SAM
DAHAN-dahan akong bumangon sa aming kama. Masama ang pakiramdam ko, dahil narin siguro sa morning sickness at sa hagupit ng panahon. Napabuntong hininga ako sa mga nangyari. Pumikit ako at dinama ang paligid. Alam kong mahirap pero masakit isipin na meron nga talaga.
I look at Adam while sleeping beside me. Nakita ko ang pagkunot ng noo niya habang nakapikit, agad akong naalarma at ginagap ang kanyang kamay, at maya maga lang ay naging mapayapa na ang kanyang aura.
I will never leave this man.
Bumuhos ang luha sa aking mata at tumingala sa taas.
"Lord, I know this is just a test. And I will have faith in You."
I silently pray. I wipe my tears at tumayo para makapag-handa na ng almusal. Sa pagbaba ko ng hagdan ay kita ko ang kidlat kasabay ng pagkulog. Dali dali akong nagpunta sa telebisyon at agad na binuksan iyo. May bagyo pala. Narinig ko naman ang pagring nang cellphone ko at nakita ang pangalan ni Oliver.
"Goodmorning Sam.."
"Morning din Ver, how are you? Ang lakas ng ulan oh."
"Oh yeah! Yun nga din ipapaalam ko sayo eh... Magsasara muna tayo, most of our employee ay hindi makalusong sa baha." He says
"Oh Gosh! Sino sino sila? How about the store? And its fine with me kung bukas nalangbtayo mag-oopen." Pinatay ko na ang tv at sumilip sa labas ng bintana. Mas lalong lumakas yung hangin.
"The store is okay. The employees nacontact ko nadin sila na bukas nalang pumasok." I nod as if he's right infront of me
"Thanks Oliver..." I softly said "Whats with your voice?" Then I frown
"Why? Something wrong ?"
"Ah- its kinda.. May problema ba?" Napa-amang ang bibig ko sa tanong niya. Halata ba? At pati sa boses ko ay ramdam din?
"No-nothing, Ver..."mahina kong sagot sa kanya. Nakatingin parin ako sa labas namin, ang lakas ng ulan ang nagpaparamdam sa akin kung ano ang nasa saloobin ko. Mabigat. Kakayanin ko ba? "I gotta go,Ver. Ingat ok?" Hindi ko na siya inantay pang magsalita pa at in-end na ang call. I sigh again and close my eyes.
"Honey..." My husband called me. Naramdaman ko ang init ng yakap niya mula s likuran ko kahit nakasuot ako ng puting roba. I keep my eyes still closed. I want to feel him. I want to know that ako lang ang kailangan niya.
"Please...talk to me."pagsusumamo niyang tinig at pati ang init ng kanyang hininga ay nararamdaman ko din sa puno ng aking tenga.
Umiling ako.
"Samantha, my wife..."at mas lalo niya namang hinigpitan ang yakap niya sa akin. Tila ba ayaw niya akong pakawalan hanggat hindi ako nagsasalita.
Then I surrender my tears...sunud-sunod na luha nanaman ang pumatak sa aking mga mata. Bakit? May mali ba sa nakaraan namin?
"Oh God, Sam please... Don't cry..." Pinaharap niya ako at agad na inalo, ngunit nakatakip sa aking mukha ang aking mga kamay at pilit ko din itong pinapakalma.
"Adam... Please tell me I'm dreaming." Sabi ko sa pagitan ng paghikbi ko. Pinaghiwalay ni Adam ang kamay kong nakatakip sa mukha ko at pinalibot iyon sa kanyang bewang. I struggle between his neck and his shoulder
"Sshh.. Sam, I told you to trust me, right?" Bulong ni Adam sa akin at tumango lamang ako
"What if... What if sayo talaga yon? " napastiff nang tayo si Adam dahil sa sinabi kong iyon. Lumuwang ang pagkakahawak niya sa akin at tumingala. Kasabay din non ang pag-agos ng luha niya. At tinignan ako ng may pagmamakaawa.
"Just please don't leave me. I'm begging you Sam." He said while his tears are running through his cheeks. I suddenly felt dizy. Umiling iling ako para mawala iyon, ngunit lalo pa atang lumalala.
"Wife, I need you, only you..." Then unconciously my eyes just close and everything went black.
---
Inis na napasabunot si Adam sa sarili at ipinikit ang mga mata. Muli siyang sumulyap sa kanyang asawa na ngayon ay nakahiga sa kanilang kama. He don't know what to do, wala siyang makitang dahilan kung paano siya nagkaroon ng ugnayan sa babaeng iyon. Kanina ay napahinga siya nang maluwag ng marinig sa kaibigang Doctor,na malapit lang sa kanilang subdivision, na overfatigue lang si Samantha, lalong iwasan daw ang stress at nagbigay pa ito ng konting bilin.
Adam is so frustrated right now. He even called his friends para sa DNA result ngunit hindi niya ito macontact. He sigh again and again. Lumapit siya sa kanyang asawa,umupo sa gilid ng kama at hinawakan ang kamay nito. Hinalikan niya nang paulit-ulit hanggang sa tumulo na ng tuluyan ang luha niya.
"Sam, I didn't do anything..."
Except that night ...
ARAW NG SABADO. Kaarawan ng nag-iisang Adam Drake De Vergara, ginanap ito sa kilalang bar sa lungsod nila, lahat ng kakilala ni Adam ay imbitado.
"Man! Happy Birthday! Legal kana!" Natatawang saad ni Neil pagkatapos ay yinakap ito.
.
"Thanks, man!"
"Birthday boy!" Sigaw naman ni Rey at yinakap din ito ni Adam pabalik.
Sa kasagsagan ng kasiyahan nila ay madami nang lumapit sa kanya upang batiin. May mga nagbigay ng regalo at binati siya.
"Man, galing ba kay Sam yan?" Napabaling naman ang tingin ni Adam sa bracelet na tinuro ni Rey.
"Naks! Peg-ebeg, man! Sinagot kana ba?" Tanong naman ni Niel. May iba pa silang kasama sa round table, pinaghalong alak at amoy ng sigarilyo ang nanduon. Ngunit tanging inom lang ang ginagawa ni Adam. Nakaka-tatlong bote narin sila ng alak at nararamdaman niya narin ang hilo.
Umiling naman si Adam bilang sagot.
"Regalo ni Dad..."simpleng saad niya at hinawakan ang bracelet na silver at sa likod non ay may naka-ukit na 'my buddy'
Tumango tango naman ang dalawa at kinantyawan pa siya kay Samantha. Naging maingay na ang gabi para sa kanyang araw, at ramdam niya din ang init ng alak na dumadaloy sa katawan niya.
He glance at his cellphone, walang Samantha ang nagtext sa kanya sa birthday niya, he heave a sigh at umiling. Sa totoo lang ay mag-iisang taon na siyang may gusto sa dilag ngunit hindi muna niya itinuloy ang balak na pagligaw dito dahil gusto niyang maka-sigurado sa nararamdaman.
And now, he knows what his true feeling for her.
"Man, hayaan mo muna..."tapik naman sa kanya ni Ivan na nakatabi na niya pala "Baka nagpapa-miss lang." Sabay tawa naman nito at inom ng alak. Napa-iling naman si Adam at natawa din "Clingy ba dude?"
Pagsapit ng alas dos ng madaling araw ay naisipan nilang mag bar hoping, katulad kanina ay maingay din ito at mas madaming tao ang nasa dancefloor, uminom nalang siya para makaligtaan ang nararamdaman niyang kalungkutan sa hindi pagpaparamdam ni Samantha nung araw ding iyon.
Nakaramdam na ng hilo si Adam at hindi na nakapagpaalam sa mga kaibigan niya kayat dumiretso siya sa comfort room na nasa second floor pa. Madilim duon at tanging dim na ilaw lang ang nagsisilbing liwanag.
Ramdam niya din ang mga babaeng nakatitig sa bawat pagdaan niya ngunit binalewala niya ito.
Ngunit nagulat nalang siya nang biglang may humalik sa kanya, dahil narin sa sobrang kalasingan at init ng katawan ay tinugon niya ang bawat halik na binibigay sa kanya ng estranghera. Her lips was so sweet, nanggigil si Adam at kinagat iyon ng bahagya and a moan escape to the girls mouth.
Then a picture of a girl escape through his mind, a very important girl na kinababaliwan niya. Muling umungol ang babae at nawaglit ang imahe ni Samantha at pinagpatuloy ang intimate na halikan nila.
Then before he could protest ay hindi niya din alam kung paano sila napunta sa apat na sulok na silid at narating ang parehas na inaasam.
"Adam..."
--
TBC
AN: Sorry for the loooooong wait.
