Ben;
Ruhunda bir çok yarayla yaşayan ruhu çürük bir kadınım, sekiz yaşında annesinin öldüğü o günde kalan çocuğum, hayatımın zindana dönmesine neden olan Adamın kızıyım, gülmeyi bırak duygularından yoksun olan yirmi yaşında duygularını öğrenen kız...
Mediadaki şarkıyı dinledikce ben bile efkarlanıyorum sebepsizce bu bölüme de uydu gibi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu da yunusun yeni resmi. :D Daha yenilerini atacağım.
Media da bozukluk var fotoğraf ekleyemiyorum bu yüzden eklemek istediğim fotoğrafları buradan ekliyorum.
Esma;
Kurulan hayallerin telafisi olsa keşke. İstemeden hayal kurma metodunu ben çıkardım sanırım. Gözlerimi kapatınca gözlerini görüyorum, açıyorum yine gitmiyor.Başımda çok ağrıyor zaten. Sınava çok az bir zaman kaldığından fazla yüklendim kendime. Ders çalışma saatimi 12 ye çıkardım. Bütün konuları bitirdim fakat baştan aşağı hepsinden yeni testler çözüyorum. En çok korktuğum ders olan türkçe den her defasında ıkı ya da uc yanlışım çıkıyor, delireceği. Fen de oldukca iyiyim. Matematikde de öyle. Ama türkçe yi bir türlü yapamıyorum.Kafam karman çorman, Emir de yok zaten.
Ben onun gözlerine bakmak istiyorum...
Biliyorum bunun zamanı değil. Şu an Emir den daha büyük sıkıntılarım var. Geleceğim gibi... Ben okumak zorundayım. Benim Nefesin ki gibi zegin bir ailem yok, ya da Zerenin ki gibi büyük bir mirasım. Kendimi bildim bileli ailemle yasarken bile durumumuz hep kötüydü bizim. Zaten en büyük hayalimde okuyup zengin olacağım ve sokaklardaki çocukları toplayarak onları bu durumdan kurtaracğım. Aç kalmak pahasına da olsa bütün paramı bu işe yatırıcam. Ben çok aç kaldım. Evim yiyecek ekmek olmadığı günler oldu. Ama yine de ayakta durmayı başardım. Ve ben kimseye muhtaç olmadan yaşamayı kendim öğrendim.Kimsenin bir önemi yok artık benim için. Şu an Emri deli gibi özlesemde yokluğu beni öldürse de dönmem geri. Çünkü ben bir insana bir kere gitme derim.
Bu gidişin dönüşü olacak fakat gelişi ne onu kurtaracak beni.
Bir defa bittiyse bitmiştir. Benim bir göz yaşım ona bir ah olsun. Resmine baktığımda düşen göz yaşlarım ona bin dert olsun. Canımı yaktı, canı benimkinden on kat yansın.Ben ki onunla yeniden hayata gözlerimi açmıştım, ben ona sırtımı yaslamıştım. Ve bir kez daha öğrendim ki asla kimseye güvenmeyeceksin. Verdiği sözleri yazdım içime. Hepsi destan oldu yüreğimde. Geri dönsede yüzüne bunları vursam diye bekliyorum. Biliyorum Emir Can Yıldırım mutlu değilsin, hemde hiç. Bensiz yapabiliyor olabilirsin, ama ben şunu çok iyi biliyorum ki sen hiç iyi değilsin. Artık kapansın kapılarım sonuna kadar aralıktaki o ışığa da ihtiyacım yok. Hücremde duvarlarını talan eden fareleri görmek istemiyorum. Önüme beni zehirleyecek yemek gelmesin, ben bu hücrede yokluktan ölmeyeceğim. Çünkü bir yük edindim kendime yaşadığım çevredeki çocukların yükünü. Birini daha destan edeceğim kendime. Acı çekmek yok artık, duygular yok,sen yoksun.
En önemlisi, ben babamı özlüyorum...
Gerçek hayatdayız Esma aç gözlerini. Dizilerdeki kitaplardaki gibi değil hayat. Sıkılınca da bitebiliyor. Ne sanmıştın ha lise aşkınla evleneceğini mi? Böyle bir şeyin olmadığın biliyorum. Ama yediremiyorum işte. Bu kadar seviyorum dedikten sonra gitmesini yediremiyorum. Unutmak için çaba da sarf etmeyeceğim zaten. Gitsin ya da kalsın, o hala benim aklımdak Emir. Onu çok özlüyorum ama...Varlığından başka çare yok gibi geliyor, yokluğu da zaten el pençe divan önümde. Ya ben sensizlikten sıkıldım, sen nasıl benden sıkıldın anlamıyorum. Oysa ki ben yemin ederim ölürdüm senin için. Seni canımı verecek kadar çok seviyorum, anlasana adam. Sözlerine baksamda beklesem mi seni. Of of of...
