Bleed Forever

Chapter 8

Halloween kwam steeds dichterbij en de band oefende zoveel als ze konden, ze wilde natuurlijk wel bekender worden niet veel leerlingen wisten van de band af en daar moest verandering in komen. Dane en Luthien waren naar professor Perkamentus gegaan en hem bijna gesmeekt of ze met het feestmaal met Halloween mochten optreden, Perkamentus had het -hoe kon het ook anders- een prachtig idee gevonden en sindsdien oefende ze zoveel mogelijk, ze enige avonden dat ze niet bezig waren in de kamer van hoge nood, moesten Kyle en Dane trainen voor zwerkbal en Revius was ook altijd 1 avond afwezig, want ook de zwerkbalwedstrijden zouden binnenkort gaan beginnen. Volgende week zou de eerste wedstrijd zijn, Griffoendor tegen Zwadderich zoals altijd de openingswedstrijd was. Er heerste veel vijandigheid tussen de griffoendors en zwadderaars, rare ongelukjes gebeurde er vaak bij beiden afdelingen. Kyle keek naar Emily Elsdonk van zwadderich die huilend het lokaal uit rende toen er ineens een gewei op der hoofd groeide, Emily was een jager van zwadderich en Kyle kon het niet laten helemaal in een scheur te liggen, net als zijn mede griffoendors. Remus kuchtte luid en iedereen richtte zijn aandacht weer op hem, Kyle echter nog steeds met een hele brede grijns. Remus keek hem even streng aan en de grijns verdween. "Goed, nu juffrouw Elsdonk naar de ziekenzaal is kunnen we verder gaan met waar we de vorige les waren gebleven namelijk de patronus bezwering." er werd opgewonden gemompeld, vandaag zouden ze beginnen met het oproepen van een patronus. De les verliep snel, leuk en bijna iedereen slaagde erin in elk geval een damp te creëren of een schild maar nog geen volledige herkenbare patronus zoals die van Remus -een wolf- was.
Kyle rende door naar de leerlingenkamer om zijn zwerkbal spullen te pakken en schoot toen zo snel mogelijk naar de grote zaal voor het avondeten,ze zouden vanavond weer trainen, zo bleven er geen repetitieavonden over als Jasper Hope hun aanvoerder en 2e jager de avonden bleef volplannen. Dane kwam ook de grote zaal ingelopen net op het moment dat Kyle eten op zijn bord dumpte "Hee" Dane plofte naast hem neer en schepte zijn bord ook vol "Als Jazz zo doorgaat kunnen we nooit meer oefenen, Halloween is volgende maand al weetje" begon Dane meteen woest Kyle's wenkbrauwen schoten omhoog. "Sinds wanneer vind jij andere dingen belangrijker dan zwerkbal?" vroeg hij verbijsterd. "Sinds we met die band begonnen zijn" "Duidelijk" ze zwegen beiden totdat ze op hun schouders werden getikt, Luthien stond stralend achter hen "Vanavond half 10 kamer van hoge nood wel optijd zijn" zei ze grijnzend. Dane en Kyle begonnen beiden te protesteren, na zwerkbal ook nog eens repeteren? wilde ze hen dood hebben?! "Luth we moeten trainen!" "Kan me niet schelen jullie zorgen maar dat jullie op tijd zijn! Mam komt kijken hoe we het doen samen met Melian dus we moeten ons best doen" de jongens kreunde even, huiswerk,zwerkbal, trainingen er leek geen einde aan te komen. Een half uur later sjokte Dane en Kyle met hun andere ploeggenoten naar de kleedkamers waar Jasper al stond te ijsberen "Eindelijk!"gromde hij "Goed luister, we gaan er vanavond hard tegen aan, overmorgen is de wedstrijd tegen zwadderich en we moeten koste wat kost winnen, het maakt me niet uit of jullie 2 goede vriendjes zijn met Alast als het nodig is stuur je een beuker naar hem Lupos!" Jasper keek Dane aan die zijn wenkbrauwen optrok. Jasper was net ietsje te fanatiek naar zijn zin, hij zou toch echt geen beuker naar Revius sturen, dalijk lag hij in de ziekenzaal en dat moesten ze niet hebben hij zou met alle liefde van de wereld de andere spelers knock-out slaan maar niet Revius. Jasper richtte zich tot Kyle "Jij, jij gaat er vol tegen aan! Harder dan normaal" Kyle deed zijn mond open om ook Jasper eens van repliek te dienen maar Jasper ging al verder en foeterde de rest van het team uit.

3 uur later liepen ze zijknat,onder de modder en dodelijk chagrijnig terug naar het kasteel, het was gaan regenen toen ze nog geen 10 minuten aan het trainen waren
en Jasper had gewoon doorgegaan met het afblaffen van iedereen. Gelukkig werd het zo erg dat ze bijna niets meer konden zien door de regen die in hun ogen kwam en had Jasper het af moeten breken. Nu liepen Dane en Kyle met een nors gezicht het kasteel binnen en schrokken zich bijna een ongeluk. Luthien stond daar met haar armen over elkaar geslagen en een nijdige uitdrukking op haar gezicht, er zat een grote zwarte hond naast haar -Sirius- Kyle en Dane bleven beiden verstijfd staan "Waar waren jullie!! we heben gewacht!" gromde Luthien dreigend. "Hee hoor eens, we kunnen niet op 2 plekken tegelijk zijn weetje! Kweet niet of je het door heb Luth maar we hebben ons kapot gewerkt tijdens de training!" gromde Kyle nijdig. Luthien trok beiden wenkbrauwen op "dan hadden jullie eerder moeten stoppen, moeten zeggen tegen Hope dat jullie nog andere dingen te doen hadden!" "Alsof hij had geluisterd of het ook maar had gehoord! Het waait als een bezetene en die regen is ook nie alles" Luthien zette boos haar handen in haar zij "Omkleden jullie 2 en dan direct naar de kamer van hoge nood komen!" dat was het laatste wat ze zij voor de boos weg beende. Sirius keek haar even na en keek toen naar Dane en Kyle die haar met open mond aangaapte. Sirius rolde met zijn ogen en stond op om vervolgens vrolijk kwispelend achter Luthien aan te hobbelen.
"Eindelijk!" verzuchte Luthien toen Kyle en Dane beiden nog steeds met een bui om op te schieten de kamer van hoge nood binnen kwamen. Christina en Melian waren er ook nog steeds net als de rest van de band. Revius zat blijkbaar ineens in een josti band zo hard ging hij tegen de verveling tekeer op zijn drumstel, Anna,Amber en Chanelle zaten zwaar in gesprek en Sirius zat in zijn mensenvorm, verveel naar het plafond te kijken die blijkbaar zeer intressant was. Kyle en Dane gingen op hun plaatsen staan "Oeh ik geloof dat Hope hen behoorlijk heeft lopen afbeulen" hoorde ze Christina giechelen tegen Melian die medelevend naar haar twee zoons keek. "Oke nu we compleet zijn kunnen jullie ons laten zien wat jullie zoal in huis hebben, dus laat maar horen" zei Melian glimlachend. Luthien keek streng om naar haar neefjes en gaf het teken aan Rev dat hij kon aftikken. Ze begonnen met spelen, het was een nummer dat Luthien geschreven had, zelf vond Kyle het niet zulke geweldige lyrics maar het was goed om op te spelen en opzich ook een leuk nummer daar niet van, maar hij vond dat de tekst wel wat beter had gemogen, maar goed hij had weinig te vertellen in de band bleek maar, zelfs Dane met wie Luthien het had opgezet had niet veel tegen haar in te brengen, best lachwekkend vond Kyle maar hij zei er maar niets van wetend dat Dane boos zou worden. Het nummer werd naarmate het langer duurde steeds vlotter en Kyle werd alweer wat vrolijker, ook Dane's gezicht klaarde op terwijl hij eerder nog met een diepe frons had staan spelen, had hij nu een glimlach op zijn gezicht.
Na het nummer joelde Sirius vrolijk, Melian en Christina schoten in de lach maar klapte ook en leken bijzonder trots "Jullie zijn erg goed jongens" zei Melian vrolijk. "Inderdaad, Luthien ik doe het maar vraag het volgende keer aan mij en niet aan je vader, je weet dat die altijd ja zegt" Luthien keek schaapachtig "Weet ik mam, waarom denk je dat ik het aan pap vroeg" ze grijnsde duivels en Sirius trok een gezicht waardoor Kyle Dane en Amber het uitproestte, Chris en Luthien keken naar Sirius die zijn gezicht op tijd in de plooi wist te krijgen en keek ontschuldig, haalde vervolgens zijn schouders op en tikte op zijn voorhoofd om aan te duiden dat die drie nie helemaal spoorde waardoor ze enkel nog harder gingen lachen. "Goed, morgen weer een repetitie, nu met mij er de hele tijd bij, Luthien had aan haar vader gevraagd of hij mij wilde overhalen om jullie manager te zijn, en Severus zei uiteraard natuurlijk tegen Luthien" Kyle deed zijn mond open "Morgen kan het niet Tante, we hebben morgen weer zwerkbal training, en Hope laat ons net zo lang doorvliegen tot we van onze bezems vallen van vermoeidheid overmorgen is de wedstrijd al" zei hij. Dane was blij dat Kyle er wat van zij, hij had niet zoveel zin om na de training weer nog eens een repetitie derachter aan te krijgen, buiten dat had hij nog bergen huiswerk liggen dat af moest en gezien hij in zijn PUIST jaar zat, moest hij er wel goed voor staan en hard leren..."Weet ik Kyle, ik bedoelde ook s'middags, Melian's uur vervalt" Kyle's mond viel open en hij staarde zijn moeder aan "Waarom?" vroeg hij verbijsterd, normaal liet Mel nooit haar uren zomaar uitvallen dus er moest iets achter zitten. Melian keek geruststellend "Zaken voor de orde, je vader en ik hebben een klusje" Amber protesteerde luid "Dat kan je niet maken mam! Heb je pap gezien! hij ziet er nog steeds super slecht uit!! Nog erger zelfs omdat het volle maan is geweest en nu willen jullie er weer op uit gaan!" ze keek boos en bang tegelijk. Melian knikte kort en Dane en Kyle begonnen ook boos te worden "Kan Perkamentus het zelf niet doen!?" gromde Dane. "Nee Dane, het spijt me maar het moet nou eenmaal" daar waren ze het geen van drieën mee eens maar ze konden er moeilijk weer tegen in gaan. Revius ging naast hen staan net als Anna en Chanelle "Ik vind het maar onzin dat jullie elke keer erop uit worden gestuurd ik bedoel er zijn meer orde leden weetje!" Anna legde haar hand op Amber's schouder die zo te zien elk moment in huilen uit kon barsen "Amber, je ouders doen belangrijk werk, wat moet dat moet daar kan je helaas niets aan veranderen" Amber schudde de hand van Anna van zich af en barste uit alsof ze een vulkaan was die zojuist was wakker geworden "Ja jij makkelijk praten! Jou vader is een dooddoener! wat boeit jou het of iemand van de orde overlijdt!" schoot ze boos uit tegen Anna die nu ook tranen in haar ogen kreeg en keihard weg rende. Chanelle ging erachteraan en ze verdwenen beiden uit de kamer. "Amber!" Melian keek haar dochter boos aan maar Amber keek vuil terug en ging er ook vandoor. Revius voelde zich nogal ongemakkelijk, het was niets voor hem om mee te doen aan een familie ruzie en al helemaal niet omdat hij niet wist wat hij moest doen om te helpen of iets. Luthien was naar Sirius gelopen die Kyle en Dane beiden diep fronsend aan zat te staren, ze ging naast hem zitten en fluisterde wat Sirius keek haar aan en knikte kort voor hij zijn aandacht weer op Kyle vestigde die boos begon te schreeuwen dat Perkamentus niets anders deed dan bevelen geven en zelf veilig hier op zweinstein bleef terwijl andere zijn klusjes konden doen. Daar werd Melian boos om en begon net zo hard terug te schreeuwen tegen haar zoon, op een gegeven moment kwam Christina ertussen die hen beiden het zwijgen oplegde "Kyle, Dane,Revius en Luthien ga naar jullie leerlingenkamers we zien jullie morgen weer." zei Christina streng. Luthien stond met een somber gezicht op en liep weg gevolgd door Revius die maar al te blij was dat hij weg mocht van al dat geruzie. Kyle wilde er weer duidelijk tegenin gaan maar werd meegesleept door Dane wiens gezicht duister stond, het was duidelijk dat hij ook zijn mening klaar had maar hij had zijn mond gehouden. Ze liepen zwijgend naar de leerlingenkamer en gingen beiden zonder ook maar 1 woord of blik met elkaar te wisselen naar hun slaapzalen.

Melian keek hoe haar twee zoons de kamer uitliepen, Sirius kwam dichterbij en ging voor Christina en Melian staan "Ze menen niet wat ze zeggen Mel. ze weten dat jullie wel moeten" zei hij zacht. Melian begon te huilen "ze hebben wel gelijk! Ik kan Remus niet nog meer in het gevaar meeslepen! hij heeft nu nog ontzettend veel last van al zijn verwondingen die hij eerder heeft opgelopen en nu hij pas weer weerwolf is geweest is het enkel nog maar erger geworden! En nu moeten we weer weg, ik snap waarom ze zo reageerde, ze zijn bang." Christina sloeg haar armen om Melian heen "Remus wist wat de risico's waren toen hij eraan begon, hij red zich wel Mels, hij's sterk" zei Sirius zelfverzekerd. Ze hadden al vaker in een erg lastig parket gezeten en Remus was degene die zijn hoofd koel had gehouden en alles had opgelost. "Ik weet het..." zuchte Melian droevig "ik wou gewoon dat het ophield...nu Voldemort zo machtig is word het alleen maar erger, we zullen steeds vaker weg zijn." Melian keek naar Christina "Severus moet morgen ook weg is het niet?" Christina wende haar blik af en knikte kort. Fijn nu zaten ze dus beiden de hele tijd in de stress...Melian zuchtte en gleed met haar hand door haar haar "ik ga naar Remus, we moeten nog het een en ander bespreken" verzuchte ze verdrietig voor ook zij de kamer van hoge nood verliet. Christina en Sirius alleen achterlatend. Chris keek naar Sirius die naar de deur keek "Alles oke?" vroeg ze zacht aan haar broer Sirius rukte zijn blik los en keek haar aan haalde zijn schouders op en zuchte diep "ik weet het niet...Mel had gelijk. Het word gevaarlijker voor ons allemaal...als ze het hoofdkwartier van de orde binnen konden dringen...waarom dan niet zweinstein? En wat Remus betreft, ik voel me niet op mijn gemak wetende dat hij tussen allemaal andere weerwolven in zit die het alleen iets kan schelen wat ze te eten krijgen" Sirius had ineens een moordadige blik in zijn ogen. "Ik weet wat je bedoeld, ik heb liever ook niet dat Severus en Mel samen naar Voldemort gaan en Remus die daaro zit.." ze keken elkaar lang zwijgend aan, er hoefde niet veel gezegt te worden meer, ze wisten beiden wat de ander bedoelde door enkel maar een blik op elkaar te werpen, dat was het fijne van samen te zijn opgegroeid en hetzelfde te hebben meegemaakt, alles samen te hebben gedeeld...woorden waren overbodig geworden.