Achterom

25

Hoofdstuk 25:

Viktor was opgelucht dat hij weer in het vliegtuig zat naar Curaçao, ondanks de omstandigheden.

Onduidelijkheid beschreef de laatste paar dagen het best.

Viktor was blij dat zijn moeder met hem meeging, als extra steun. En die had nodig, aangezien hij niet wist hoe het er uit zag met de situatie van Tessa.

Viktor sloot zijn ogen en dacht na over de dingen waar hij zo naar verlangde, en probeerde die allemaal op een rijtje te zetten, maar het waren er teveel.

Tessa, nam nog altijd de bovenhand in zijn gedachten. Hij wou haar knuffelen. Haar kusjes geven. Haar warme lichaam tegen hem aan. Zijn neus in haar haren drukken, zodat hij haar shampoo kon ruiken. Zolang ze maar een teken van leven gaf, was voor Viktor alles goed.

'Bedankt mama,' zei Viktor terwijl hij haar dankbaar een kneepje gaf in haar hand.

Uit zijn handbagage pakte hij zijn oordopjes, die hij in deed, om maar een beetje af te zijn van de keiharde mensenwereld.

Op Spotify zette hij de Hits of the year lijst op.

I knew my rent was gon' be late about a week ago
I worked my ass off, but I still can't pay it though
But I just got just enough
To get up in this club
Have me a good time, before my time is up
Hey, let's get it now

Viktor sloot zijn ogen, zodat hij optimaal van de muziek kon genieten.

Ooh I want the time of my life
Oh baby
Ooh give me the time of my life
Let's get it now

-

'Ik wil voor altijd bij je blijven. Als ik nu afscheid neem weet ik dat het voor altijd is,' zuchtte Tessa.

'Je moet vechten om als een ster te stralen, maar jij vocht het allerhardst.'

'Viktor, ik wil voor altijd bij je zijn. Dat kun je nu toch niet opgeven?'

'Sluit je ogen maar. Het is goed als je nu gaat,' zei Viktor met zijn ogen teneergeslagen. 'Soms moet je opgeven. Hoe moeilijk het ook zal zijn.'

Tessa vocht tegen haar tranen door haar ogen dicht te doen. Één verdwaalde traan kwam er doorheen zetten, en zorgde ervoor dat haar egale huid nat werd.

'Ik wil dat je bij mij blijft, tot het moment daar is,' zei Tessa dapper tegen Viktor, die aan haar zijde stond aan haar ziektebed in Curaçao.

'Ik zal bij je zijn lieverd,' zei Viktor, terwijl hij met zijn hand over haar hoofd heen wreef.

Het was wreed hoe Viktor erover dacht, maar dit was het enige beeld dat hij kon bedenken.

Viktor opende zijn ogen en sjorde zijn oortjes uit zijn oren, en gooide zijn telefoon in zijn handbagage.

'Wat is er Viktor?,' vroeg zijn moeder bezorgd.

'Ik ben gewoon bang dat er iets ergs is,' zuchtte Viktor, in een poging zijn tranen te bedwingen. 'Dat ik haar nooit meer mee naar huis kan nemen. Dan is het mijn schuld, mama.'

Hij huiverde bij de rilling over zijn rug. Wachten, het sloop hem.

'Het is niet jou schuld Viktor, dat weet jij net zo goed. Tessa zou jou ook nooit wat kwalijk nemen, jij hebt het immers niet gedaan,' zei zijn moeder. 'Over een paar weken gaat ze weer met je mee naar Nederland.'

'Ik hoop het,' zei Viktor terwijl hij zijn tranen weg probeerde te vegen.

'Ik weet nog toen je zestien was en een relatie had met Annet. Je was vreselijk,' lachte zijn moeder.

'Hoezo was ik vreselijk?,' vroeg Viktor met een grijns aan zijn moeder.

'Schei toch uit. Ik mocht helemaal niets meer! Je kamer was verboden terrein. Je wou geen kusjes meer van je moeder,' grinnikte ze, terwijl ze Viktor een kus op zijn wang gaf.

'Ja,' probeerde Viktor de gedachtegang van zijn moeder te stoppen. Dit was ongemakkelijk. 'Zo zijn jongens nou eenmaal.'

'Of toen ik je betrapte met Annet,' zijn moeder was niet meer bij te komen van het lachen.

'Je had gewoon niet binnen moeten komen!'

'Ja, sorry hoor. Maar ik moest de was opruimen,' was haar charmante opmerking. 'Ik was allang blij dat je de deken over je heen had getrokken.'

'Klaar mam,' probeerde Viktor zijn lachende moeder te stoppen.