Bleed Forever

Chapter 4

Dane geeuwde breed toen de laatste auditie was afgelopen,en hij was niet de enige, kyle zakte onderuit in de stoel en zuchtte diep Amber leunde op haar elleboog en Luthien wreef in haar ogen, die audities hadden de hele dag geduurd en nu moesten ze nog  beslissen wie er in de band zou komen. Ze waren het in elk geval over 1 ding allemaal eens geweest, Revius Alast uit
Zwaderich zou gaan drummen, hij was zonder aarzelen meteen achter het drumstel gaan zitten en had de 'juryleden' praktisch weggeblazen. Maar nu moesten ze nog verder bespreken wie er dan als achtergrond zangeressen bij zouden komen en Luthien wilde ook iemand die viool kon spelen erbij. "Nou, we hebben aantekeningen gemaakt en alles het eerste wat ik nu ga doen is naar de grote zaal, eten en naar bed ik ben gesloopt!" Kyle rekte zich uit en stond op Amber volgde direcht "Ik ga met je mee Kyle" zei ze een geeuw onderdrukkend. Luthien en Dane knikte ook instemmend. Met z'n vieren liepen ze naar de grote zaal waar het bijna uitgestorven was op de docenten na. Severus keek Luthien en haar neefjes en nicht aan toen ze binnen kwamen, zijn blik koel en emotieloos zoals meestal. Luthien fronste even licht toen ze de blik van haar vader zag maar besloot er nu niet te veel op te letten het zal wel niets zijn. Remus en Melian zaten met Perkamentus te praten en hadden in eerste instantie niet eens door dat hun kinderen binnen kwamen tot ze neerplofte aan de tafel van Griffoendor vlak voor hun neus. Remus en Melian glimlachte even kort en richtte zich toen weer tot Perkamentus. "Oke, wat is er aan de hand?" fluisterde Dane "Geen idee, ik vond me pa ook al zo vaag kijken, alsof er iets is gebeurd ofzo" mompelde Luthien haar blik weer op haar vader richtend. "Ja, en mam en pap kijken ook zo ernstig"Kyle keek naar zijn ouders die zachtjes aan het smoezen waren zodat zij het niet zouden horen "Er is serieus wat aan de hand, Professor Perkamentus lijkt zich ook zorgen te maken om iets" Amber keek haar familieleden een beetje angstig aan "zou er wat ernstigs zijn gebeurd?" vroeg ze zacht. Kyle keek Dane aan die zijn schouders op haalde "Misschien moeten het maar even afwachten, misschien staat er morgen iets in de ochtend profeet..." Luthien schudde haar hoofd "Ik denk het niet, de profeet stopt de laatste dingen wel meer in de doofpot, weten jullie nog
toen Voldemort een aanval met Dementors had gepleegd in het ministerie, dat was ook niet vermeld in de profeet maar de Orde - leden wisten er alles van natuurlijk" haar blik gleed weer naar haar vader "als er al iets ergs is gebeurd staat het niet in de ochtendprofeet geloof me. De minister wil iedereen laten denken dat alles prima onder controle is zei pap. Hij is bang zijn baan te verliezen als uitkomt wat zich allemaal werkelijk in het ministerie afspeelt." Kyle knikte "Mam zei daar laatst ook iets over, ze had het er met pap over laats Romeo was bang dat het niet lang meer zou duren voor Voldemort openlijk aanvalt en het ministerie is er dan geweest." ze bleven alle 4 stil "ik hoop maar niet dat
er iets is gebeurd met een van de orde -leden." mompelde Luthien. Bang dat Sirius roekeloos was geweest en naar buiten was gegaan zonder dat Perkamentus toestemming had gegeven, en dat het Sirius was die in de problemen zat.

De volgende ochtend stond Kyle met een onrustig gevoel op, hij liep naar beneden en zag dat hij niet de enige was. Luthien zat met opgetrokken knieën op de stoel naast de haard en staarde naar het raam. Ze had een lege blik in der ogen wat aangaf dat ze niet in deze wereld was op het moment. Kyle begon met z'n hand voor haar gezicht te wuiven maar kreeg geen reactie...dan maar kwaadschiks.
Hij begon haar in der zij te porren,iets waar ze dus echt niet tegen kon.Ze schrok op uit haar overpeinzingen en keek Kyle lichtelijk geërgerd aan "Morgen" zei hij rustig. Luthien glimlachte heel vaag en fronste toen weer "waar denk je aan?" Luthien haalde haar schouders op "Aan gister, ik ben gister avond nog even naar pap geweest om te vragen wat er aan de hand was, maar hij zei dat het zaken waren die ons niets aangingen en dat de orde alles op zou lossen...dus er is wel iets aan de gang." mompelde ze. Kyle fronste nu ook "misschien dat mijn pa meer loslaat?" zei hij vertwijfeld. "Kweetnie. Als mijn pa al niets tegen mij zegt waarom zou jou vader wel iets tegen jou zeggen?
Tante Melian en Oom Remus zaten gister wel erg diep in het gesprek met Perkamentus huh" "Ja daarom. Pap is niet zo moeilijk hij vind dat we recht hebben om te weten wat er allemaal gebeurd gezien we toch allemaal oud genoeg zijn en weten dat Voldemort de macht probeert te grijpen." "naja we kunnen het proberen." Kyle knikte "straks als de rest ook wakker is ?" "Das het beste"

Het duurde niet lang of de rest was ook al beneden aangekleed en wel, en ze waren het er ook allemaal mee eens dat ze maar eens aan Remus moeste vragen wat er nou precies aan de hand was, daarna moesten er ook nog anderen dingen gebeuren,zoals het bepalen wie er samen met Kyle die ook besloten had mee te doen, Amber, Luthien en Dane in de band zou meedoen. Ze klopte op de deur van het kantoor van Remus die zo te horen net wakker was. Kyle deed de deur open en bleef verstijfd staan "pap!" Dane schoot naar zijn vader toe die er erg slecht uitzag "Wat is er gebeurd?!" Amber keek haar vader bang aan, hij zat onder de wonden en schrammen, maar dit keer niet van zijn transformatie tot weerwolf, dat zou pas morgen zijn. Remus glimlachte geruststellend "Het is niets kalm aan jullie." zei hij sussend. Maar kalmer werden ze niet echt "Remus, wat is er gebeurd?" vroeg Luthien die ook naar binnen kwam. Remus merkte dat hij het nu wel uit moest leggen, hij kon moeilijk zulke dingen niet tegen zijn kinderen en nichtje vertellen vooral niet omdat Dane en Luthien beiden meerderjarig waren, Kyle dat over een paar maanden werd en Amber zou het toch sowieso wel van haar broers horen.
Hij zuchtte even diep en trok een met pijn vertrokken gezicht toen hij dat deed "Goed, luister en raak niet meteen in paniek oke." ze knikte alle 4. "Gister heeft Voldemort geprobeerd binnen te komen bij het hoofdkwartier van de Orde, vraag me niet hoe hij erachter kwam waar het was maar hij wist het, zijn dooddoeners hebben een behoorlijke bende achtergelaten, en de broertjes Proster zijn dood.." Amber sloeg haar handen voor der mond en keek haar vader met grote ogen aan. Luthien slikte hoorbaar, als de Prosters al werden vermoord, hoe erg kon het dan zijn geworden? dacht ze bij zichzelf. "Melian,Severus,Christina en ik kregen bericht van Sirius dat ze hulp nodig hadden, Dwaaloog en Romeo waren al aanwezig en ze waren alle drie in een duel verstrikt. De dooddoeners zijn zoals we weten in de meerderheid dus het kon niet uitblijven dat een van ons gewond zou raken, en toen kwam Perkamentus." beëindigde Remus zijn verhaal. Kyle beet op z'n onderlip en Dane begon te ijsberen "Is er nog iemand anders gewond behalve jij Remus?"vroeg Luthien haar stem zo normaal mogelijk houdend. "Nee niet echt, Sirius heeft een paar goede klappen te pakken gehad van Bellatrix maar verder is iedereen oke" Luthien trok wit weg maar zei verder niets meer. Dane fronste, waarom zou ze zo super overstuur zijn ?alles was toch oke met Sirius? ja oke hij had waarschijnlijk behoorlijk last van waar hij dan ook was geraakt maar hij kwam er wel weer bovenop. "Maar waar moeten jullie dan heen als orde leden?" vroeg Dane ineens "Voorlopig komen de Orde leden maar naar Zweinstein. En omdat het Sirius' z'n huis was wat we gebruikte komt hij hier ook heen tot we een ander hoofdkwartier hebben." er verscheen ineens een brede grijns op Luthien der gezicht, nu kon ze Sirius dus elke dag zien!
"Oke..maar, nog steeds hoe kon Voldemort weten waar de Orde was?" vroeg Kyle die het nog steeds niet lekker zat dat de dooddoeners zo gemakkelijk hun weg hadden gevonden naar het huis van Sirius en dan ook nog eens 2 van de beste vechters kunnen vermoorden ook. "Dat proberen we uit te zoeken. Maken jullie je nou maar niet zo druk. Als je Severus tegen komt vraag hem dan of hij hierheen wil komen alsjeblieft. Ik heb nog een keer m'n drankje nodig" Remus trok een vies gezicht en Amber gaf hem een knuffel "Komt wel goed papa!" zei ze. Remus grijnsde wat ook pijn deed "Nou, hadden jullie geen andere dingen te doen?"vroeg hij. "Hoezo wil je van ons af?" Remus rolde met z'n ogen en keek Kyle aan "nee maar ik dacht dat jullie wat dingen moesten bespreken met betrekking tot jullie nieuwe band?" Luthien porde Dane "Je vader heeft gelijk we moeten nog beslissen wie er bij ons komen in de band!" Dane zuchtte zoveel zin had hij daar nou niet echt in maar oke het moest wel gebeuren helaas. Hij knikte en wenkte zijn broertje en zusje "We zien je straks nog wel pap" zei Kyle voordat ze zijn kantoor uitliepen. Remus keek ze na en toen de deur achter hen dichtviel betrok zijn gezicht weer.

"Ik snap het nog steeds niet" zei Christina door het kantoor van Severus ijsberend. "Zo zijn er meer Chris." Severus was bezig met het nakijken van huiswerk en was niet zo gestrest als alle andere orde - leden, of zoals Christina die hem bijna flipte omdat haar broer was geraakt. "Er moet een verrader zijn in de orde, hoe kan Voldemort anders weten waar we zitten? ik bedoel Perkamentus heeft het huis van Sirius beschermd met alle mogelijke en denkbare spreuken die hij kent, en het ministerie heeft ook bijgedragen aan de bescherming" zei ze. "Chris het ministerie van toverkunst staat op instorten, de heer van het duister heeft allemaal dooddoeners daarbinnen zitten. Je leest niets in de profeet omdat dat word tegen gehouden door de minister zelf." Christina gromde "Ik snap trouwens nog steeds niet waarom je hem de heer van het duister noemt" zei ze overgaand op een heel ander onderwerp. Severus zuchtte "Oude gewoontes verleer je niet snel" hij doelde op de tijd dat hij dooddoener was, het was niet lang geweest maar toch, daarna moest hij nog steeds spioneren en hij was het zo gewend om de heer te zeggen dat het er gewoon inzat.Perkamentus leek er niet mee te zitten dus waarom Chris wel? "Perkamentus is het tot op de bodem aan het uitzoeken Chris, hou je een beetje rustig oke?" Severus keek Christina nu weer aan en zij keek hem ook aan, haar ogen stonden bezorgd, als Voldemort langs de beschermende spreuken van Perkamentus bij Sirius heen kon komen...dan kon hij ook zo door de bescherming van de school als eenmaal het ministerie was gevallen, en dat kon niet lang meer duren.