Achterom

33

Hoofdstuk 33:

Tessa glimlachte breeduit, en genoot van het gewichtloze gevoel om haar heen. Het voelde alsof de wolken zich om haar heen hadden gevouwen.

Ze zag Jente, die op een afstand naar haar stond te zwaaien. Wat zou Tessa graag opstaan om naar haar toe te rennen. Haar plat te knuffelen. Haar vertellen hoeveel ze haar mist, en hoe erg ze het naar haar zin heeft met Viktor. 

Maar haar benen werkten niet mee, ze waren zo slap en futloos. Misschien was het een bijwerking van het fijne gevoel, want ze voelde haar hele lijf niet meer. 

Haar mond probeerde te schreeuwen, om zo de aandacht te kunnen krijgen van Jente. Maar er kwam geen geluid uit haar mond. 

Er vormde een akelige stilte om haar heen, die haar liet huiveren naar het fijne gevoel dat ze tot een aantal minuten terug had. 

Jente was mooi geworden. Haar bruine haren kwam tot net over haar schouder, zoals ze het bijna altijd al gehad. Haar groene kijkers waren nog groener geworden. Het waren de ogen waarmee Jente door alles en iedereen heen kon kijken, zo ook door Tessa. 

Zou ze gelukkig zijn?

Zou ze het leven missen?

Tessa slikte diep toen ze stemmen om zich heen hoorde praten. 

'Wie ben jij?'

Tessa's hart maakte in deze moeilijke periode een klein sprongetje. Dit klonk sprekend als de stem van Viktor. 

Maar tegen wie praatte hij? Ze had de laatste tijd wel vaker een stem gehoord die ze niet kon plaatsen, maar ergens in haar achterhoofd toch zo bekend voorkwam. 

'Waarom doe je dit?'

Wie doet wat?

'Ik was ooit het eerste vriendje van Tessa,'

Eerste vriendje? Tessa's gedachten begonnen te malen, zo moeilijk was het voor haar om bij te houden. Wie was haar eerste vriendje? 

'Maar ze heeft dus niet gezegd dat ze met jou verder wilt.'

Tessa liep nu in een doolhof waar ze niet meer uitkwam. Ze zat in de valstrik. 

Ze had toch een relatie met Viktor? Of was het nou Arjan? Nee, dat kon niet. Maar wie was haar eerste vriendje? 

Ze ging terug in de jaren, en nam dagen door die ze zich kon herinneren. Pepijn! Zijn rode haren waar Tessa altijd met haar vingers door heen woelde. Zijn tengere postuur. Hoe zou het nu met hem gaan? 

'Jij bent het enige dat mij nog in de weg staat.'

In de weg waarvoor?

Wat wou Pepijn met haar willen doen? Hun relatie was gestaakt toen hij verhuisde naar Rotterdam. 

'Wij zijn samen. Dat weet je toch?'

Was Tessa nou samen met Viktor of met Pepijn? Het eerste zou aannemelijker klinken, maar misschien was het tweede wel de waarheid. 

'Houd je bek!'

Tessa schrok van het harde geluid en probeerde haarzelf er voor af te sluiten, dit kon ze niet meer aan. Ze moest haar ogen sluiten en weer gaan slapen. 

Ondanks al het zwart om haar heen, en het fijne gevoel dat was vertrokken. 

-

Viktor haalde opgelucht adem, en kriebelde Tessa door haar haren heen. Zijn mond plante een kus op haar voorhoofd, het was nu afwachten tot het weer beter met haar zou gaan.

Pepijn was opgepakt, nadat hij weer een poging had gedaan om Tessa te vermoorden. Het was hem weer niet gelukt, en dat was alleen maar goed nieuws voor Viktor.

Noëlla hadden ze vrijgelaten, nu er geen reden meer was om haar verder vast te houden. Ferana had Pepijn uit zijn leiden kunnen verlossen en had hem opgepakt. 

'Mama,' zei hij opgelucht, waarna hij in haar armen liep. 'Het is voorbij. Ze hebben hem.'

'Het is goed Vikkie,' glimlachte ze, waarna ze hem een kus op zijn voorhoofd gaf. 'Nu moet alleen Tessa nog wakker worden.'

'Dat klinkt heel aantrekkelijk,' grijnsde Viktor. Hij nam weer plaats in de stoel en trok zich dichter tegen het ziekenhuis bed aan. Zijn mond plante nog een kusje op haar voorhoofd en ging weer verder met het kriebelen door haar haren. 

'Kom op Tessje. Wakker worden.'