Bleed Forever

Chapter 13

Luthien vond Dane, Kyle, Amber en tot Luthien's lichte verbazing Selene, in de grote zaal die voor het grootste gedeelte was verlaten. Na het avond eten vertrokken de meeste studenten weer naar hun leerlingenkamers waar het schijnbaar veiliger aanvoelde dan rond lopen over de gangen...en de 5e en 7e jaars waren natuurlijk ongeloofelijk druk bezig met hun huiswerk en tentamens leren voor de komende examen periode maar examens waren wel het laatste wat Luthien nu aan haar hoofd had. Ze plofte naast Dane neer, zette haar tas met een klap op tafel en trok zo de aandacht van de andere die met elkaar in gesprek hadden gezeten tot zij een dramatische entree maken. "Uhm..." begon Dane die duidelijk iets wilde zeggen over haar abrupte binnenkomst maar Luhtien snoerde hem de mond door haar hand op te houden en naar Selene te kijken "Jij, weg." zei ze simpel. Ze was te gestresst om aardig te doen tegen meisjes die liepen te kwijlen over haar neefje. Kyle trok zijn wenkbrauwen op net als Selene die haar arrogant aankeek "en vertel mij even waarom ik in godsnaam naar jou moet luisteren?" vroeg Selene brutaal. "Omdat ik met mijn familie moet praten en ik heb geen zin in dat meiden zoals jij alles horen en kunnen door mekkeren aan al je vriendinnetjes die vervolgens dan gaan lopen kwijlen over Dane en Kyle zoals jij trouwens ook doet , en vervolgens weet de he-" dit keer werd Luthien afgekapt door Selene die in de lach schoot "Kwijlen over Dane en Kyle? je maakt een grapje toch?" vroeg ze nog steeds lachend "Als er iemand is waar ik over kwijl is het Kyle en niet Dane, niets persoonlijks Dane maar je bent niet mijn type. Ten tweede Kyle heeft me al verteld wat er aan de hand is dus je kan net zo goed gewoon praten. Ten derde, je mag dan ouder zijn en de dochter zijn van professor Sneep en Christina Zwarts dat betekend nog niet dat ik bang voor je ben en meteen doe wat je zegt zoals de rest van de griffoendors die te bang zijn dat je, je vader erbij haalt." Selene keek Luthien afwachtend aan, die een beetje uit het veld geslagen terug keek en even niets wist te zeggen dus deed Kyle dat maar "Haha Dane je bent niet haar type!" zei hij lachend tegen z'n broer die ineens een plagerige grijns op zijn gezicht had "Nee maar jij wel" Dane deed de wenkbrauw wiebel en Kyle's ogen werden groter "Wacht..wat?" zei hij even alsof hij zojuist pas doorhad wat Selene had gezegd en hij keek haar aan "ik-" "Kyle. Je bent schattig maar nu even niet je nicht heeft schijnbaar iets heel belangrijks te vertellen anders was ze niet zo binnen komen racen en had ze ons niet zo abrupt onderbroken terwijl we in gesprek waren dus laat haar eerst praten dan kunnen wij dat later ook doen." Kyle was zo verbijsterd dat hij niet eens meer kon reageren en Luthien scheen haar spraakvermogen terug te hebben gevonden en begon zachtjes te vertellen wat ze had gehoord.

"Pardon?" vroeg Dane beleefd toen Luthien was uitgesproken. "Ja." "Maar-" "Ik weet het" "Maar dat kan-" "IK WEET HET" brulde Luthien toen Dane bleef doorgaan. Alsof Luthien niet begreep dat het, het meest achterlijke idee was dat iemand ooit had verzonnen en voor iemand zo briljant als Perkamentus kon hij ook ongeloofelijk dom zijn. "Denk je dat je pa het gaat doen?" vroeg Amber met grote ogen "Nee natuurlijk niet." Luthien keek Amber aan alsof dat zo klaar is als een klontje. "nou...als Perkamentus-" "Serieus Amber...Mn pa doet dat echt niet." zei ze nu boos "Oke oke ..sorry hoor." het was voor een moment stil tot Selene ineens de lepel uit haar ijsbak plukje, nog een hap nam, de lepel aflikte voor Kyle's neus die gefacineerd toekeek naar hoe de lepel in Selene haar mond verdween en hoe haar lippen zich om diezelfde lepel sloten, en toen de ijsbak naar Luthien schoof met de schoongelebberde lepel erin "Hier. Het lijkt erop dat jij dat meer nodig heb dan ik." zei ze simpel. Luthien pakte de bak en begon te eten "Dankje" mompelde ze met haar mond vol ijs. "Wat gaan we hieraan doen ?" vroeg Dane toen Luthien wat was afgekoeld dankzij het ijs. "Wat kunnen we eraan doen? We kunnen moeilijk achter Oom Severus en Bellatrix aangaan om Perkamentus te beschermen he ? Dat is gewoon een zelfmoord missie." zei Kyle hoofdschuddend. Ze kwamen al snel tot de conclusie dat er weinig tot niets was wat ze konden doen en dat ze dit uit handen moesten geven aan de daadwerkelijke orde leden en maar moesten hopen dat Severus koppig zou blijven en Perkamentus zou beschermen tegen Bellatrix. Luthien schraapte de ijsbak leeg en zette hem toen terug op tafel waar die op 'magische' wijze verdween. Dane keek naar de plek waar de bak was verdwenen "Je had wat voor mij kunnen bewaren weet je..." mompelde hij een beetje sip. "Nee." Luthien grijnsde en Selene en Amber schoten in de lach.
Op de terug weg naar de leerlingenkamer waren ze stil, er was ook weinig dat ze nu konden zeggen en niemand wilde weer het onderwerp aansnijden dat ze zojuist hadden besproken. In de leerlingenkamer vroeg Selene of ze Kyle even apart kon spreken zonder zijn fanclub erbij - waarmee ze zijn broer, zus en nicht bedoelde, die haar verontwaardigd aankeken- en sleepte hem toen vervolgens mee naar een stil hoekje in de leerlingenkamer waar ze op een stoel neer plofte en Kyle tegenover haar ging zitten. "Die twee krijgen wat hoor." zei Amber droog "Zou het?" het sarcasme van Dane was bijna tastbaar en Luthien grijnsde.

"Dus....uhm-" begon Kyle die werd afgekapt door Selene. Wat was het met de vrouwen vandaag? Hij werd elke keer onderbroken door of Luthien, of Amber, en nu Selene. Hij moest hier verandering in brengen. "Maar-" "Kyle. Je hoorde wat ik net aan tafel zei. Dat jij nou het brein heb van een vis dat niet meer dan 3 seconden per keer kan verwerken is niet mijn probleem .. nou eigenlijk wel want nu moet ik het herhalen, maar ik zal het op zo'n manier doen dat jou brein het allemaal goed kan verwerken deal?" vroeg ze met een rood aangelopen hoofd. Kyle sloeg zijn armen over elkaar "Oke." zei hij maar om niet weer de woede van een vrouw over zich heen te krijgen. "Dankje..." voor een moment was het stil en leek Selene moeite te hebben met de woorden te vinden die ze nodig had om te zeggen wat ze wilde zeggen en Kyle wilde bijna zijn mond open doen om zelf iets te zeggen om haar aan te moedigen ofzo iets in die richting hij had geen idee wat vrouwen op zo'n moment wilde horen. "Oke dit is het punt, ik vind je leuk." begon Selene zo snel dat Kyle niet zeker wist of hij het wel goed had gehoord "Pardon?" "Je hoorde me wel. Ik vind je leuk. Ik weet alleen niet... ik kreeg nooit echt hoogte van je..." "Huh?" "Mijn hemel je hebt echt het proces vermogen van een vis." zei ze en ze stond op, ging naast hem zitten, legde haar handen aan de weerszijde van zijn gezicht en drukte haar lippen op die van hem. Kyle was voor een seconden of 2 helemaal van slag maar op dat moment ging zijn vissenbrein op 0 en kuste hij haar wat vertwijfeld terug. Selene was degene die zich terug trok tot teleurstelling van Kyle natuurlijk. "Nou was dat nu zo moeilijk?" vroeg Selene die knal rood was maar heel erg in haar nopjes leek met zichzelf. "Dus, als ik het goed begrijp vind je mij leuk?" zei Kyle "Ja." "Oke...en nu wil je weten of ik hetzelfde heb met jou?" "Klopt." "Oke." ... ... ... "Dusss?" vroeg Selene die haar geduld verloor. Kyle grijnsde plagerig en kuste haar toen weer "Beantwoord dat je vraag mevrouw?" vroeg hij "Hmm ik weet het nog niet... ik merk het niet echt." zei ze ontschuldig. Kyle lachte en zo bleven ze nog even bezig tot Dane hem een klap op zijn achterhoofd gaf "Auw! Hee!" "Kom op casanova. We moeten repeteren van Luthien. Revius staat er waarschijnlijk al." Kyle gromde naar zijn broer die lachend weg liep. "Sorry." mompelde hij naar Selene die schijnbaar de hele situatie om te gieren vond. "Ja hilarisch. Ik moet gaan" zei hij met een sad puppy face. "Oh geeft niet. Ik zie je morgen wel ik moet toch nog wat aan mijn toverdrank huiswerk doen anders vermoord je oom me...of ik krijg weer een D." mompelde ze. "Of een Z." "Z?" "Zwakzinnig." Selene keek hem ongelovig aan "Ik ben serieus. Professor Sneep is de enige die dat cijfer geeft. Het is meer zoiets van...het werk is zo bedroevend slecht dat hij niet eens de moeite heeft gedaan het na te kijken omdat hij je niet mag of omdat hij een slechte bui heeft een van de twee." zei hij schouderophalend. "Ik heb al 3 keer een Z gehad en Dane zo'n 8 keer omdat hij niet oplette in de les of heel vrolijk Oom Severus zei in plaats van professor..." Selene schudde haar hoofd "Sneep vermoord jullie ooit nog eens weet je dat." "Oh ik denk niet dat mijn moeder het daar mee eens is maar ik wed dat hij meer dan eens de neiging heeft ons goed te vervloeken."
Nadat ze afscheid hadden genomen ging Kyle snel zijn gitaar halen en begaf zich naar de kamer van hoge nood met een idiote grijns op zijn gezicht geplakt. Bij de kamer van hoge nood stonden Dane, Luthien,Amber, Chanelle en Revius al te wachten. Anna was echter nergens te bekennen "waar is Anna?" vroeg Kyle "Geen idee. Ik heb haar al de hele dag niet gezien..." zei Revius met een lichte frons "Misschien is ze ziek?" vroeg Chanelle. Maar Dane, Luthien, Kyle, Amber en Revius voelde dat er meer achter zat. Anna was immers de dochter van een van de dodelijkste dooddoeners die er rondliep...

"Denk je dat haar vader haar van school heeft gehaald om haar te beschermen? Omdat de aanval ieder moment kan gebeuren?" vroeg Dane toen ze binnen de kamer van hoge nood waren, die zich nog wel het meeste zorgen maakte. "Ik heb geen idee. Het is heel goed mogelijk dat ze inderdaad uit voorzorg door haar vader van school is gehaald maar de dooddoeners weten wie de kinderen van elkaar zijn en die zijn zo goed als veilig want de orde leden zullen ze niets aan doen. Ik wed dat die rustig op bed kunnen blijven liggen terwijl de hele school overhoop licht en iedereen vecht voor z'n leven." zei Revius droogjes. "Of ze is inderdaad ziek en jullie maken je allemaal veel te druk." zei Amber maar ze klonk zelf ook al niet bepaald overtuigend. "Als ze van school is gehaald waar denk je dat ze nu dan is? Ik neem aan dat ze niet in het Malfoy Manor is waar Voldemort zelf zit...hoop ik voor Anna." "Misschien wel. Misschien probeerd hij haar ook zover te krijgen zich aan te sluiten bij de dooddoeners" "Wie weet misschien doet ze het wel voor haar eigen veiligheid. Zou wel slim zijn als ze dat doet. Zo word ze in elk geval niet vermoord." Dane hoorde alles aan zonder eigenlijk echt te luisteren. Hij zat met zijn hoofd bij Anna en er gingen allerlei scenario's door zijn hoofd, Anna die met Voldemort in een kamer zit...Anna die het Duistere teken krijgt, of Anna die vermoord wordt omdat ze weigert mee te doen. Dane huiverde even licht en schudde zijn hoofd "Misschien kunnen we dit beter tegen onze ouders zeggen...wie weet gaan hun er dan wel achteraan?" zei Dane ineens. "Ik weet niet...ze is een zwadderaar en de dochter van een dooddoener denk je dat pa en ma zich daar nu druk om gaan maken?" "Pa niet, maar mam en Severus hebben in het Malfoy Manor gezeten met Amycus tijdens die stomme meetings toch? Misschien hebben hun iets gehoord over Anna?" "Misschien Dane maar ik denk toch dat ze nu andere dingen aan hun hoofd hebben zoals bijvoorbeeld hoe ze eronderuit kunnen komen Perkamentus te vermoorden zonder hun dekmantel op te blazen, of hoe ze de studenten het beste kunnen beschermen als we worden aangevallen. Of bijvoorbeeld hoe ze ervoor zorgen dat ze zelf niet worden vermoord of opgegeten door de weerwolven die ook gezellig mee komen. Want je weet het zonder de weerwolf die pap heeft gebeten is het natuurlijk niet compleet. Dooddoeners is ongewenst gezelschap, zet de weerwolven erbij en het is voor hun feest en voor ons een hell." en daar, kon Dane niets tegenin brengen, zijn broertje had gelijk zoals altijd, en Selene maar zeggen dat hij het brein van een vis heeft...