Tehlikelisin,tehlikedesin
Seni korumamız gerek
Yapma
Yapmamalısın
Şuna bir son ver artık.
Hayal kurma, bu seni daha çok yıpratır .
Kendi odan dışında başka bir yerde güçlerini kullanma.
Kan iç ! Kokunu ele veriyorsun
"Bıktım "
"Bıkma , başka çare yo...
Yavaşça gözlerimi araladım . Herşey bir süre bulanıktı . Aynı yerde olmadığımı etrafın aydınlığından fark edebiliyordum . Bu benim içimi ferahlatmaya yetmişti. Etraf netleşmeye başladığında bir odada olduğumu fark ettim . Herşeyin beyaz olduğu bir oda da ve resmen hava temiz korkuyordu . Bu çok garip , böyle bir yeri daha önce kitaplarda bile gördüğümü hatırlamıyorum . Odayı biraz daha incelediğimizde karşı koltuğumda Dylan'nın olduğunu farkettim ama uyuyordu . Yavaşça doğruldum . Neden orada uyuduğu hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Ama onu öyle görmek hoşuma gitmişti . Bir süre öylece onu izledim . Bu hâliyle uyanık hali arasında asırlık fark vardı . Birden bire o gece aklıma geldi . Beni ormanda bulan kişi Dylandı ! Çok iyi hatırlıyordum . Hemen ellerime baktım . Yanık izlerinden eser kalmamıştı . Gülümsedim . Artık acımıyorlarda . O sıra bir anda içeriye Brenda girdi ve çığlık atıp üzerime zıpladı . O anda Dylan yerinden sıçradı ve Thomas acele ile odaya girmişti.
"Uyanmışsın !" dedi ve bana sımsıkı sarıldı . O kadar çok sıkmıştı ki nefes alamamaya başlamıştım .
"Uyandım ama galiba tekrar bayılacağım !"dediğimde beni bıraktı .
"Geçmiş olsun ,ben artık gideyim ."dedi Dylan .
"Daha ne kadar durdun ki ? "dedim .
"Sen farkında değilsin ama iki gündür uyuyorsun . "dedi .
Şaşkınlıkla gözlerim büyürken Dylan oradan çıktı . "Ne bu şimdi iki gündür başında nöbette bekliyor . Uyandığında ise hemen gidiyor . Dengesiz bu çocuk söylemedi deme . "dedi Brenda .
Bense sadece gülümsemek ile yetindim . " Korkuttun bizi prenses !"dedi Thomas .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Thomas )
"Ha bu arada böyle davrandığımıza bakma ,sana çok darıldık . Değil mi Thomas ?"dedi Brenda .
Kaşlarımı çatıp ,"Neden ? " dedim .
"Bize güçlerinden hiç bahsetmemiştin demek bu yüzden sürekli profesörün yanımdasın."dedi .
"Şey demek öğrenmişsiniz . Özür dilerim ama bu nasıl söylenir bilmiyordum . Söyleyecektim ama gerçekten . "dedim .
"Neyse ya geçti zaten . Profesör bize kimseye söylememiz konusunda sıkı tembihler etti zaten . "dedi Brenda .
"Brenda kız daha yeni uyandı bırak da biraz kafasını dinlesin değil mi ? Hadi gel görevlilere Bella'nın uyandığını söyleyelim. "dedi Thomas.
Brenda göz devirip, ayağa kalktı . "Hemen döneriz !"dedi ve ikisi de dışarıya çıktı . Onlar çıkar çıkmaz kafamı duvara yasladım ve derin bir nefes aldım . Hala iki gün boyunca uyuduğuma inanamıyorum. Bu iki gün boyunca Dylan'nın yanımda olduğunu da inanıyorum . O kadar beklemesine rağmen neden ben uyanınca gitti ki ? Ah en sonunda onunla karşılaşacağım . Ona sormam gereken bir kaç soru vardı . Brenda ve Thomas yoldan geçen bir görevliyi tutup getirmiş olacaklar ki hemen gelmişlerdi .
