Kaybolmuş

Final

"Şimdi sıra bende"

Berk'in ağzından:

"Bu siktiğimin toplantısını yapmamın sebebi artık düzelmemiz!"

"Düzelmek? Ne oldu ki bize?" Hakan pis pis gülerken Rüya Emir'e baktı.

"Hepimiz sikik durumdayız!" Hakan yine kahkahaların arasında kayboldu. Rüya Hakan'a susmasını işaret ettiği an Emir devam etti. "Halimize bakın. Hakan ve Rüya sürüden ayrıldı,Berk ve Ada ayrılar,Ada bebeğini düşürdü," Rüya çığlık attığı an herkes ona baktı.

"A-ada hamile miydi?" Emir bu sefere ellerini Rüya'ya doğru gösterir bi şekilde uzattı ve Hakan'a bakarak kahkaha attı. Sahtelik içinde boğuluyordu. Hakan Emir'i göz ardı ederek bana döndü.

"Doğru mu Berk?" Kafamı yere eğdim. "Öyleymiş" Rüya ağlamaya başlamıştı. Sessizce. Ona doğru döndüm. Yanıma oturdu ve bir süre yüzüme baktı. Kaşları hafifçe yukarı kalktı. Aniden boynumu sarmaladı. Ve kulağıma doğru titrek bi sesle "ağla" dedi. Gözlerimi kapattım. Yanan gözlerim ve güçsüz bedenim acılar içinde can çekişiyorlardı. Hafifçe Rüya'dan ayrıldım. Rüya bana bakarken yanakları ıslanmaya başladı. Dudakları titriyordu. Emir ve Hakan'a baktığımda soğuk kanlı bir şekilde ellerini göğüslerine birleştirmiş bize bakıyorlardı. İkisininde gözlerindeki acıyı gördüm. Tekrar Rüya'ya dönerek sımsıkı sarıldım.

"Benim yüzümden.." Bağırmaya ve onun omzunda ağlamaya başladım. "BENİM YÜZÜMDEN!" Rüya tırnaklarını omuzlarıma batıracak güçlükte beni sarmaladı. Oda ağlıyordu. Derin bir nefes aldı. "Sa-sakin ol neden olduğu umrumda değil. Bak bak bana" hafifçe kafamı o kısa ve tombuk parmaklarının arasına aldı. Yüzüme baktı ve gülümsedi. "Yine olur,o iyi olur ve herşey eski haline döner"

Kafamı iki yana salladım. "Benden nefret ediyor. Ona iyi davranmadım" hafifçe gülümsemeye devam etti. Elleriyle yanaklarımı okşadı ve yavaşça kafasını Hakan'a çevirdi. "Bak,ona hiç ama hiç iyi davranmadım. Ama şuan iyiyiz" Emir hafifçe boğazını temizledi ve içeri doğru ilerlemeye başladı. Kapıyı sertçe çarptığında Hakan yanımıza sandalye çekti.

"Eğer biz Rüyayla hala birlikteysek siz haydi haydi olursunuz" Rüya yüzümü bıraktı ve elimi tuttu. "Ama siz farklısınız,her kavgalarınızdan sonra hiçbir şey olmamış gibi devam edebiliyorsunuz. Biz,biz öyle değiliz" rüya elimi okşadı ve burnunu çekti. "Ya öyleyseniz? Olmadığınızı nerden biliyorsun?" Haklıydı. Ayağa kalktım. Rüya da benimle birlikte kalktı. "Teşekkür ederim" dedikten sonra sımsıkı bir şekilde sarıldım. Koşarak kapıya ilerledim.

Emir'e çarptığımda hiç duraksamadan Ada'nın yattığı hastaneye koştum. Hızla devam ettim. Ben kaybetmeyecektim. Biz farklıydık. Öyle olmalıydık. Denemeye değerdi...

Emir'in ağzından:

"Ne oldu buna?" Rüya gözyaşlarını ellerinin tersiyle silerek derin bir nefes aldı. "Sevdiğinin peşinden koşuyor,birşey olduğu yok" çantasını alarak sırtına taktı.

"Grup eskiye dönüyor o zaman değil mi?" Dedim ve Hakan'a döndüm. "Sanırım," hafifçe Rüya'nın belinden tutarak onu kapıya doğru ilerletmeye yeltendi. Rüya koluna dokundu ve göz temasıyla birşey dedi. Elimdeki gazozu kafam diktim. "Midem bulanıyor sanırım" diyerek güldüm.

"Dışardayım 5 dakika içinde geliceksin,aksi takdirde ben gelirim" ağır adımlarla dışarı çıktığında arkasından bakmaya devam ettim. "Ne oldu?" Rüya içeceğimi masaya koydu. Ona anlamsız bir şekilde baktım. Artık eskisi gibi uzun bakmıyordum. Hatta mümkün oldukça hiç bakmıyordum.