AVARE

Bölüm-25-Katil Polyana

Bölüm Şarkısı; Ceylan Ertem Can gGüngör- Ah bu Şarkıların Gözü Kör Olsun

Mediada Devrim var. :)

Arkadaşlar yazım ve imla hataları varsa kusura bakmayın. Elimden geldiğince düzeltiyorum. :)

 İyi okumalar. :)

***************************

Nasıl bir düşünce, nasıl bir hayat, nasıl bir insanım inanın bende bilmiyorum. Kafamın içindeki katil polyana ne yapıyor bilmiyorum. Düşüncelerimi ve beni ele geçiren katil polyanaya küfürler savduruyorum. Ama olmuyor, ona uyuyorum. Kafamın içindeki ben ben değil artık. Babam ve Neriman ne yaptıysa artık bana zihnime oturup taht kuran katiil Polyana tarafından öldürülüyorum. Ruhumu parçalara ayırıyor, varlığı , düşünce yetimin içine ediyor.

Düşünemiyorum sevdiğim adam..Düşünemiyorum. 

Seni bile tam olarak sevemiyorum artık.Sana olan bağlılığımı kıskanıyor katil polyana. Kafamın içinde çığlıklar atıp bir o yana bir bu yana gidiyor. Beynimi istila ediyor. Sendin benim tek düşüncem. Şimdi katil polyana izin vermiyor buna.Kafamı avuçlarımın arasına alıyorum, sallıyorum sağa sola. Yönü belli olmuyor. Seni düşünmek istiyorum. Ben sadece seni sevmek istiyorum. Pskolojimin anasını ağlatan buiğrenç katil polyanayı istemiyorum. Bundan tam on dakika önce seni öldürdü katil polyana rüyamda. Baş edemiyorum artık... Yoruluyorum Ecevit Kaplan. Kokuna bu kadar muhtaçken ben rutubet kokan bir odada sigara dumanı soluyorum. 

Kafamdaki katil polyana bağrıyor "yapsana artık öldürsene her kezi" diyor. Onu susturmak namına yatağın kenarına vuruyorum başımı.

"Sus artık sus!"diye bağırıyorum, fayda etmiyor. 

"Bütün insanlar sana düşman, artık intikamın vakti gelmedi mi zeren?" diyip kafamı daha sert vurmamı sağlıyor. Ne yapıyorum ben? Bu kafamdaki adi gidecek mi kafamı vurdukca? Sen gelecekmisin peki yanıma? Sana sarılacakmıyım yeniden? Sevebilecekmiyim ilk an ki gibi seni? Ne olur yanıma gel adam sana çok ihtiyacım var. Gel ne olursun aşkın oyalasın beni. İşte şuan, tamda şuan sen olup senin katilin olan polyanayı tokatlamalıydın. Onu burdan def edip o sadık günlerimizi yaşatmalıydın bana. 

Neredesin Ecevit Kaplan özlüyorum,ihtiyaç duyuyorum,ölüyorum, ne olur gel.

"Gelmedi. Anlıyormusun gelmedi. Neyin intikamını alıcam daha. Aldım bitti ya!" diye bağtıyorum ona. Arsız arsız gülüyor karşımda. Nispet eder gibi, acı kahkahalar atıyor. 

"Gülüyorsun ama sende mutlu değilsin!" dedim ona "Baksana gülüşlerin bile sahte!" durdu sinsi sinsi bakmaya başladı bana. Sinsi bir gülüş sergiledi önce bana. 

"Sanki senin gülüşlerin çok gerçek." diyip laf soktu. Bende biliyordum öyle olduğunu , bende biliyordum hiç bir zaman gerçek manada gülümsemeyeceğimi.

"Hani sevdiğin nerede? Sen burada bir başınayken o melekle keyif mi sürüyor yoksa?"

"Sus!" diye bağırdım. Boğazım yırtılırmışcasına. "Sus  yeter artık sus!" kafamın içindeki katil polyana bana sırıtıyordu. Görüntüsünü inceledim kafamdaki katilin. Sonra anladım ki bu,bendim. 

Kendimle savaşıyordum adeta. Ne olduğunu nasıl olduğunu hiç bilmiyorum. Beynimde beni yok etmek isteyen katil polyana bana gerçek ama acımazsız şeyler söylüyordu. 

Ruh hastası oldum sanırım. Düşüncelerim kendini bulamıyor. Beynim error vermeye başladı. Bitiyorum artık ben. Yavaş yavaş azalıyorum...

"Ölüyorsun Zeren. Avare kurtuluyor bak." dedi yüzündeki keyif tomurcuklarıyla eğleniyordu benimle. 

"Sus diyorum sana anlamıyormusun sus art-"