Bleed Forever

Chapter 45

”ZE HEBBEN WAT GEDAAN?” Brulde Anna en Selene tegelijk toen Amber hen had gevonden en het hele verhaal had uitgelegd. Revius had zijn arm om Chanelle der schouders geslagen en leek onder de indruk, iets wat de meiden totaal niet waren. Anna en Selene staken de koppen bij elkaar en begonnen te bespreken hoe ze dit het beste met hun vriendjes konden gaan ‘oplossen’ hun roekeloze gedoe zou ooit nog eens uit de hand lopen. Amber keek de twee meiden even aan en richtte zich toen maar tot Revius en Chanelle. Chanelle leek een beetje van slag “Waar dachten ze mee bezig te zijn?” mompelde ze serieus van slag. Revius grinnikte “Ze dachten niet dat is het dus.” Amber snoof luid waardoor een enkeling van de andere leerlingen die ook in de grote zaal zaten te eten verontwaardigd omkeken. “Nee dat deden ze inderdaad niet, het is maar goed dat alles goed is afgelopen voor hun en dat ze Severus hebben weten te redden als dat niet het geval was geweest had ik hen persoonlijk zelf omgelegd.” “Awh. Schattig zusje, we wisten niet dat je, je zoveel zorgen om ons zou maken.” zei ineens een stem achter Amber die zich met een ruk omdraaide en tegen haar broers begon te tieren en schelden. Toen Amber eindelijk was uitgeraasd, was het Anna en Selene’s beurt die hun vriendjes beiden meenamen de grote zaal uit. Maar zelfs buiten de grote zaal staan hielp vrij weinig, ze konden bijna elk woord horen wat Anna en Selene tegen de jongens zeiden en Amber had een tevreden glimlach op haar gezicht. Mooi, die kregen de wind van voren. Revius keek om zich heen “Ik neem aan dat je ouders, Sirius en Luthien nog in het St. Holisto zijn?” vroeg hij even later. Amber knikte “Mam en pap komen vanavond ergens terug. Luthien en Tante Chris blijven daar nog wel even neem ik aan. Lijkt me niet dat ze ineens heel blij terug naar school komen nu oom Sev zich niets meer kan herinneren.” Revius knikte begripvol en Chanelle beet op de binnenkant van haar wang “Ik hoop dat het goed met hem komt. Het is misschien niet mijn favoriete leraar maar dit verdiend niemand toch.” ze huiverde even “Nou....-” “Rev!” “Ik zeg niet dat Professor Sneep het verdiende! Maar ‘niemand’ is zo’n groot woord.” zei hij serieus. “Ik zou best wel eens willen zien hoe Jeweetwel zich red als hij zich niets meer kan herinneren.” ze probeerde het zich alle drie voor te stellen, wat resulteerde in een hysterische lachbui. De slechtste tovenaar aller tijden die niet eens meer wist hoe hij heette of waarom er elke keer mensen hem proberen om te leggen. Amber’s gedachten gleden af naar haar ouders, ze hoopte dat ze snel terug zouden komen naar Zweinstein...
Anna en Selene kwamen weer de grote zaal ingelopen, Kyle en Dane liepen achter hen en keken naar de grond alsof ze zich zwaar schaamde en niemand aan durfde te kijken. Amber had haar armen over elkaar heen geslagen en keek toe hoe Anna, Dane, Selene en Kyle naar hen toe kwamen. “Wanneer komen pap en mam terug?” vroeg Amber, ze had de kans nog niet gehad om het te vragen gezien Selene en Anna haar broers mee hadden gesleurd. Kyle keek op en haalde zijn schouders op “Geen idee. Pap sowieso vanavond gezien het morgen volle maan is. Mam blijft denk ik nog wel even bij Oom Sev.” Dane plofte neer aan de tafel en begon eten op zijn bord te gooien, gadegeslagen door een nog steeds boze Anna. “Vertel wat er precies is gebeurd in Malfoy Manor.” Revius ging naast Dane zitten en keek van hem naar Kyle die kreunde “Het was een drama.” gromde hij en ook hij plofte neer en begon eten op te scheppen. Tijdens het eten vertelde de broers wat er was gebeurd in het grote landhuis van de Malfidussen. Het viel Kyle op, dat elke keer als Draco’s naam viel, Amber een gezicht trok en overal heen begon te kijken behalve naar hun. Hij dacht er verder niet veel van, niemand van hen mocht de Malfidussen erg graag. Toen Dane en Kyle waren uitgesproken begon Amber “Ik zag de Malfidussen gisteren toen Anderling had gevraagd of ik naar haar kantoor kwam. Draco stond buiten te wachten op zijn ouders die blijkbaar ook een gesprek hadden met Anderling.” Kyle keek even op van zijn ontbijt en haalde onverschilig zijn schouders op “Waarschijnlijk zijn ze bezig met zichzelf inlikken bij de Orde nu. Ze kunnen niet meer terug naar huis gezien Voldemort ze met alle liefde van de wereld wilt helpen nu ze hem hebben verraden.” “Dat dacht ik ook. Dwaaloog en Romeo hebben het van Anderling overgenomen. Gaan ze naar de gevangenis?” Dane schudde zijn hoofd “Wat maakt jou dat uit?” vroeg hij met zijn mond vol toast. Amber trok een wenkbrauw op en richtte zich toen tot Kyle die waarschijnlijk wat meer informatie zou verschaffen dan haar oudste broer. Kyle, schudde ook zijn hoofd “Nee ze gaan niet naar de gevangenis. Volgens Sirius hebben ze niet erg veel gedaan dan alleen onderdak bieden aan de andere dooddoeners en Voldemort en we weten allemaal dat je niet bepaald kan weigeren als het wordt gevraagd als je leven je lief is. Ik denk dat ze gewoon met rust gelaten worden verder, ze worden wel in de gaten gehouden natuurlijk maar verder heeft de Orde niets met ze te maken. Dat is een klusje voor de schouwers die nog steeds actief zijn.” “Hoe kunnen er nog schouwers actief zijn als het ministerie nog steeds in handen is van Voldemort en zijn dooddoeners?” vroeg Chanelle met een diepe frons “Het schouwershoofdkwartier mag dan zijn overgenomen net als de rest van het ministerie, dat betekend nog niet dat de schouwers zich zomaar laten wegjagen. Ze doen nog steeds hun werk. Net als de orde leden hebben schouwers zo hun eigen manieren van communiceren met elkaar en zullen ze wel meedere kantoren hebben dan alleen in het ministerie. Er is altijd een crisis plan geweest volgens Romeo.” “Dwaaloog zal wel balen.” “Wanneer baalt Dwaaloog niet? Ik heb hem nog nooit in een goede bui gezien. Pa zegt dat lachen een onbekend iets is voor hem.” Kyle grijnsde even en Revius snoof luid, iets wat hem een geërgerde blik van Chanelle opleverde. Anna en Selene waren erg stil, waarschijnlijk hadden ze alles wat ze wilde zeggen eruit gegooid. Anna was echter wat bleker geworden. Waarschijnlijk herinnerde dit gesprek haar aan haar vader die door Remus was vermoord. Zo lang geleden was het nog niet. Selene speelde wat verveeld met haar haar “Ik vind dat de Orde een goed plan moet bedenken om het ministerie terug te pakken. Niet zoals de laatste keer met maar een klein groepje binnendringen.” Amber beet op haar onderlip “Ik denk niet dat dat echt een mogelijkheid is. Het ministerie is volledig in handen van Voldemort en zijn volgers. En de Orde is zwaar in de minderheid, zelfs met de schouwers die nog bezig zijn word het riskant en een zelfmoordmissie. We kunnen er niet vanuit gaan dat de mensen die nog op het ministerie werken de Orde zullen helpen. Veel mensen zijn te bang om iets te doen.” Dane en Kyle keken elkaar even aan, een blik die Revius opving “Waar denken jullie aan?” vroeg hij direct, meteen hadden de twee jongens alle aandacht en Dane was degene die het antwoord gaf “We kunnen niets doen. Alleen wachten. Severus ligt in het St. Holisto, Christina gaat niet eerder weg voor Severus zichzelf weer is, Luthien blijft ook, mijn moeder zal ook niet vaak op school zijn, en Sirius en pap kunnen weinig zonder de rest. Romeo en Dwaaloog zijn druk bezig met andere dingen, we kunnen niet bepaald aan op Dedalus en Hecuba hun toverkunsten, Anderling is nog steeds schoolhoofd en moet de school beschermen net als alle andere docenten. We zijn zo dusdanig in de minderheid dat wachten het enige is wat we kunnen doen.” dat bedrukte de stemming behoorlijk, wetende dat ze zo goed als verloren hadden. “Wat weten we van de aankomende aanval?” Chanelle was bleek geworden en had een bezorgde blik op haar gezicht “Alleen dat Voldemort met zijn gehele leger de school wilt aanvallen. Na de laatste zwerkbalwedstrijd.” “Waar bestaat zijn leger uit?” “Ruim 30 dooddoeners, bloedhonden, dementors, reuzen...” Chanelle huiverde “Oh bah...dementors.” “Waarom komen er bloedhonden mee?” vroeg Amber die een gezicht trok “Omdat ze in een goed blaadje willen komen bij Voldemort zodat hij ze misschien ook het duistere teken geeft. Het gerucht gaat dat er ook een weerwolvenleger bij zit die word aangedreven door Vaalhaar. Je had Pa’s hoofd moeten zien toen hij dat hoorde.” ze zwegen voor een lange tijd, nadenkend over wat er kon gebeuren en hoe ze het wellicht konden voorkomen. Het was echter onmogelijk om de naderende aanval te voorkomen, Voldemorts leger was te groot en het enige wat ze konden doen was wachten, voorbereiden en zorgen dat de school zo goed mogelijk beschermd was.