Dükkandan çıkıp durağa ilerledim ve minibüs beklemeye başladım.Kartik'in söylediklerini düşünüp utanırken ve kan yanaklarıma hücum edip yüzümü kıpkırmızı yaparken bir minibüsün geldiğini farkettim.Durdurup ona merkeze gidip gitmeyeceğini sordum.Gidiyormuş.Minibüse girdim ve kaç rupi vermem gerektiğini sordum.Sonra da bana uzattığı bakır kâseye 1 rupi attım ve geldiğimizde bana haber vermesini rica ettim.Bir koltuğa oturdum ve camdan bakarak düşünmeye başladım.Kartik'i gözümün önüne getirdikçe içime sevinç ve utanç doluyordu.Esmer olmasına rağmen onun gibi birini hiç görmemiştim ki ben esmerlerden ömrüm boyunca hoşlanmamışımdır.Birden şoförün sesiyle irkildim.
"Hanımefendi,geldik."
İndim ve teşekkür ettim.
Şimdi bir değişiklik yapmak istiyordum.Artık Hindistan'dayım ve yeni bir hayata adım atıyorum.Saçımı kestirmeye karar verdim.Bilmediğim bir yerdeydim ama belki biraz ilerlersem birini görüp sorabilirdim.Biraz ilerlemeden bir araba yanıma yaklaştı.İçindeki adam,sürücü koltuğunun camını aralayıp konuştu.
~Derin?
-Evet?
~Bizimle gelmen gerekiyor.
-Siz?Siz de kim?
Adama yakından bakınca mektubu verdiğim kişi olduğunu anladım.Bu işin benle bir bağlantısı vardı değil mi?Tamam öğrenelim o zaman.Arkadaki adam kapıyı açtım ve içeri girdim.
-Bu işin benle ilgisi olduğu söylenmişti.Öğrenebilir miyim?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hint Kumaşı
Roman d'amour"Namaste India!" (Merhaba Hindistan!) diye bağırdım kendim duyabileceğim bir sesle.Hayallerim,mutluluğum,HAYATIM burada!Hindistan'da yeni bir yaşam.
