.

'Ik heb een cadeautje voor je.' 'Oh ja? Wat dan?' 'Wacht je hier even, dan ga ik het even halen.'

Tessa knikte en wachtte tot hij de kamer verliet. Snel greep ze het shirt van de grond. Ze had hem nog net op tijd onder het tafeltje kunnen schuiven, waardoor Arjan hem niet had gezien.

'Snel! Trek je shirt aan!'

Het duurde niet lang voordat Arjan de trap op kwam lopen. Met een rotgang duwde Tessa hem weer achter het doek. In een fractie van een seconde probeerde ze haarzelf een houding te geven.

'Wat is er aan de hand Tessa? Je doet zo raar,' met een opgetrokken wenkbrauw keek Arjan Tessa aan.

'Er is niets aan de hand, hoor,' snel lachte Tessa zodat de andere geluiden in de kamer minder opvielen.

'Hier. Ik hoop dat je het leuk vind,' antwoordde Arjan minder enthousiast als daarnet.

Langzaam scheurde Tessa het inpakpapier van het cadeautje af.

'Nee! Je hebt de camera gekocht! Ik zei toch dat dat niet hoefde. Dat ding kost een godsvermogen!'

'Alles voor mijn meisje!'

Gekuch achter het doek maakte Arjan zijn argwaan erger. 'Wat is daar achter het doek?' 'Oh, daar. Helemaal niets! Het zal vast van buiten komen. Er lopen hier genoeg mensen rond in Utrecht.'

'Nee, dat was het niet. Het kwam vanuit de kamer.' 'Echt? Ik hoorde niets!'

Het was ongelofelijk hoe goed Tessa was geworden in het voorliegen van haar vriend. Maar deze keer ging het niet goed komen.

'Ik zweer dat ik echt iets hoorde achter het doek! Ik ga wel even kijken.'

'Nee, joh. Doe niet zo mal. Ik ga wel kijken.'

'Maar ik kan dat ook wel even prima doen.'

'Ik doe het graag!'

'Nee, ik doe het liever zelf even. Mag ik er even bij?'

'Liefje, er is echt niets! Als je eraan gaat zitten ben ik weer uren bezig met het recht hangen, dan heb je vanavond ook niets meer aan mij.'

De grote handen van Arjan zette Tessa aan de kant. Nu was het moment dat ze in moest grijpen. Maar ze kon het niet. Ze stond verstijfd aan de grond. Haar voeten waren er aan vastgenageld.

'Wie is dit Tessa!? Wat doet hij hier?'