Bleed Forever

Chapter 41

3 dagen lang hoorde de Orde niets van Severus en ze gingen er dus vanuit dat de dooddoeners hem hadden vermoord. Christina verkeerde nog steeds in een soort catatonische staat en niemand kon tot haar doordringen, zelfs Luthien niet. Luthien zelf had echter de hoop nog niet opgegeven en was bezig een plan te bedenken met Dane. Ze wilde niet dat iemand anders erbij betrokken zou raken omdat ze niet wilde dat een van haar vrienden in gevaar kwam, Dane had zichzelf er echter mee bemoeid en Luthien had geen keuze gehad dan hem erbij te betrekken nadat ze schoorvoetend had moeten toegeven dat ze het niet alleen af kon. Ze waren echter niet heel veel wijzer geworden gezien de Orde hen geen informatie meer verschafte over lopende zaken of over de schuilplaats en vergaderplaatsen van de dooddoeners. Dus moesten ze een andere manier bedenken om aan hun informatie te komen. “Je kan proberen je pa over te halen.” zei Luthien op de 3e avond na de ‘dood’ van haar vader. Dane snoof luid en schamper “Die is degene die heeft besloten ons helemaal niets meer te vertellen na het fiasco op het ministerie. Mam en Pap vertellen ons niets meer, Dwaaloog en Romeo ook niet die hebben behoorlijk wat goed te maken bij mijn ouders en Sirius omdat ze jou pa wilde achterlaten en ook achter hebben gelaten en Sirius houd zich er tegenwoordig zoveel mogelijk buiten omdat hij nog steeds pissig is op alles en iedereen.-” Dane kreeg ineens een ingeving - dat kwam niet vaak voor dus geniet ervan- “Sirius zal wel tegen jou praten. Als je hem in een goed humeur krijg en hem een beetje om de tuin leid.” Dane had ineens een enthousiaste glinstering in zijn ogen en Luthien dacht even na “Het zou een mogelijkheid zijn. Maar als Sirius me door heeft krijgen we nooit meer informatie. Zelfs niet van Sirius.” “En als het wel lukt weten we meer en kunnen we daaruit verder kijken. Ik probeerde gisteren nog aan Pa te vragen waarom ze naar het ministerie zijn gegaan en niet naar Malfoy Manor en daar gaf hij geen antwoord op dus er moet iets met Malfoy Manor zijn wat het minder aantrekkelijk maakte om daar direct aan te vallen. Dat kan je wellicht aan Sirius vragen.” Luthien dacht even na en kreeg toen een duivelse grijns op haar gezicht. “Ik weet precies wat ik moet doen om Info uit Sirius te krijgen.” Dane wilde het niet eens weten en schudde zijn hoofd “Bespaar me de detaisl en ga Sirius opzoeken. Hoe eerder we info hebben hoe eerder we actie kunnen ondernemen en op het moment is elke minuut die we verspillen, een minuut die Oom Severus misschien niet meer heeft.” Luthien veerde overeind van haar stoel in de leerlingenkamer die verlaten was afgezien hun twee “Ik zie je morgen.” zei ze voor ze de leerlingenkamer verliet op weg naar Sirius. Ze snelde zich door de gangen van Zweinstein hopende dat ze geen orde leden of andere docenten tegen kwam want die zouden haar persoonlijk terug begeleiden naar de leerlingenkamer en dat moest ze nu niet hebben. Ze wist dat Sirius waarschijnlijk nu lag te slapen maar ze zou hem wel gewoon wakker maken. Het maakte haar niet uit wat ze moest doen om informatie te krijgen, als dat zou betekenen dat ze haar vader daarmee terug zou kunnen halen zou ze er alles voor doen. Aan haar moeder had ze op het moment niets die was Catatonisch geworden en zat dag in dag uit in trance voor zich uit te staren. Het verdriet en de schok was teveel geweest voor Christina en hoewel Chris altijd sterk was geweest en zich door niets of niemand klein liet krijgen en niemand over haar heen liet lopen, zelfs Voldemort niet, was het ‘verlies’ van haar man teveel geweest. Luthien kon het ergens wel begrijpen, als haar vader er inderdaad niet meer was zou zij waarschijnlijk ook nooit meer in staat zijn normaal te functioneren. Maar er was nog hoop gezien er geen bewijs was dat hij dood was ging Luthien er vanuit dat hij nog leefde en ze zou niet stoppen tot ze hem terug had of bewijs had. Luthien stond voor de deur van het kantoor van haar moeder die op slot was. Natuurlijk. Sirius sliep dus al anders was de deur niet op slot. “Alohomora.” mompelde ze zacht en ze keek nog even snel om zich heen om te controleren of er inderdaad niemand in de buurt was en glipte vervolgens naar binnen en liep direct door naar de deur die naar de privé kamer van officieel Christina leidde maar die Sirius natuurlijk gebruikte zolang hij op Zweinstein was...wat eigenlijk al bijna het hele jaar was. Die deur, zat echter niet op slot en Luthien kon zo naar binnen sluipen. Sirius lag opgerold in zijn dekens diep in slaap. Niet voor lang meer in ieder geval. Luthien gleed snel uit haar kleding en kroop voorzichtig naast Sirius het bed in om vervolgens tegen hem aan te kruipen. Hij was super warm en zij was daarmee vergelijken waarschijnlijk net een ijsblokje en Sirius rilde ook even voor hij geërgerd kreunde en zijn ogen open deed om zich daarna om te draaien en Luthien aan te kijken “Had je niet eerder kunnen komen?” gromde hij nog half slapend. “Nee. Ik vond dit het perfecte tijdstip.” zei ze met een vrolijke grijns, ze liet haar vingertoppen over zijn borst naar zijn buik glijden en keek hem duivels aan. “Oh kom je daarvoor huh? Als ik alleen maar daar goed voor ben mag je weer terug naar je leerlingenkamer.” Sirius probeerde streng te klinken alleen zijn blik verraadde precies wat hij dacht en dus werd Luthien’s grijns breder “Als je zo graag wil dat ik terug ga naar de leerlingenkamer zal je me zelf moeten brengen.” meldde ze terwijl haar hand verder omlaag dwaalde. Sirius gromde zacht en diep vanuit zijn keel en gaf zich over, kon ook niet anders Luthien was een meesteres in verleiden naar zijn idee en dat wist ze dondersgoed.
- Ik zal, zoals Dane al zei, jullie de dirty little details besparen x’D-
”Kan ik nu weer gaan slapen?” vroeg Sirius ineens droog na een lange stilte waarin ze enkel tegen elkaar aanlagen en bj lagen te komen. Luthien grinnikte “Nee, laten we praten.” “Uhg. Waarover wil je praten?” mompelde hij, Sirius was het duidelijk niet eens met dat antwoord. Hij wilde slapen maar Luthien zou hem never niet met rust laten tot ze haar zin had dus kon hij maar beter gewoon doen wat ze wilde des te eerder kon hij zich weer oprollen. “Ik snap iets niet.” “Dat is nieuw.” “Ja weet ik.” Sirius grinnikte “Wat snap je niet?” vroeg hij toen maar serieus terwijl hij langzaam met z’n hand door der haar gleed. “Waarom zijn jullie naar het ministerie gegaan en niet naar Malfoy Manor...als jullie doel was zoveel mogelijk dooddoeners omleggen ga je toch naar hun thuisbasis?” Sirius was een lange tijd stil en Luthien was bijna bang dat hij haar geen antwoord zou geven tot hij diep zuchte “Ik mag het je eigenlijk niet vertellen. Remus en Melian willen geen informatie meer uitwisselen met de kinderen en ik snap waarom.” zei hij vertwijfeld. “kom op Sirius. Ik ben meerderjarig. Remus, Melian en jij kunnen het niet weigeren ik heb het recht te weten hoe of wat. Over een paar weken sluiten ik en Dane ons ook officieel aan bij de Orde. Wat maakt het uit dat we een paar weken eerder wat meer info hebben ?” Gromde ze “Het is niet zo dat we er iets mee kunnen of wel?” Sirius leek nog heel even in tweestrijd te zitten. Luthien had gelijk ze was meerderjarig en ze was ook nog eens zijn verloofde dus eigenlijk kon hij haar niet weigeren informatie te geven. Luthien keek hem vragend aan en Sirius gaf toen maar toe “Volgens Tops en de anderen word Malfoy Manor niet meer gebruikt als vergaderhuis of zelfs onderduik adres. Alleen de Malfidussen zitten er nog, de rest van de dooddoeners gaat naar het ministerie tegenwoordig voor vergaderingen. Dat is hun thuisbasis geworden. Malfoy Manor is niet meer belangrijk voor ons.” “Waarom niet ? Behalve dan dat het niet meer de thuisbasis is voor de dooddoeners.” “De Malfidussen hebben duidelijk de indruk gewekt dat ze er weinig zin meer in hebben om mee te doen aan Voldemorts plannen en martelpraktijken. Ze hebben echter weinig keus. Je kan er niet voor kiezen te stoppen met je baantje als dooddoener. Buiten dat zijn de Malfidussen altijd op zoek geweest naar macht. Ze kijken even de kat uit de boom en degene die bij de eindstreep de winnaar is zal degene zijn waar de Malfidussen naartoe kruipen om te slijmen. Dus we hebben weinig aan ze en we kunnen ze ook niets doen. Voor zover wij weten hebben de Malfidussen niet veel fouts gedaan behalve het bieden van onderdak aan de dooddoeners en Voldemort.” “Ze hadden kunnen weigeren.” gromde Luthien “Zou jij Voldemort en zijn 22 dooddoeners weigeren?” vroeg Sirius droogjes. Luthien snoof even en kon het standpunt van de Malfidussen wel begrijpen ze mocht ze alleen niet en Sirius scheen haar gedachten te kunnen lezen “Lucius heeft een aantal jaar geleden de fout gemaakt zich aan te sluiten bij een groepje dat Voldemort zijn ideeën en plannen geweldig vonden, en heeft zich toen mee laten slepen en is daardoor dooddoener geworden. Door die foute keuze heeft hij zijn vrouw en nu ook zijn zoon erin betrokken en dat is hetgeen geweest waardoor hij nu is gaan twijfelen. Draco is gedwongen ook mee te doen aan de dingen die Voldemort en zijn dooddoeners doen. Draco weet ook niet beter zo is hij opgevoed.” Luthien zuchtte diep “Kan je nagaan...een foute keuze en je hele leven is kapot.” “Precies. Dus voor het geval jij van plan bent domme dingen te doen, bedenk dan even wat de consequenties kunnen zijn van de keuzes die je dan maakt oke?” Ah. Sirius had dus doorgehad dat Luthien iets van plan was, hij scheen haar echter niet tegen te willen houden, of althans dat dacht ze. Misschien had Sirius alleen vermoedens en wist hij het niet zeker. Ze hoopte maar dat hij niets zeker wist anders stond ineens de helft van de Orde voor haar neus om haar tegen te houden of had ze ineens Sirius, Remus en Melian die haar overal naartoe volgde om er zeker van te zijn dat ze er niet tussenuit kneep en daar had ze geen zin in. Zij en Dane moesten in alle rust een plannetje maken om ongezien weg te komen van Zweinstein en vervolgens Severus te redden. Luthien zuchtte diep en keek hem toen aan “Ik hoop dat het snel weer wat beter gaat met mam. Ik vind het vreselijk haar zo te zien.” zei ze ineens met een bezorgde blik. De blik van Sirius verzachtte direct “Ik ook. Het is een behoorlijke klap geweest en Chris heeft gezien hoe ze Severus vervloekte. Het verliezen van haar man heeft een behoorlijke impact gemaakt. Het zal een tijdje duren voor ze hier overheen komt, als ze er uberhaupt ooit overheen komt.” “Ik betwijfel het. Maar het zou fijn zijn als ze in elk geval uit die catatonische staat ontwaakt...” Sirius knikte en leek zich net zoveel zorgen te maken om Christina als dat Luthien deed. Ze zwegen beiden even tot Luthien een geeuw probeerde te onderdrukken en faalde. Sirius grinnikte even zachtjes “Tijd om te gaan slapen huh?”vroeg hij en Luthien knikte. Ze kroop dichter tegen hem aan en sloot haar ogen, het duurde nog geen minuut voor ze volledig weg was net als Sirius die zijn ogen nog niet eens dicht had en al sliep.