Minsan kung kelan ka masaya, kung kelan okay na, dun may hahadlang, dun papasok yung mga bagay na hindi mo inaasahan, yung mga bagay na kinalimutan mo na saka nalang biglang lilitaw. Wala akong ma-alala nung mga panahon nayun, napasandal nalang ako sa upuan at bumuntong hininga.
"Hey, whats the problem?" napatingin naman ako sa gilid ko, I saw his worried eyes, kimi naman akong ngumiti, hindi ko pa nasasabi sa kanya.
Natatakot ako. Paano kung totoo yun?
"Mom? Dad? Whats happening?" natigilan naman sila sa akin ng bigla akong sumabat sa usapan nila. Nakita ko ang hilam na mata ni Mom, and dad was on his serious mood. Nakakatakot ang itsura ni Dad, nakakunot ang kanyang kilay at ang sama ng kanyang mata. Nang magtama ang mga mata naming ni Dad ay napa-iwas siya ng tingin at sabay baling ko naman kay Mom ng atensyon ko. Then my mom started sobbing,napaupo siya at tinakpan ang kanyang mukha.
Agad akong naalarma at pumunta sa pwesto ni Mom
"Mom? Dad?" I ask them again ngunit nakatalikod lang sa akin si Dad, I looked at my Mom, umiiling siya habang umiiyak, as if she wants to say something yet hindi niya kaya
"Dad?" Tumayo naman ako para pumunta kay Dad nakakailang hakbang palang ako ng bigla nalang sumigaw si Mom
"PINAPAPILI KITA! WHY CANT YOU ANSWER ME!?" agad naman akong napatingin kay Mom, I looked at her but she kept still looking at my dad
"Sheena, not now." My dad said in a calm voice. But my mom sob harder.
I closed my eyes, and as I closed it, realization hits me. Here we go again, the same issues, the same problem.
"Dad?" I ask him in my calm voice, but hindi siya tumitingin sakin, I know enough na yun para marinig niya.
He just sigh and raise his head.
"WHAT?! Ano tutunganga ka nanaman diyan?! Hindi ka magsasalita!? " my mother shouted, again
"Fuck that bitch! Sige magsama kayo! You will love that right?! "
Then bigla nalang tumakbo si Mom sa kwarto nila Dad
"Dad? What happened? I thought ok na? Akala ko wala na?" pinipilit kong hindi niya marinig ang hikbi ko, pinipilit kong ipakita na hindi ako nasasaktan, despite deep inside, masakit.
But he keep still.
" I thought were enough? With those times na kasama mo ba kami ni Mom, siya pa din ang iniisip mo? Da..."
"If you cant choose then I will be the one to leave." Sabay naman kaming napalingon ni Dad kay Mom, we saw that she packed her things
"What the hell, Sheena?" ngunit iling lang ang sinagot ni Mom at agad na lumabas ng bahay, Agad ko naman siyang hinabol
"Mom! Why are you leaving?"
"Ayoko na, anak. Pagod nako, akala ko okay na eh, hindi pa pala. Give me some time, Sam, please."
Hahabulin ko pa sana siya ngunit hindi ko na siya napigilan ng bigla nalang siyang sumakay ng sasakyan,
"Mom, how about me?" I whispered habang nakatingin sa papalayong sasakyan. I looked at our house, nakita ko si Dad na nakadukmo sa kanyang mga palad. I looked away.
Its past twelve that time, hindi ko alam kung saan ako pupunta, wala akong kasama noon, alam ko araw ni Adam nung time na yun, I got depressed, hindi ako nagpakita sa kanya at nagparamdam. Ayoko din siyang abalahin kaya I go on my own. Nakakita ako ng lugar na hindi ko naman pinupuntahan, yung alam kong walang makakakilala sakin. Alam kong delikdado but nung time nay un ang nasa isip ko lang ay makalimot.
