I bit my lower lip. I sigh and smiled at him. But Adam still keep his eyes on the paper. Ramdam ko ang bawat paghinga ni Adam, alam ko din kung ano ang tumatakbo sa isip niya. Of course, he's scared. Apart of me was hoping na sana hindi,na sana it's negative, umasa ako, kaya ako nasasaktan ngayon. Pero yung sakit na kaya ko pang i-endure, siguro kasi sinabi ko na din sa isip ko na nandyan na iyan ang kailangan ko nalang ay tanggapin.
"Adam..." I called him but he keep still, sumandal ako sa balikat niya, sumiksik sa leeg niya at ngumiti, kahit hindi niya ko nakikita alam ko naramdaman niya iyon. Ganun naman dapat, minsan ang kailangan mo lang ay maramdaman na may taong nandyan para sa'yo, and in that way, alam mong may nagmamahal sayo kaya kailangan mong lumaban.
Adam, is my husband, and there's no turning back now, he has flaws, he's strong but not all the time, but no matter what will happen tomorrow and in the near future, I will stay, I will just be here for him.
"Honey..." I called him again, lumingon naman siya sakin at agad ko namang siyang hinalikan. Nagulat siya doon at maya maya ay ngumiti nadin.
"I-i'm---" Magsasalita pa sana siya ngunit hinalikan ko nanaman siya kay't hindi niya naman natuloy iyon. Adam is in the venge of crying. Siya kasi yung taong maramdamin, kalalaking tao iyakin. Tinatawanan ko nga siya dati nung sinagot ko siya, he started crying when I said yes, imbis na maiyak ako ay natawa ako sa kanya.
"I love you, Adam ko." I said while I look straight in his eyes, nangingilid na ang luha niya, napatawa naman ako sa kanya. Umiling siya, na parang hindi makapaniwala sa naririnig niya sa akin. Kung dati ay tinatakasan ko siya at hindi papakinggan, ngayon I know what are my responsibilities as his wife, and that is to trust and love him.
Bigla niya naman akong kinabig para mayakap and he rested his head on my shoulder. Dahan dahan ko namang pinulupot ang aking mga braso sa kanya at niyakap siya pabalik.
"I have cause you too much pain. I have damage you for so many times. I make you cry yet you're still here, you're still here with me, you still didn't leave me..." then heard I him sob. Iyakin talaga, hinaplos ko naman ang kanyang likuran para patahanin siya. Umilling lang siya sa gitna nang leeg ko at hinigpitan ang yakap sakin.
"Thank you, Samantha. Thank you for staying, for loving me for who am I, despite those things that I have done to you." He said while sumisinghot pa.
Hinarap ko naman siya sa akin at kita ko ang basa niyang mukha. I reach for his face and wipe those tears. Tinitigan niya lang ako habang ginagawa ko iyon then we just stared at each others eyes. Yung tingin na hindi na kami makakawala sa isa't isa. I am locked with him.
"I will stay, I will love you, I will spend my whole life with you..." nakangiti kong sabi sa kanya habang dinadama ko ang kanyang mukha " I don't need much, all I want is you."
He just smiled at me and kiss my forehead.
"I want to meet him." I said to Adam.
---
Napakunot noo nalang ako sa nakikita ko kay Oliver. Napaawang nalang ang labi ko nang nakita kong may kasama itong babae at naka-akbay pa siya. What happen? Nawala lang ako ng ilang araw tapos may ganitong eksena na sa shop. Hinanap naman ng mata ko si Caitlyn, busy siya sa counter area, hindi naman ganun kadami ang tao but puno ang upuan. Something is fishy.
Nakita ko namang napatingin si Caitlyn sa gawi nila Oliver at nung babae niya ay nakita ko ang lungkot nito at agad na nag-iwas ng tingin. Napa-iling nalang ako sa kanilang dalawa.
"Goodafternoon Mam!" bati sakin ni Leira, isang beki na crew namin, nginitian ko naman siya at bumati pabalik. Nagdere-diretso nalang ako sa aking opisina, wala namang nagbago, everything kept still. Kabilin bilinan ko kasi iyon kay Oliver, hanggat maari walang makikialam ng gamit ko.
