Bleed Forever

Chapter 21

Het was doodstil in de kamer van Sirius, het enige geluid wat je hoorde wat de ademhaling van de aanwezigen. Kyle was de kamer uitgelopen naar Dane en Amber die stonden te discussiëren wat ze aanmoesten met hun ouders. Kyle rolde met zijn ogen "Kom op zeg, als pap geen scheiding aanvraagt zal dat een wonder zijn." zei hij geïrriteerd. Dat hij boos was op zijn moeder was zacht uitgedrukt. Melian zat op een stoel in een hoekje van de wachtkamer voor zich uit te staren, ze leek net op een wasbeer, haar make up was doorgelopen en weggeveegd doordat ze waarschijnlijk in haar ogen had zitten wrijven. Kyle echter had weinig medelijden met zijn moeder op het moment. Dane en Amber keken hem geschrokken aan "Denk je echt dat hij dat echt zal doen?" zei Dane met een bezorgde blik op zijn moeder. Amber snoof "Ik zou het doen." mompelde ze zachtjes zodat alleen Dane en Kyle het hoorde. Kyle keek om zich heen "Waar is Selene?" vroeg hij ineens. "Die is terug gegaan naar Zweinstein om te kijken of ze ergens kon helpen. Ze vond dat het beter was dat je nu met je familie was." zei Dane en Kyle fronste. Hij had het niet erg gevonden als Selene hier was nu.. ze had hem af kunnen leiden van Sirius zijn toestand en het gebeuren met zijn ouders nu. Hij wilde zijn mond open doen om verder te gaan op het onderwerp de mogelijke scheiding van hun ouders toen er ineens een onnatuurlijk geluid uit de kamer van Sirius kwam "ZE HEBBEN WAT?!" Kyle schrok zo erg van het gebulder van zijn oom dat hij niet eens nadacht maar gewoon terug de kamer in stormde gevolgd door Melian die ook overeind was gekomen. Dane en Amber kwamen niet veel later naar binnen en het tafereel wat ze daar aantroffen was angstaanjagend. Remus stond tegenover Severus met een woedende blik, maar het gezicht van Severus straalde een en al afkeer en woede uit, Luthien stond tussen haar vader Sirius in met een lijkbleek gezicht, en Christina kon blijkbaar niets uitbrengen, ze staarde naar haar dochter alsof het de eerste keer was dat ze Luthien zag. "Je hoorde me Severus." zei Remus die duidelijk zijn woede inhield. Severus keek van Remus naar Luthien die opstandig naar haar vader keek, en Severus zijn blik gleed naar het roerloze lichaam van Sirius, als Remus er niet tussen had gestaan, was hij waarschijnlijk op Sirius afgesprongen en had zelf de klus afgemaakt van de dooddoener. "Wa-" Severus echter keek Kyle dodelijk aan en Kyle deinsde achteruit. Amber en Dane verscholen zich achter hem 'oh ja lekker' dacht Kyle toen hij niet verder terug kon omdat zijn broer en zusje in de weg stonden. 'schuil maar achter mij ik vang de woede van Oom Severus wel op geen probleem.' Severus keek terug naar Remus "Dat is onzin." gromde Severus en Remus trok een wenkbrauw op en keek Severus spottend aan "Vraag het maar aan je dochter als je het niet geloofd." zei hij. Severus wendde zich tot Luthien die zich dichter tegen het bed van Sirius aan probeerde te drukken alsof ze erin wilde kruipen. "Luthien?" het was Christina die sprak. Luthien keek naar haar moeder en de tranen stonden haar nader dan het lachen "Ik hou van hem mama." fluisterde ze en Christina schudde haar hoofd "Het is je oom!" zei ze nu wel boos ze snapte niet hoe ze dit had kunnen missen. Severus, was in alle staten "Dit is belachelijk. Hij heeft je gedwongen of niet soms?" Remus gromde, een lage wolfachtige grom en voor het eerst in tijden kon je zien dat hij wel duidelijk een weerwolf was. "Wil je soms beweren dat Sirius haar heeft gedwongen een relatie met hem te nemen? Dat hij haar heeft gedwongen om sex te hebben?" zei hij, zijn stem was laag, gevaarlijk en meer een grom dan echt duidelijke woorden. "Dat beweer ik inderdaad ja!" Luthien daarentegen was het daar dus niet mee eens "Nee! Pap dat is niet wat er is gebeurd!" Riep ze wanhopig. Ze keek om naar Sirius en de tranen stroomde nu wel degelijk over haar wangen "Ik hou van hem en hij houd van mij, Hij zou me nooit tot iets dwingen wat ik niet wil en dat heeft hij ook nooit gedaan ook!" Sneep keek walgend "Het is je oom!" Remus snoof minachtend "Half oom. Sirius en Luthien houden van elkaar dat was glashelder de eerste keer dat ik ze nadat het gebeurde samen zag en erachter kwam!" Severus schudde zijn hoofd, hij wilde het duidelijk niet geloven en was maar al te druk bezig met de schuld in de schoenen van Sirius schuiven "Hij heeft haar waarschijnlijk een liefdesdrank toegediend!" Remus gooide zijn handen omhoog alsof hij het opgaf en Severus ging verder "Als hij haar zat is verlaat hij haar waarschijnlijk!" dat was het, Remus keek hem aan met ogen die hem zou in de brand zouden kunnen zetten als dat mogelijk was geweest "Sirius zou Luthien NOOIT verlaten. Hij lijkt in NIETS op jou." Christina hapte naar adem Melian sloeg haar hand voor haar mond en Severus trok wit weg "Wat zei je?" dit was nog gevaarlijker, de toon van Severus zijn stem was niet alleen dreigend, maar ook zacht en iedereen wist dat dat een slecht teken was. "Je hoorde me prima." Severus trok razendsnel zijn toverstok en richtte die op Remus die al net zo snel zijn eigen toverstok in zijn hand had. "Remus!" riep Melian verontwaardigd maar Remus negeerde haar. Christina probeerde de arm van Severus omlaag te trekken zodat zijn toverstok niet op Remus gericht was. Luthien echter, keek haar vader verbaasd aan "Pardon?" vroeg ze terwijl ze overeind kwam en tussen haar vader en Remus in ging staan. "Luthien, aan de kant." "Nee. Vertel het haar Sneep. Vertel haar wat er WERKELIJK is gebeurd 17 jaar geleden." zei Remus die ook nog steeds zijn toverstok op Severus had gericht. Christina jammerde "Remus-" maar Luthien keek dodelijk "Wat is er gebeurd 17 jaar geleden papa?" vroeg ze ijskoud. Af en toe leek ze eng veel op Severus vooral als ze boos was.

Severus was duidelijk in tweestrijd of hij het haar moest vertellen of niet, hij kon er nu eigenlijk moeilijk onderuit en daar was hij zich heel goed van bewust. Hij liet zijn toverstok zakken en deed die terug in zijn gewaad voor hij ging zitten en Christina ging naast hem staan "Ze zou er toch ooit een keer achter komen." zei ze zachtjes en hij schudde zijn hoofd "Niet op deze manier." siste hij met een vernietigende blik naar Remus toe die niet bepaald onder de indruk was. Severus keek Luthien aan en wenkte dat ze moest gaan zitten, Luthien plofte weer neer op de stoel waar ze eerder had gezeten en keek haar vader afwachtend aan "17 jaar geleden, heb ik je moeder verlaten... omdat ik een dooddoener was." Luthien's ogen werden groot, Kyle's mond viel open en hij hoorde dat Dane en Amber beiden hun adem inhielden. Luthien kreeg haar spraakvermogen weer terug "Sorry wat?" vroeg ze beleefd alsof ze het niet goed had verstaan. "In de jaren na Zweinstein ben ik dooddoener geweest. Je moeder en ik waren al getrouwd toen ze erachter kwam." vervolgde Severus. Remus had zijn armen over elkaar geslagen maar had zijn toverstok nog in zijn hand voor de zekerheid mocht Severus weer zijn controle verliezen. Luthien keek hem met open mond aan "Je...maar...wat?" Ze begreep er niets meer van. Ze wist dat haar vader en Melian bij Voldemort spioneerde en dat haar vader het duistere teken had maar zij dacht altijd dat hij het teken moest laten zetten om te bewijzen dat hij loyaal was en om zijn dekmantel niet te verprutsen.. nu bleek dus dat hij het duistere teken toen maar al te graag had gewild en van alles voor Voldemort had gedaan. "Maar ... jullie zijn bij elkaar? Mama?" Christina zuchtte even diep en vervolgde het verhaal "Nadat je vader was weggegaan kwam ik erachter dat ik zwanger was van jou...Ik heb het hem laten weten omdat ik vond dat hij het recht had om te weten dat ik zwanger was. Hij kwam terug naar me." Luthien trok een wenkbrauw op "En je nam hem weer gewoon terug?" vroeg ze verbijsterd. Er trok een spiertje bij Severus zijn kaak en hij keek dodelijk "Nee zo makkelijk ging dat niet. Dat had ik ook niet verwacht." zei hij zacht. Christina rolde met haar ogen "Het duurde even voor ik hem weer in huis liet. Hij deed er alles aan om ervoor te zorgen dat ik hem weer toeliet. De bevalling was niet makkelijk... integendeel." Christina schudde haar hoofd en Severus ging verder wetende dat Christina het nog steeds niet makkelijk vond om over die vreselijke periode te praten. "Je moeder kwam erachter dat ze geen kinderen meer kon krijgen na jou geboorte. Ze was er kapot van en is erg lang ziek geweest." zei hij. Luthien keek haar moeder weer aan "Je vader heeft alles voor me gedaan in die periode. Hij heeft voor jou gezorgd, voor mij en hij zweerde op zijn leven dat hij spijt had dat hij me had verlaten en dooddoenertje was gaan spelen. Ik heb het hem vergeven en sindsdien zijn we gewoon weer samen en dat is nooit meer veranderd." Christina glimlachte tegen haar man maar bij Severus kon er geen glimlach vanaf, hij keek naar Luthien die naar Sirius keek "Hij zou me nooit verlaten." zei ze zachtjes. "Niet omdat hij me zat is, niet om zich bij de dooddoeners aan te sluiten en het was ook zijn bedoeling niet om in een coma te raken. Hij houd van me pap." ze weigerde haar vader aan te kijken "Het kan niet Luthien." zei hij terug en nu keek ze hem echter wel haar, ook haar ogen schoten vuur "Als je het er niet mee eens ben, of als je het niet kan accepteren hoef ik niets meer met je te maken te hebben." siste ze. Daar, was Severus wel ondersteboven van. Hij keek zijn dochter geschokt aan en Christina zei iets wat hij niet eens meer hoorde. Hij stond op en verliet de kamer op de voet gevolgd door Melian. Remus keek naar Christina en zij keek naar hem "Waarom ?" vroeg ze zachtjes "Je weet waarom. Ik weet dat hij en Sirius het nooit met elkaar hebben gevonden daar is teveel voor gebeurd in onze schooltijd maar jij weet net zo goed als ik dat Sirius nooit zou doen wat hij beweerd, als hij Sirius niet zo haatte, had hij er lang niet zo'n probleem van gemaakt. En niet alleen daarom, de pot verwijt de ketel Christina." Christina beet op haar lip en keek naar Luthien "Je houd echt van hem?" vroeg ze vertwijfeld. Luthien keek haar moeder aan "Ja." Christina schudde haar hoofd even "Ik weet het niet ... ik-" Luthien schudde haar hoofd "Nee mam. Misschien kan je beter je man gaan zoeken." en in een klap had ze beiden ouders van zich af geduwd. Christina stond voor enkele ogenblikken nog aan de grond genageld en liep toen met grote passen weg. Remus draaide zich om en keek naar zijn kinderen "Eruit." zei hij simpel en Dane, Amber en Kyle wisten niet hoe snel ze de kamer moesten verlaten. Remus volgde ze niet veel later en liet Luthien achter bij Sirius.

Melian was niet bepaald verder gekomen met Severus, hij had geen woord tegen haar willen zeggen en was het St. Holisto uitgelopen en verdwijnseld. Ze vroeg zich af waar hij heen zou gaan maar kon daar niet lang bij stil staan, zij had zo haar eigen problemen op het moment. Ze wist dat ze een hele grote fout had gemaakt die er misschien voor zou zorgen dat ze Remus voor altijd kwijt was, en haar kinderen waren ook niet bepaald blij met haar. Ze liep terug naar de wachtkamer en zag dat Remus, Kyle, Dane en Amber net de kamer van Sirius uit kwamen. Ze liep direct naar hen toe en ging voor Remus staan "Alsjeblieft Remus, kunnen we praten?" vroeg ze smekend. Remus keek naar zijn kinderen en wenkte dat ze even weg moesten lopen "We gaan terug naar Zweinstein met Christina pap." zei Kyle snel. Remus knikte kort en zijn kinderen verdwenen uit het zicht. Daarna keek hij naar Melian, nou ja ... hij keek over haar heen. Hij wist niet of hij al in staat was haar recht aan te kijken "Ik heb je niets te zeggen Melian." zei hij koel. Melian schudde haar hoofd "Jij misschien niet, maar ik wel." Remus snoof "Niets wat je nu zegt zal ook maar iets veranderen aan wat je hebt gedaan. De eerste keer prima, dat heb ik je vergeven. Maar nu? Dit is erger dan alleen vreemd gaan Melian. We werden aangevallen, Perkamentus is vermoord en Sirius ligt in een coma. Er zijn studenten omgekomen en Orde leden gewond geraakt. Dane en Kyle waren aan het duelleren met dooddoeners, onze kinderen waren aan het vechten tegen hetzelfde soort als waar jij -" hij kon het niet eens uitspreken. Hij keek haar aan met een blik vol pure walging "Ik hoop dat het t' waard was." hij wilde weglopen maar Melian hield hem tegen door beiden handen tegen zijn borst aan te leggen en hem terug te duwen "Luister naar me Remus-" "Nee ! Dit is de tweede keer Melian! Je weet hoe ik de vorige keer reageerde. Je weet dat ik die man niet uit kan staan, Je weet hoeveel pijn het mij en de kinderen deed en je heb het weer gedaan maar nu terwijl om je heen er doden vielen. Er werd om je heen gevochten en jij lag met Amycus in een leeg lokaal god weet wat te doen." "IK KON HET NIET HELPEN." schreeuwde ze huilend. "Het gebeurde gewoon." Remus stootte een humorloze lach uit "Het gebeurde gewoon? Dat is het excuus wat je gebruikt? Wat gebeurde er ? Struikelde je en viel je toevallig met je benen wijd op hem?" Melian keek hem aan alsof ze een klap in haar gezicht had gekregen. "Nee, Remus-" Remus stak zijn hand op om haar de mond te snoeren "Bekijk het Melian." en weg was Remus en Melian wist, dat dit wellicht het einde van hun huwelijk was.