Achterom

28

Hoofdstuk 28:

'Mama? De dokters zijn al zeker drie uur weg,' zei Viktor constaterend, met een vleug van verdriet.

'Ik weet het lieverd. Maar ze bellen mij als ze nieuws hebben,' probeerde ze Viktor gerust te stellen.

Ferana kwam de kamer binnengelopen, samen met een Nederlandse rechercheur erachter. Viktor herkende de Nederlander nog van de tijd dat hij werd vastgehouden in Nederland.

Beide trokken ze een stoel naar achteren en namen ze plaats.

'Wat is er gebeurd?,' vroeg de rechercheur in het Nederlands.

-

'We hebben een rapport opgesteld en gaan nu na wie het allemaal zou kunnen zijn. Verder kunnen we op dit moment niets voor u betekenen,' zei Ferana spijtig. 'We kunnen beveiliging voor u regelen.'

'Nee,' zei Viktor stavast, en stond op van de stoel in de verhoorkamer. 'Mag ik nu gaan?'

'Het spijt me,' zei Ferana nog een keer. 'Je kunt gaan.'

-

Viktor opende met een klap de deur van zijn hotelkamer, en gooide die ook snel weer achter zich dicht. Zijn moeder zat in de kamer daarnaast, maar op dit moment wou hij alleen zijn. Rust om hem heen. Ook in zijn gedachtengang.

In de badkamer gooide hij een plens water in zijn gezicht, zodat hij weer een beetje wakker zou worden.

Hij gooide zijn gordijnen open en stapte op het balkon, waarop je uitkeek op het strand.

Het was een oud klassiek hotel, een andere verblijfsplaats dan waar hij de vorige keer zat. Daar kon hij onder een voorwaarde daar weer slapen.

Hij zou zo naar het strand gaan, maar eerst wat te eten halen.

De hotelkamer werd weer dichtgegooid. Met een snelle pas kwam hij aan bij de lift, die hij een aantal keer indrukte.

-

Het bord lasagne voor hem ging met moeite door zijn keel. Hij had geen honger, maar hij wist dat hij moest eten.

Hij nam nog een slok van zijn water en verliet het All-in restaurant dat aan het hotel vast zat.

Met zijn slippers aan zijn voeten liep hij het strand op. Zijn slippers schopte hij uit en nam hij verder mee in zijn handen.

In de verte hoorde hij een strandfeest in volle gang.

This is my heartbeat song and I'm gonna play it
Been so long I forgot how to turn it up, up, up, up all night long
Oh up, up all night long

You, where the hell did you come from?
You're a different, different kind of fun
And I'm so used to feeling numb
Now, I've got pins and needles on my tongue
Anticipating what's to come
Like a finger on a loaded gun

I can feel it rising
Temperature inside me
Haven't felt it for a lifetime

Voor Viktor was het een raadsel wie het had gedaan. De mensen die hij als verdachte had gezien waren allemaal vast, dus die konden Tessa niets aandoen. Maar wie kon het dan zijn?

Zijn hoofd tolde even, dus besloot Viktor dat het beter was dat hij even op de grond ging zitten.

Met zijn billen ging hij op zijn shirt zitten, zodat zijn broek niet vies werd. Zijn handen streken door zijn blonde plukken, en lieten hem verlangen naar die van Tessa.

Hij besloot zijn haar los te laten en ging nu met zijn vingers door het zand heen, terwijl omhoog naar de zee keek. Her water dat steeds het strand op kwam, was rustgevend.

'Viktor!,' schreeuwde zijn moeder. 'Wat doe je hier helemaal alleen?! De moordenaars van Tessa lopen hier rond en jij denkt doodleuk hier een beetje alleen rond te kunnen lopen?'

'Sorry,' zei hij verontwaardigd. 'Ze moeten proberen mij hier op te zoeken. Ik maak ze kapot.'

'Ach liefje toch,' zei zijn moeder, terwijl ze naast hem neer knielde.

-

Viktor werd wakker van zijn telefoon die hard door de kamer klonk.

'Meneer Fischer? Het spijt me dat ik dit moet mededelen,' zei de stem over de telefoon.