Bleed Forever

Chapter 26

Volle maan kwam eraan en dat was voor de hele familie Lupos nooit echt een feest. Dane en Kyle maakte zich echter deze keer meer zorgen om hun vader dan normaal. Die scheiding was er nog steeds niet doorheen omdat het ministerie het waarschijnlijk op het moment gewoon niets kon schelen, niet met Bellatrix als minister. Remus had na het dementor incident in het St. Holisto geen woord meer tegen Melian gezegd en Amber was nog steeds boos dat die scheiding doorging na wat ze had zien gebeuren die dag. Remus had echter gezegd dat die ene kus niets had veranderd. De eerste nacht van de Cyclus was altijd het ergste, Remus was des doods al de hele dag en leerlingen hadden geleerd om uit de buurt te blijven van Remus die dag. De andere 3 dagen zou hij niet eens op school zijn dus dan kon je hem moeilijk ontwijken, er viel dan namelijk niets te ontwijken... Remus had zoals altijd van Severus de wolfsworteldrank gemaakt die ervoor zou zorgen dat hij minder pijn had tijdens het transformeren en rustiger bleef als hij wolf was maar hij betwijfelde of het dit keer echt effect zou hebben. Remus was niet alleen chagrijnig omdat de maan hem een rot humeur gaf, hij was ook chagrijnig omdat hij en Melian gingen scheiden doordat zij weer vreemd was gegaan en omdat zijn beste vriend nog steeds in coma lag. "Denk je dat het goed gaat met pap?" vroeg Dane die middag ineens aan Kyle die zich achter een boek had verscholen en weigerde met iemand te praten. Zelfs Selene was maar uit Kyle's buurt gebleven en zat nu met haar eigen vriendinnen een stukje verderop. Kyle gromde wat en Dane zuchtte diep. Met hem viel dus ook niet te praten. Hij keek even door de leerlingenkamer en zag dat Amber ook met haar vriendinnen zat maar niet echt meepraatte. Hij liep op het groepje meisjes af dat spontaan begon te giechelen toen hij dichterbij kwam. Dane trok een wenkbrauw op en keek toen maar naar Amber alsof hij het gegiechel niet hoorde en niet zag hoe de meiden hem bewonderend aankeken. "Kan ik je even spreken?" vroeg hij en Amber kwam met tegenzin overeind en liep met Dane mee naar waar Kyle nog steeds achter zijn boek zat verstopt. Dane vroeg zich of hij eigenlijk wel echt aan het lezen was of gewoon het boek voor zijn gezicht hield zodat niemand kon zien hoe dodelijk hij keek. Amber plofte neer naast Kyle en trok het boek uit zijn handen "hee!" gromde hij geïrriteerd en probeerde zijn boek terug te pakken "Let even op." Zei Amber boos die het boek terug in zijn schoot worp waardoor Kyle hem ergens kreeg waar het behoorlijk veel pijn deed en hij trok dus ook een met pijn vertrokken gezicht "Verdomme Amber" zei hij met op een geklemde kaken "Ach stel je niet zo aan." Amber was ook heerlijk vrolijk... Was Dane dan echt de enige die niet iedereen de stuipen op het lijf joeg? Blijkbaar wel. "Ik vroeg wat." Zei Dane toen maar toen Kyle was hersteld "Ik hoorde je en ik heb besloten er niet op te reageren." Dane fronste "Waarom niet." "Ik weiger te reageren omdat ik dat niet wil." Met Kyle viel serieus geen gesprek te voeren op het moment dus richtte Dane zich maar weer tot zijn zusje "Denk je dat het goed gaat met pap?" vroeg hij nogmaals maar nu aan Amber die haar hoofd schudde "Gaat het ooit goed wanneer het volle maan is?" "Nee maar normaal heeft hij Sirius nog en is mam er voor hem als hij weg gaat en als hij terug komt... nu heeft hij geen van beiden." Nu mengde Kyle zich in het gesprek "Hij heeft ons nog." Zei hij nors. "Ja maar dat is toch anders. Wij kunnen niet met hem mee om hem gezelschap te houden als dier zoals Sirius dat kan en ik wil niet eens weten wat mam altijd deed als hij terug kwam." "Als pap zichzelf had verwond zorgde mama ervoor dat zijn wonden werden verzorgd. Hij kwam altijd behoorlijk gehavend terug als hij bij de andere weerwolven had gezeten." Zei Amber met een diepe frons "Ja maar daar hoeft hij nu niet meer heen. Zijn dekmantel is behoorlijk naar de maan gegaan toen we werden aangevallen. Neem aan dat de dooddoeners niet hebben gedacht van goh Lupos kan best nog wel wat langer voor de Orde spioneren bij de Wolven." Zei Dane die onderuit gezakt op zijn stoel zat als een zoutzak. "Nou ik ben blij dat hij daar niet meer heen hoeft. Het was een kwestie van tijd voor Vaalhaar erachter zou komen of hem gewoon zat zou zijn en ik denk niet dat pap had kunnen winnen van zo'n 20 weerwolven en Vaalhaar." Kyle kwam overeind "Waar ga je heen?" vroeg Dane verbaasd "Naar pap. Ik wil kijken hoe het gaat voor hij weg gaat. Hem laten weten dat wij in elk geval klaar zullen staan als hij terug komt." Dane sprong ook overeind "Ik ga wel mee" "Nee niet. Jij gaat Anna opzoeken en het eindelijk eens goed maken met haar. Jullie zijn beiden een hoopje ellende en de band lijdt eronder." Dane wilde zijn mond open doen maar dacht daar beter van en keek naar de grond "Weetje Kyle heeft gelijk Dane. Volgens Revius komt Anna alleen nog maar de meiden slaapzaal uit voor de repetities en lessen. Verder zit ze in de slaapzaal." "Sinds wanneer praat jij met Revius?" vroeg Dane fronsend "Sinds hij in de band zit. Praten we niet allemaal met hem?" "Jawel..maar niet over Anna." "Nee omdat jij het brein van een goudvis heb." Kyle keek van zijn zusje naar zijn broertje alsof hij een tenniswedstrijd aan het volgen was en liep toen maar weg omdat hij niet langer zin had om te luisteren naar het gebekvecht van zijn familie en verdween door het portretgat de leerlingenkamer uit.