Kaybolmuş

~15.Bölüm~

Ada'nın ağzından:

Araba durmuştu sanırım gelmiştik. Beni kucağına yine almıştı. Elime havlu vermişti. Kanayan yere tutmam için. Arabada havlunun ne işi var diye düşündüyseniz spordan geliyoruş. Arabada bana:

"Spordan gelirken arkadaşıma telefon numaramı verip tam gidiyordum sonra size çarptım çok özür dilerim" diyordu. O zaman farketmiştim. Sevimliydi. Bende:

"Sorun değil gerçekten" dedim.

Hastaneye geldiğimizde beni acile aldılar. Çok fazla birşey yokmuş aslında. Yavaş vurmuşum. Doktor muayene ettikten sonra çıktık. Kafama pansuman yapıp yara bandı takmışlardı. Çocuk ben çıkınca yanıma koşarak geldi. Doktora:

"Nasıl birşeyi var mı?" Diye sordu. Çok korkmuş gibiydi. Nasıl olsa onun suçuydu bu yüzdende korkmakta haklıydı. Doktor:

"Endişelenecek hiçbirşey yok" dedi. Yoktuda ayakta ona baktım. Bana bakarak:

"Çok pişmanım özür dilerim" diyordu. O sirada hastaneden çıktık ve arabaya doğru gidiyorduk. Durdum ve:

"Bidaha özür dilersen kötü olur anladım çok pişmansın vs.. Fakat oldu bitti" dedim. Bu sırada bana arabanın kapısını açtı.

"Tamam hanımefendi" dedi. Sevimliydi dediğim gibi kibar... Bana :

"Evine bırakıyım istersen" dedi. Yanımda hiç para yoktu. Bu yüzden:

"Olur" dedim ve yolu tarif ettim. Kısa bir süre sonra:

"Daha adımı söylemedim ben yağız" dedi.

"Bende ada" dedim. Gülümsedi. Ona bakıp :

"Komik mi?" Dedim oda:

"Eski sevgilim adıydı onu hatırlattın bana" dedi. Eve gelmiştik.

"Eski sevgilin mi?" Dedim.

"Evet eski sevgilim ve sanırım geldik" dedi ve parmağıyla evi gösterdi. Bende:

"Aa şey evet ben teşekkür ederim" dedim. Oda:

"Sorun değil hatta birgün buluşalım istersen" dedi. Bende:

"Olabilir" dedim. Ve gitti. Kafamda yarabandı olan yeri saçlarımla kapattıktan sonra kapıyı çaldım. Dadım açtı. Bana:

"Seni merak ettim insan arar" dedi. Hiçbirşey demeden odama çıktım. Kapımı kilitledim. Dinlenmem gerekiyordu. Yatağıma uzanıp yavaşça gözlerimi kapattım.

Rüya'nın ağzından:

Aşşağıya indim babam hakan'ı sorguya çekmişti. Hakan'a :

"Kızımla aranızda ne var?" Dedi sert bir şekilde. Hakan sesini çıkarmıyordu. Hemen araya girdim :

"Hiçbirşey sadece çok yakın arkadaşız" dedim. Ayakkabılarımı giydim. Babamın yanağını öptüm ve:

"Görüşürüz" dedim. Hakan bana arbanın kapısını açarken " seni seviyorumm" dedi. Afallamış bir şekilde arabaya bindim ve oturdum. Kemeri taktıktan sonra:

"Bu centilmenliğini kime borçluyum?" Dedim. Gülümsedi ve :

"Babana" dedi. Sonra eve doğru döndüm babam bize pencereden bakıyordu. Hakan el sallamıştı. Babamda karşılık vermişti. Sonra perdeyi kapattı. Hakanda arabaya bindi. Ona baktım. Oda bana bakarak:

"Ne var?" Dedi. Bende:

"Kemerini takmıyacak mısın?" Dedim. Gülerek:

"Ölsem ne olur ki bi işte beni platonik olarak seven kızlar üzülür." Dedi. İstemeyerek: