Bleed Forever

Chapter 40

“Zeg niet dat ik jullie niet heb gewaarschuwd.” zei Remus toen de dooddoeners op hen af kwamen lopen waarschijnlijk om hen of gevangen te nemen of te martelen... En Remus had geen zin in beiden opties. Sirius was ineens een stuk minder vrolijk en zijn ogen schoten van dooddoener naar dooddoener waarschijnlijk was hij aan het bedenken welke hij als eerste zou proberen te vermoorden. “Nou we hebben op z’n minst Totelear koud gemaakt. Dat is een voordeel.” Remus keek naar Tops die met haar rug tegen Sirius aanstond, Chris stond met haar rug tegen hem aan, Severus stond naast haar beiden met hun gezichten nog naar Voldemort die hen onderzoekend aankeek maar niets meer zei. “1 dooddoener. Heb je gezien hoeveel er hier nu op ons af komen?” vroeg Alastor nog steeds vloekend. Hij was duidelijk in een beetje een slecht humeur en dat was nooit een goed teken voor degene waar hij zich op zou afreageren. “In plaats van te gaan staan kibbelen, alweer, kunnen we misschien nog een poging doen hier weg te komen?” gromde Romeo die ook de dooddoeners die hen dichter naar elkaar toe dreef in de gaten hield. “Nou, als we dan toch allemaal afgemaakt worden kunnen we dat het beste vechtend doen.” zei Sirius die de eerste was die een vloek op een dooddoener afschoot. De vloek raakte doel, en de echte Rodolphus van Detta vloog enkele meters naar achter tegen een paar van zijn mede dooddoeners aan. Rodolphus bleef roerloos liggen maar zijn dooddoener maatjes krabbelde snel overeind en toen begon iedereen ineens met vervloekingen te strooien. Het waren 10 dooddoeners tegen hun 7 opzich geen probleem zou je denken, behalve dan het ene kleine miniscule probleempje dat Voldemort er ook bij was. Voldemort deed echter zeer weinig, hij vocht niet met zijn dooddoeners mee en stond maar een beetje toe te kijken met een zwijmelende Bellatrix naast zich. Remus kon er echter niet lang bij stilstaan gezien hij werd aangevallen door de echte Dolochov, en door Grafblom. Er vlogen vloeken her en der in het rond en de mensen die normaal op het ministerie werken maakte zich zo snel ze konden uit te voeten, het kon echter niet worden voorkomen dat er een paar medewerkers werden geraakt door rondvliegende spreuken. Remus had geen tijd om te kijken hoe zijn vrienden het deden en of ze nog allemaal leefde hij had het net iets te druk met zijn eigen duel. Echter, zonder enige waarschuwing schoot er een vervloeking langs Remus zijn hoofd die Grafblom recht in zijn borst raakte en Grafblom viel levenloos op de grond. Remus keek snel om wie verantwoordelijk was voor het makkelijker maken van zijn leven op het moment en zag dat de grote domme blonde dooddoener genaamd Waldemar Bijlhout zo heftig met spreuken aan het strooien was richting Sirius dat hij niet keek waar hij ze naartoe schoot en daardoor waarschijnlijk dus Grafblom had geraakt. Sirius moest echter behoorlijk wat acrobatische fratsen uithalen om alle spreuken te ontwijken. Remus werd weer terug getrokken in het duel met Dolochov en kon niet meer naar de rest kijken.
Severus stond rug aan rug met Christina beiden in een duel verstrikt, Chris met Ravenwoud die zo te zien erop gebrand was zoveel mogelijk schade aan Chris aan te brengen en Severus zelf was druk bezig met het tegenhouden van Jeegers zijn vervloekingen. Het was nog een understatement om te zeggen dat het een grote chaos was. Dooddoeners en orde leden die met vloeken strooiden en probeerde elkaar af te maken terwijl Voldemort en Bellatrix op een veilige afstand op hun gemak toe stonden te kijken zonder een vinger te verroeren. Ergens baarde dat Severus zorgen, Voldemort zou nooit zomaar zijn volgelingen rustig hun gang laten gaan met het risico vermoord te worden zonder er zelf iets aan te doen tenzij hij iets van plan was. Severus verlamde Jeegers toen hij de kans had en draaide zich om, om Christina te helpen die ook op dat moment Ravenwoud uitschakelde. Chris keek hem met een veelbetekenende blik aan, een teken dat ze niet zoveel tijd moesten verspillen aan het dueleren en pesten maar direct afmaken en zorgen dat ze weg konden. Voldemort had geen eeuwig geduld en het zou waarschijnlijk niet al te lang meer duren voor hij zich ermee ging bemoeien of Bellatrix erop af stuurde en hoewel Christina dolgraag Bellatrix een stukje kleiner maakte konden ze zich dat nu niet veroorloven. Chris opende haar mond om wat te zeggen maar nog voor ze een woord kon vormen raakte een rode lichtstraal haar vol in haar borst en Chris werd naar achteren geschoten. Severus zijn eerste instinct was naar haar toe rennen maar hij zag dat Remus zich al over haar ontfermde en naar hem knikte ten teken dat ze oké was. Severus richtte zich toen pissed nijdig om naar de verantwoordelijke en kwam erachter dat het Bellatrix was geweest. Daar ging het geduld van Voldemort dus al, Bellatrix deed echter niets behalve haar toverstok op hem gericht houden, ze deed geen poging hem te vervloeken of iemand anders, zelfs Sirius trok haar aandacht nu niet en ze wisten allemaal dat Bellatrix, Sirius net zo graag wilde vermoorden als dat Christina haar wilde omleggen. Zo snel als dat het was begonnen, stopte het vechten ook. Voldemort had een korte zwaai met zijn toverstok gegeven en de dooddoeners staakte hun pogingen zoveel mogelijk schade aan te richten. Remus ondersteunde Christina die langzaam bijkwam en Sirius stond met getrokken toverstok voor hen voor het geval er alsnog een verdwaalde vloek hun kant op zou komen. Voldemort kwam op zijn dooie gemak naar hen toe gelopen met een super griezelige glimlach op zijn neusloze gezicht waar beiden mannen de rillingen van kregen. Voldemort kwam tot stilstand vlak voor Severus. Christina probeerde zichzelf los te maken uit Remus zijn greep maar Remus klemde zijn handen om haar bovenarmen om haar tegen te houden. “Remus Lupos laat me los!” gromde Christina moorddadig zonder haar ogen van Severus en Voldemort af te houden. “Dacht het niet Chris.” Christina probeerde zich uit alle macht los te worstelen en Remus had de grootste moeite haar tegen te houden en was dan ook blij dat Sirius hem hielp en zijn arm om Chris haar heup sloeg en haar tegenhield. Beiden mannen konden Christina enigzins tegenhouden maar ze stribbelde nog steeds uit alle macht tegen.
”Je vrienden mogen vertrekken zonder dat mijn dooddoeners hen iets aan zullen doen. Jij echter, blijft in ruil daarvoor hier.” zei Voldemort zacht tegen Severus wie zijn kaken op elkaar klemde, zijn ogen vernauwde en het liefste Voldemort op de ouderwetse dreuzelmanier een beuk voor zijn hoofd wilde geven. “En dan wat? Vermoord je mij?” vroeg Severus kalm. “Misschien. Misschien ook niet. Dat zal je pas uitvinden als je vrienden weer veilig op zweinstein zijn.” Severus keek over zijn schouder naar Christina die hem bijna wanhopig aankeek en heftig haar hoofd schudde “Waag het niet Severus! Ik laat je hier niet achter.” siste ze woedend terwijl ze nog steeds probeerde Sirius en Remus te lozen. Severus liet zijn blik naar Sirius en Remus glijden die hem beiden ook behoorlijk vastberaden aankeken ten teken dat ze niemand achter zouden laten. Severus echter, had andere plannen. “Best. Maar hun gaan nu direct weg.” “NEE!” Severus negeerde Chris en concentreerde zich volledig op Voldemort. Voldemort liet zijn dooddoeners de weg vrij maken voor de rest. Romeo, Alastor en Tops liepen snel naar Sirius en Remus “Kom op. Sneep heeft zijn keuze gemaakt. Hij geeft ons de kans hier heelhuids uit te komen.” gromde Alastor. Sirius en Remus keken hem beiden ongelovig aan “Ben je serieus Dwaaloog ? Je wilt vluchten?” vroeg Sirius die steeds nijdiger begon te worden. Alle humor uit zijn stem en gezicht was verdwenen. “Niet vluchten. Hergroeperen. We kunnen niets als we allemaal hier worden vermoord. We hebben een nieuw plan nodig.” “Je kan de boom in met je plannen Dwaaloog. Sirius, Remus laat me los!” gromde Christina. Remus en Sirius keken elkaar even aan en keken toen naar Romeo “Dit is onze enige kans. Als we niet weggaan worden we zeker vermoord.” Remus was het er niet mee eens en Sirius duidelijk ook niet. “Doe niet dom jongens!” gromde Alastor nog eens. “Dit word onze dood.” “Dan gaan jullie. Wij blijven.” siste Remus. “De deal is jullie allemaal, of geen van jullie” zei ineens de zachte stem van Voldemort. Perfect. Severus draaide zich om en liep naar de groep discussierende zeikerds. Waarom namen ze nou nooit eens iets normaal aan zonder er moeilijk over te doen. Dacht hij gefrustreerd bij zichzelf. Christina werd losgelaten door Sirius en Remus, en werden vrijwel direct zelf in de houdgreep gehouden door Romeo en Dwaaloog. Christina vloog Severus om zijn hals “Waag het niet Sev.” het huilen stond haar nader dan het lachen en Severus pakte haar armen om ze van zijn nek af te halen. “Dit is de enige manier waarop jullie het er levend vanaf kunnen brengen. Misschien vermoord hij mij wel helemaal niet.” Christina snoof schamper en weigerde botweg om hem achter te laten. Hij knikte naar iemand achter Christina die weer in de houdgreep werd gehouden alleen dit keer door Tops die al haar kracht moest gebruiken om Chris in bedwang te houden. Sirius en Remus hadden zich erbij neergelegd en lieten zich meevoeren door Romeo en Dwaaloog. Christina echter, vocht nog steeds tegen Tops tot Romeo haar kwam helpen. Samen trokken ze Christina weg uit het Atrium en het moment dat ze in het haardrooster stapte, kon Christina nog net een glimp opvangen van Voldemort die een vloek naar Severus schoot, en Sev die door zijn knieeën zakte en op de grond viel. Haar kreet van wanhoop, pijn en angst ging verloren toen ze door het haardrooster tolde.