Achterom

17

Hoofdstuk 17:

'Ik ben een hele slechte dichter. Maar ik wou je toch wat vertellen,' zei Viktor, voor het eerst met aarzeling in zijn stem.

Viktor graaide naar een briefje in zijn korte broek. Zijn handen trilde, omdat hij dingen ging zeggen die hij misschien wel te moeilijk vond. Er waren geen woorden voor.

'I-ik. Godverdomme. Ik kan dit niet,' zei Viktor beschaamd terwijl hij zich omdraaide.

Viktor had haar meegenomen naar een hoog punt in Curaçao, zodat ze naar de zee konden kijken terwijl de zon langzaam aan onderging. Hij had een dekentje neergelegd en was daar samen met Tessa op gaan zitten. Nu stond hij en had hij problemen om uit zijn woorden te komen.

'Ik kan niet zeggen hoeveel ik van je hou. Hoe graag ik jou voor altijd bij mij zou hebben. Maar ik kan het niet. Er zijn geen woorden om jou dat te vertellen,' zei Viktor met zijn rug naar Tessa gedraaid. Hij baalde ervan dat hij niet uit zijn woorden kwam. 'Jij bent mijn meisje. Mijn kleine prinsesje. Dat ik voor alles en iedereen op zou geven. Ik ben zo bang dat je op een dag niet meer van mij bent.'

Tessa luisterde aandachtig naar Viktor. Ze had een brok in haar keel, en nu was het haar beurt om niet uit haar woorden te komen.

'Ik zou je alles willen geven van de wereld. Ik zou jou een kasteel willen geven, zodat jij voor altijd mijn prinses zou blijven. Maar ik weet niet hoe,' lachte Viktor zachtjes. 'Ik wil jou niet meer kwijt. Jou kusjes. Je prachtige lichaam. Hoe je bent en hoe je doet. Jij bent gewoon geweldig. Een klein juweeltje dat ik heb gevonden en met helemaal niemand meer wil delen.'

Viktor draaide zich om en ging weer op de deken naast Tessa zitten. Hij sloeg zijn armen om haar heen en trok haar dicht tegen zich aan.

'Ik wil dat jij een onbezorgd leven kunt leiden. Dat je je niet druk hoeft te maken over wat andere mensen van je denken,' zei Viktor terwijl hij met zijn hand over haar armen heen wreef. Het werd buiten kouder. 'Ik wil jou op handen en voeten kunnen dragen. Omdat mijn grootste wens is dat jij gelukkig bent.'

'Ik-,' Tessa werd per direct afgebroken door Viktor toen ze wat wou gaan vertellen.

'Even wachten. Ik was nog niet uitgesproken,' lachte Viktor. 'Ik wil met jou zijn tot mijn einde. Samen met jou trouwen, zodat jij mijn koningin wordt. Ik wil samen met jou kindjes krijgen. Maar bovenal van jou genieten. Zoals ik nu ook even ga doen.'

Viktor duwde haar achteruit, zodat ze nu plat op haar rug lag. Binnen een kleine seconde lag hij boven op haar. Hij kuste haar teder. Viktor wou dat ze naar meer ging verlangen.

Hij liet zichzelf weer los uit zijn kus en kwam weer overeind.

'Denk je dat je dat zo duidelijk kan maken. Ik wil meer Viktor,' zei Tessa terwijl ze hem weer boven op zich trok. Ze hield hem bij zijn trui vast, zodat hij niet meer los kon komen. Ze drukte haar lippen op die van hem. 'Daar moet je wel wat meer voor doen.'

'Je bent gek,' lachte Viktor. 'Wie weet zien ze ons!'

'Dat kan mij helemaal niets schelen,' grijnsde Tessa.

'Wat jij wilt,' knipoogde Viktor.

-

'We moeten hier echt weg,' lachte Tessa terwijl het buiten steeds frisser begon te worden. Ze lagen in de Ranger Rover met de deken over hun heen.

Viktor en Tessa waren al lang blij dat ze niet gesnapt waren, maar nu werd het toch echt wel tijd om te vertrekken.

Snel trok Tessa haar jurkje en onderbroek weer aan. Zij was in ieder geval klaar om naar huis te gaan.

Ze opende de autodeur en stapte in. Het duurde maar een aantal tellen voordat Viktor ook in was gestapt.

'Dit komt allemaal door jou,' zei Viktor de schuld neerleggend bij Tessa.

'Geef maar toe dat je het wel leuk vond,' grijnsde ze ondeugend.

'Ik vond het geweldig.'