Bleed Forever

Chapter 42

“Dus je wilt zeggen dat jullie vanavond gaan proberen oom Severus te redden en jullie zeker weten dat ik niet mee moet om jullie hachje te redden?” vroeg Kyle die met over elkaar geslagen armen naar zijn broer en nicht keek. “Dat is precies wat we zeggen ja. Je blijft gewoon braaf hier op school Kyle.” Dane keek hem streng aan iets waardoor Kyle moeite moest doen om niet keihard te lachen, Dane die streng probeerde te kijken naar hem was gewoon lachwekkend. “Waar gaan jullie heen?” Dane en Luthien draaide zich met een ruk om en zagen Amber vlak achter hen staan met een nieuwsgierige blik op haar gezicht “Nergens.” zei Dane snel en hij keek terug naar Kyle dit keer met een smekende blik. Kyle begreep dat hij dan op Amber moest letten zodat zij ook niet in de problemen zou komen of iets maar Kyle was geen babysitter voor z’n kleine zusje ook al zou hij iedereen die haar pijn deed persoonlijk naar de maan vervloeken, was hij niet van plan haar elke stap te volgen en zorgen dat ze geen domme dingen deed, dat moest hij al doen bij zijn oudere broer. “Onzin. Ik hoorde jullie. Waar gaan jullie heen?” herhaalde Amber die haar armen over elkaar heen sloeg en nu heel erg op Kyle leek die in dezelfde houding stond “Het gaat je niets aan Amber je bent toch nog te jong.” Amber zuchte geïrriteerd en rolde met haar ogen “Jullie zijn ongeloofelijk... Zodra het jullie uitkomt mag ik alles weten en willen jullie dat ik op de hoogte blijf maar zodra het iets is waar van jullie denken dat ik het niet aankan beginnen jullie ineens de beschermende familie leden uit te hangen ik trap er niet in vertel.” Dane en Luthien keken elkaar aan en waren duidelijk niet van plan hun plannen met Amber te delen, Kyle echter, die al pissig genoeg was dat ze hun leven gingen riskeren voor een gevoel van Luthien deed zijn mond open “Ze gaan naar Malfoy Manor om te kijken of Oom Severus nog leeft en hem dan redden.” zei hij snel voor Dane of Luthien hem de mond kon snoeren. Amber was voor een lange tijd stil en Dane en Luthien wachtte op de uitbarsting maar die bleef uit. “Oke.” zei Amber droog en vervolgens liep ze weg. Kyle’s mond viel open en ook Dane en Lutihen keken haar verbijsterd na. Ineens schoot Dane achter Amber aan en versperde haar de weg “Oke? Dat is het enige wat je te zeggen heb?” vroeg hij verbijsterd. “Jep.” Amber probeerde langs Dane heen te lopen maar hij liet haar niet langs. “Dane, ga opzij ik heb meer dingen te doen.” “Zoals?” Amber kneep haar ogen samen “Gaat je niets aan. Jullie wilden mij niet vertellen waar jullie heen gaan dus ik vertel je niet wat ik ga doen.” Luthien kwam bij hem en Amber staan “Je gaat toch niet naar Remus eah?” vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw. Amber snoof “En wat dan nog? Ik mag naar mijn vader gaan als ik dat wil.” Zei ze uit de hoogte. Ze had een punt maar het probleem was meer, wat ging ze tegen haar vader vertellen. Kyle wilde al niet dat ze naar Malfoy Manor gingen, Amber die normaal gesproken een scene zou hebben geschopt ging er zonder veel te zeggen vandoor. Ze kans dat ze het door ging brieven aan Remus en Melian was groot, te groot en ze kon het risico niet nemen. Kyle was naar zijn zusje gaan staan en kreeg een duivelse grijns op zijn gezicht. Kyle en Amber waren het niet heel vaak met elkaar eens maar als ze het waren mocht je je best gaan verstoppen. “Als ik naar pap wil kan ik gewoon naar hem toe gaan jullie kunnen me niet tegenhouden.” “Alsjeblieft Amber vertel nou niets aan Remus. Dit is de enige kans die we hebben om mijn pa te redden-” “Als hij nog leeft Luthien. Je begrijpt dat de kans daarop behoorlijk klein is toch? Ik wil je hoop niet door de grond heen boren maar we moeten wel realistisch blijven en op het moment denk jij niet logisch en realistisch na!” zei Amber fel. “Ik wil mijn oom ook terug maar dit is een zelfmoord missie.” ze gebruikte de zelfde woorden als dat Kyle had gebruikt. Hij vond het ook een zelfmoordmissie en Dane wist dat de kans dat ze het zouden overleven zeer klein was maar ze moesten het proberen anders zouden ze er eeuwig spijt van hebben. Als Severus inderdaad nog in leven was moesten ze het zeker weten en de enige manier om daarachter te komen was door te kijken bij de enige plek waar ze hem vast konden houden zonder dat het veel aandacht trok. Malfoy Manor. “We hebben weinig keuze. De Orde wilt er niets aan doen, ze willen niet controleren of hij nog leeft of niet en al zou hij leven zouden ze waarschijnlijk ook geen reddingsmissie gaan plannen-” “Dat dacht ik toch wel. Denk je echt dat pap en Sirius hem daar zouden laten zitten als ze zeker wisten dat hij nog leefde? De kans is zo klein dat ze het risico niet durven te nemen en logisch ook! Kijk wat er is gebeurd in het ministerie!” begon Kyle zich ermee te bemoeien. Luthien scheen te beseffen dat haar argumenten steeds minder kracht begonnen te krijgen en ze keek naar Dane voor steun “Jullie kunnen doen en zeggen wat jullie willen maar we gaan. Als jullie het nu tegen pap gaan zeggen zijn we al weg voor jullie ook maar bij hem zijn. En het moment dat we het schoolterrein hebben verlaten is het al te laat.” “Ik snap dan nog steeds niet waarom jullie mij niet mee laten gaan.” Kyle werd met de seconden gefrustreerder “Omdat het te gevaarlijk is.” zei Luthien droog “En voor jullie niet wil je zeggen?” “Jawel. Maar dat betekend niet dat we jou erin mee moeten slepen.” Amber keek van de een naar de ander “Jullie zijn gek. Allemaal!” verklaarde ze en ze beende nijdig weg richting de leerlingenkamer van Griffoendor.