Bleed Forever

Chapter 7

"Ach Sev niet zo chagrijnig lieverd. Jij hebt er toch geen last van als Siertje hier is?" Christina keek Severus droog aan toen die voor de zoveelste keer een leerling vuil aankeek, die desbetreffende leerling zette het op een lopen voor Severus nog wat kon zeggen. Severus keek naar Christina en zuchtte "Dat zeg jij, maar wie zegt dat hij me niet gaat lopen irriteren?" Christina rolde met haar ogen "Alsof Sirius bij je in de buurt komt, hij vind het veel te leuk bij Remus in de buurt te zijn. Je zal echt geen last van hem hebben, nu doe wat vrolijker" ze porde hem zachtjes in zijn zij en Severus gromde wat onverstaanbaars, Christina zou kunnen zweren dat ze een flauwe glimlach om zijn lippen had zien verschijnen toen ze hem porde maar die glimlach was alweer verdwenen. Ze zuchtte even, ging voor hem staan en
keek hem streng aan "Je moest wel lachen" zei ze bestraffend tegen hem met samengeknepen oogjes. Severus trok een wenkbrauw op "waar heb je het over" vroeg hij alsof hij dom was. Chris grijnsde ineens breed en knuffelde hem. Severus sloeg ook even kort zijn armen om haar heen en knuffelde terug. Toen ze elkaar loslieten had Severus nu wel duidelijk
een flauwe glimlach op zijn gezicht en liepen ze door. "Volgens Luthien gaan de repetities van hun band goed, Kyle, Dane en Anna zijn echt erg goed en Luth heeft Dane zover gekregen mee te zingen" Severus grinnikte kort "Dane en zingen?" vroeg hij spottend. "Ja gek heah ik had ook nooit gedacht dat hij zich om zou laten praten maar ik was verbaasd toen ik het
hoorde...volgens Luth is hij erg goed" Severus reageerde er maar niet op. Hij had niets tegen zijn nichtje en neefjes maar het idee van Dane die zingt vond hij toch behoorlijk lachwekkend. Christina had het natuurlijk door, zoals ze alles van hem al snel doorhad. "Laat Dane maar niet weten dat je hem het liefste uitlacht, dalijk durft hij niet meer" Severus keek Christina
aan haalde toen zijn schouders op "Ach hij overleeft het wel hoor" "Misschien, misschien ook niet" ze waren bij het kantoor van Severus aangekomen en Chris ging als eerste naar binnen hem verleidelijk aankijkend. Severus kon het niet laten te grijnzen en ging natuurlijk direct achter haar aan.

Kyle liep de kamer van hoge nood uit en beukte Dane tegen zijn schouder "Auw! Moest dat?" jammerde Dane. "Ja ik vond van wel" Kyle grijnsde breed en keek toen schaapachtig. Hij ontweek Dane die hem terug wilde meppen. "Jongens..gedraag je alsjeblieft" Amber ging tussen de twee broers in lopen en keek hen om de beurt aan "Soms heb ik het idee dat ik de oudste ben" verzuchte ze. Luthien lachtte zachtjes en ging naast hen lopen "ik zie jullie straks wel in de leerlingenkamer, Oom Sirius is net op school dus
ik ga kijken of ik hem kan vinden" zei ze voor ze weg rende. Kyle,Amber en Dane keken haar verbaasd aan Revius snoof even "Die wil graag naar der oom" zei hij met een wenkbrauw wiebel. Kyle keek om naar Revius "Oh ja helemaal Rev." ze lachtte even kort Anna schoot langs hen heen en verdween ook ineens "wat heeft die dan?"Kyle keek verbaasd naar het Punt waar Anna ineens weg was geglipt "Bang op gespot te worden met griffoendors? Ze is natuurlijk wel de dochter van een dooddoener, in ieder geval ik zie
jullie ook straks wel, ik heb afgesproken met een paar andere vrienden, Later!" Amber zwaaide even naar haar broers, Revius en Chanelle
en ging er ook vandoor. Ze waren aangekomen bij de trappen en Revius ging er ook vandoor hij en Chanelle gingen naar de grote zaal, en Kyle en Dane gingen hun spullen opbergen in de leerlingenkamer en daarna maar beginnen aan het huiswerk wat ze hadden opgekregen van Bezweringen...
"Banning geeft normaal nooit erg veel schriftelijk huiswerk toch?" vroeg Kyle terwijl ze hun spullen pakte "Nee, misschien had hij gewoon een slechte dag?" "Banning een slechte dag?" Kyle schudde zijn hoofd "ik denk het niet, alle docenten zijn een beetje gespannen de laatste tijd, weet je nog wat pap zei?" Dane zuchtte "Ik weet het...laten we maar hopen dat het niet nog erger word, ik denk niet dat pap het trekt als ze nog een keer worden aangevallen..heb je gezien hoe hij eruit zag!" Kyle huiverde even, zo erg zag zijn vader er niet eens uit nadat hij weerwolf was geweest..."Hij deed wel erg zijn best om ons niet te laten zien hoeveel pijn het allemaal deed hoor" Kyle keek zijn
broer aan die bezorgd voor zich uit staarde "En ik heb mam nog niet eens gezien...zou die er ook zo aan toe zijn?" "Misschien moeten we even
kijken wat mam aan het doen is? ik bedoel we hangen meer bij pap rond dat bij haar dus..." Dane was het met Kyle eens en ze lieten hun huiswerk even voor wat het was en gingen op zoek naar Melian.

Remus keek Sirius licht fronsend aan toen hij begon over zijn verwondingen "Sirius, het gaat prima, zou je je niet meer zorgen maken om jezelf?"
vroeg hij. Sirius rolde met zijn ogen "Ik ben wel wat gewent" "En ik niet dan wil je zeggen?" Ze keken elkaar beiden even kort en droog aan en
schoten toen in de lach. "Nee maar serieus Remus, je ziet er niet uit man" zei Sirius nog na grinnikend na een enorme lachbui. "Ach hou toch je kop
het is wel eens erger geweest" "Ik zeg ook niet dat het het ergste is dat ik van je heb gezien of wel? ik zeg alleen dat je er niet uitziet" Remus had zin om nu iets naar dat grijnzende hoofd te gooien maar hij hield zich in, buiten dat had hij niets binnen zijn bereik om te gooien dus dat ging nogal lastig, aan de andere kant kon hij Sirius ook gewoon vervloeken...
Sirius merkte dat Remus iets aan het bedenken was en keek behoedzaam "Je gaat me toch niet in iets onnatuurlijks veranderen heah?" vroeg hij
gemaakt angstig. Remus haalde zijn schouders op "Ik weet nog niet precies, had je een bepaalde voorkeur?" "Erm nou nog knapper dan ik al ben
en natuurlijk vreselijk sexy." Remus keek Sirius even aan alsof hij op zijn kop was gevallen en schoot toen weer in de lach. Hij kon gerust zeggen
dat Sirius volledig ontspoord was "Hebben ze je hersens beschadigd toen de dooddoeners je aanvielen?" vroeg hij lachend. Sirius haalde zijn
schouders op "Niet dat ik weet ,maar je weet het nooit heah"
Op dat moment vloog de deur open en kwam Luthien naar binnen gestormd. Ze Vloog Sirius zowat aan die even een pijnlijk gezicht trok en haar toen ook maar knuffelde. "Ook hallo Luthien" zei hij naar lucht happend toen ze hem bijna wurgde. "Oeps, Sorry Oom Sirius" Luthien liet hem los en keek naar Remus die hen beiden om de beurt aan keek, zijn blik bleef hangen op Sirius die verstijfde. "Dat kan je niet menen...Daarom ben je zo abnormaal vrolijk! vooral voor jou doen Sirius is dit echt te gek!" schoot Remus uit zijn slof. Luthien kroop in elkaar en schuilde achter Sirius z'n stoel. Sirius was wit weggetrokken, Remus had het door, Remus had die dingen altijd wel snel door, waarschijnlijk had hij al ook zo zijn vermoedens gehad. "Remus, rustig we kunnen het uitleggen" Remus keek hem even kort aan en wilde eigenlijk nog wat zeggen maar ging toen weer zitten (ja hij was opgesprongen van z'n stoel) en keek de twee aan, Luthien was achter de stoel vandaan gekomen en stond nu naast Sirius. "Luister Remus, het was niet iets waar we iets aan konden doen oke, het gebeurde gewoon" zei Sirius snel. "Wat gebeurde gewoon?" Remus' stem was scherp.
Sirius begon te vertellen hoe het allemaal begon, Luthien had al een hele tijd gevoelens voor hem gehad, en hij stiekem eigenlijk ook voor haar maar omdat ze zijn nichtje was was het niet erg gepast, en ook omdat ze bijna de helft jonger is dan hij. Maar tijdens kerst liep het toch anders, Luthien had erop gestaan bij Sirius te blijven slapen, ze had al helemaal uitgedacht hoe ze het zou vertellen. Severus en Christina vonden het prima en Luthien sliep dus bij Sirius. Ze zaten die avond nog rustig na te praten in de woonkamer toen Luthien dus ineens wel heel erg dicht bij Sirius ging zitten met de smoes dat ze het koud had. Sirius had toen zijn armen om haar heen geslagen en Luthien opgewarmd. Hij had niet bepaald door gehad dat het bij haar plannetje hoorde maar zo erg vond hij het natuurlijk niet. Sirius had Luthien maar heel even kort recht aangekeken en zij had recht terug gekeken, toen zonder dat ze het eigenlijk door hadden waren ze ineens aan het zoenen. Sirius brak het af en Luthien mompelde een hoop sorry's en het spijt me's maar Sirius had haar het zwijgen opgelegd door haar nog eens te kussen. Luthien die natuurlijk opgelucht was bekende dat ze al heel lang gevoelens had voor Sirius en Sirius bekende het ook, vanaf dat moment werd het wat serieuzer, als Christina en Severus langs kwamen met Luthien was hij gewoon haar oom, maar zodra ze alleen waren was het heel anders.
Toen Sirius en Luthien hun verhaal klaar hadden keken ze beiden Remus lichtelijk gespannen aan, Sirius wist hoe onvoorspelbaar Remus kon zijn als hij in zijn weerwolf periode zat en het laatste wat hij wilde was zijn beste vriend boos maken.
Remus zuchtte en kon zichzelf wel voor zijn kop slaan "god Sirius waar ben je nou weer in verzeild geraakt" zei hij zuchtend. Sirius grijnsde schaapachtig "Zoals ik al zei ik kon er vrij weinig aan doen" Remus snoof en keek toen Luthien aan die op der onderlip beet "Ik hoop dat jullie weten wat jullie doen, en dat jij heel hard weg rent Sirius als Severus erachter komt" Remus richtte zich weer tot Sirius die schamper keek maar wel zijn mond hield over Severus gezien Luthien erbij stond. "mama houd Pap wel tegen hoor" zei ze glimlachend "En al pap ziet dat ik gelukkig ben met Sirius zal hij ook wel bedaren en het uiteindelijk wel accepteren..denk ik" Remus betwijfelde dat ten zeerste maar hield ook zijn mond maar. "Ik zeg niet dat ik het goed vind wat jullie doen maar goed het is jullie leven en jullie moeten natuurlijk doen wat jullie zelf willen en waar je je goed bij voelt. Kijk wel uit echter met wat je precies doet, vooral jij Sirius...je lijkt altijd problemen op te zoeken" hij grijnsde flauw en Sirius lachte "Ik zoek geen problemen op, ze zoeken mij op hoor" Remus rolde weer met z'n ogen en stond op "Ik moet gaan, ik zie jou vanavond" hij keek naar Sirius die een lichtelijk bezorgde blik nu had en Remus nakeek toen die zijn kantoor uit liep. Luthien keek Remus ook bezorgd na en plofte zodra de deur dicht was gevallen op Sirius zijn schoot "nou dat ging eigenlijk best goed toch?"vroeg ze aan hem. Sirius grijnsde weer en knikte "Ik had ook niet verwacht dat Remus er een heel groot probleem van zou maken hoor" Luthien gaf hem een kus "Ga je vanavond met hem mee als hij transformeert?"vroeg ze zacht. Sirius knikte "ja nu ik hier ben kan ik hem moeilijk alleen laten gaan" Luthien knikte begrip vol "Nou..als je er vanavond niet ben..." ze keek hem grijnzend aan en Sirius begreep wat ze bedoelde "moeten we wat jij vanavond van plan was nu maar doen" maakte hij het af.Luthien knikte en zorgde dat de deur op slot was voor ze Sirius weer teder kuste.