Achterom

12

Hoofdstuk 12:

'Het komt wel goed Niels. Maar we moeten nu wel echt gaan,' Tessa stond voor de deur van haar ouderlijk huis. Marel en Sem waren met tante Sabia mee, dus was Niels als enigste nog thuis.

'Ik moet even mijn tas pakken,' zei Niels terwijl hij de gang weer in liep. Met een grote rugzak kwam hij weer teruglopen. Hij deed de deur achter zich dicht en deed hem op slot. 'Weet mama het wel?'

'Die heeft nu wel andere dingen aan haar hoofd. Tante Sabia vertelt het haar wel,' antwoordde Tessa met een vleugje woede in haar stem. Ze was niet boos op Niels, in tegendeel zelfs, ergens vond ze hem wel een beetje zielig.

-

'Welkom in Utrecht.'

Niels hield zichzelf stil en blijf vooruit kijken. De hele reis naar Utrecht hadden ze nog geen woord gewisseld. Misschien kwam het door dat ze beide genoten van de stilte van het auto rijden.

'Waarom komen wij hier eigenlijk nooit heen?'

'Ik weet het niet. Ik denk dat het komt door mama.'

'Hebben jij en mama ruzie?'

'Ja, maar dat maakt niet uit. Dat betekent niet dat ik jou nu niet meer kan zien.'

'Ik mis je Tessa. Kun je niet terugkomen naar Groningen?'

Tessa zou niets liever willen dan terug gaan naar Groningen, daar had ze immers alles en iedereen. Nu woonde ze in Utrecht waar ze misschien een handvol mensen kende. Ze had misschien wat meer moeite moeten doen om in contact te komen met de wijk, waar Tessa had er door haar drukke baan geen behoefte aan gehad.

'Ik zou willen dat ik dat kon. Maar Arjan wil in Utrecht blijven wonen.'

'Jullie gaan trouwen toch?'

'Ja,' zuchtte Tessa. Nog steeds kon ze bij niemand haar ei kwijt. En om nou met je broertje erover te praten ging ook wat ver.

'Zijn jullie wel gelukkig?'

'Ik kan het je niet uitleggen. Het is lastig.'

'Alsjeblieft? Ik vertel niets aan mama door.'

'Ik weet het niet Niels, misschien is dit wel helemaal niet iets waar ik met jou over kan praten. Ik wil je er liever niet mee belasten.'

'Vertel het alsjeblieft? Ik wil je echt helpen.'

'Ik ben niet meer zo gelukkig bij Arjan.'

Tessa vond dat ze het moest zeggen. Haar broertje was zestien jaar en wist zeker wel waar Tessa het over had. Zolang hij niets tegen haar moeder zou vertellen was er geen probleem.

'Waarom niet?'

'Hij is vorig jaar een keer vreemdgegaan,' slikte Tessa.

'Waarom ben je nog bij hem! Ik was allang bij hem weg!'

'Als mama weet dat ik niet meer met Arjan samen ben wilt ze niets meer met me te maken hebben.'

'Wat interesseert jou mama! Je moet toch gelukkig zijn. Zolang ik jou nog kan zien vind ik dat je gewoon bij hem weg moet gaan.'

'Dat gaat niet zo makkelijk. We wonen samen Niels, we gaan nota bene trouwen.'

'Ga weg met je trouwen! Je trouwt toch niet met zo'n sukkel!'

'Dat zou je wel denken hè,' lachte Tessa.

-

Buiten was het al donker, wat ook wel logisch was aangezien de klok elf uur had aangegeven. Niels en Arjan lagen beiden al op hun bed. Wat Tessa de mogelijkheid gaf om het briefje met het telefoonnummer uit de auto te halen.